28 Ιανουάριος 2018, 18:05
Του Μάριου Πούλλαδου
Η ΑΓΚΥΡΑ ΦΛΕΡΤΑΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΩΝ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗ ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ
Κίνδυνοι και προβληματισμοί από την είδηση ότι ομάδα Τουρκοκυπρίων επιθυμούν να πολεμήσουν στο πλευρό του τουρκικού στρατού εναντίον των Κούρδων. Υποθετικά σενάρια για τη μετά λύση εποχή
Ο Ταγίπ Ερντογάν, αποφασισμένος να αποτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων στα νότια σύνορα της χώρας του, εισέβαλε στο Αφρίν κατά των κουρδικών δυνάμεων με την επιχείρηση «Κλάδος ελαίας»
To ποτήρι της υπομονής για την Τουρκία εξαντλήθηκε αυτόν τον μήνα, όταν ο διεθνής συνασπισμός για τη Συρία εξέφρασε την πρόθεσή του για δημιουργία μιας δύναμης 30.000 μαχητών, με σκοπό την προστασία των συνόρων στη βορειο-ανατολική Συρία. Επιφορτισμένες με τη φύλαξη της περιοχής θα ήταν οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), με το YPG ως την πολιτικο-στρατιωτική δομή που λαμβάνει ήδη τη στήριξη των ΗΠΑ. Ο Ταγίπ Ερντογάν, αποφασισμένος να αποτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων στα νότια σύνορα της χώρας του, εισέβαλε στο Αφρίν κατά των κουρδικών δυνάμεων με την επιχείρηση «Κλάδος ελαίας».
Η κίνηση αυτή, πέρα από τις εσωτερικές σκοπιμότητες, κρύβει ένα μεγάλο πολιτικό ρίσκο και μεγάλες παγίδες για τον Ερντογάν. Σε ένα άλλο επίπεδο, στην παρούσα ανάλυση θα αναπτυχθούν οι κίνδυνοι σχετικά με την είδηση ότι Τ/κ (ή και έποικοι) των κατεχομένων εξέφρασαν την πρόθεσή τους να καταταχθούν στις τάξεις του τουρκικού στρατού για να πολεμήσουν τους Κούρδους.
Οι ΗΠΑ προειδοποιούν
Την Πέμπτη, ο Σύμβουλος Εσωτερικής Ασφάλειας του Τραμπ δήλωσε πως οι ΗΠΑ θα προτιμούσαν τα τουρκικά στρατεύματα «να αποχωρήσουν» από το Αφρίν, ενώ απηύθυνε έκκληση προς τον Τούρκο Πρόεδρο να επικεντρωθεί σε «μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους» μιας ειρηνικής Συρίας. Μιλώντας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός πριν από την άφιξη του Τραμπ, ο Τομ Μπόσερ δήλωσε ότι η Τουρκία «θα πρέπει να έχει επίγνωση των δυνατοτήτων κλιμάκωσης καθώς μετακινούνται στη Συρία και το Αφρίν».
Είναι φανερό ότι οι Τούρκοι απειλούν να διευρύνουν την προσπάθειά τους κατά των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού, ή του YPG, σε άλλες συνοριακές περιοχές, μια κίνηση που θα μπορούσε να θέσει τα τουρκικά στρατεύματα σε άμεση σύγκρουση με τις δυνάμεις των ΗΠΑ και τους Κούρδους συμμάχους τους στη Συρία. Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν έχουν καμία παρουσία κοντά στην περιοχή, αλλά υπάρχουν δυο χιλιάδες στρατιωτικοί που βρίσκονται στα ανατολικά.
Η λυκοφιλία με τη Μόσχα
Από την άλλη, Ρωσία και Τουρκία συνεργάζονται για να τερματίσουν τη σύγκρουση στη Συρία, αλλά το κάνουν για διαφορετικούς λόγους. Στην περίπτωση της Ρωσίας, στόχος είναι να ενισχυθεί η ισχύς της κυβέρνησης Πούτιν εν όψει εκλογών, ενώ στην περίπτωση της Τουρκίας, οι στόχοι είναι η αποτροπή δημιουργίας Νότιου Κουρδιστάν, η ηγεμονία της Άγκυρας στον σουνιτικό κόσμο και η σταθερότητα του καθεστώτος στην Τουρκία. Αναλυτές τονίζουν πως Μόσχα και Τουρκία δεν έχουν μια κοινή προσέγγιση βασισμένη σε κοινές αξίες και ένα κοινό στρατηγικό όραμα. Ήδη, πάντως, τα πρώτα ρήγματα στις σχέσεις τους έχουν καταγραφεί, με την πρόσφατη κατηγορία του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν εναντίον του Σύρου Προέδρου Άσαντ ως «τρομοκράτη», ο οποίος υποστηρίζεται σθεναρά από τη Ρωσία.
Από την πλευρά του, ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Συρίας Φαϊσάλ Μικντάτ χαρακτήρισε την επιχείρηση στο Αφρίν «εισβολή», δηλώνοντας πως «η εισβολή της Τουρκίας είναι ξεκάθαρη παραβίαση της κυριαρχίας της Συρίας», προσθέτοντας πως τα συστήματα της αεράμυνας όπως και όλα τα μέσα είναι έτοιμα για απάντηση.
Το σύνδρομο της Συνθήκης Σεβρών
Μιλώντας στη «Σημερινή» ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας στο Kings College του Λονδίνου, Μάνος Καραγιάννης, δήλωσε πως το Κουρδικό Ζήτημα προκαλεί δομική ανασφάλεια στην τουρκική ηγεσία, που πάσχει από το «σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών». Η στρατιωτική επέμβαση στη βορειοδυτική Συρία επιδιώκει την εξασθένηση του κουρδικού παράγοντα στο εσωτερικό της Συρίας, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του πολέμου. Με άλλα λόγια, η Άγκυρα προσπαθεί να αποτρέψει τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία.
Η τουρκική επιχείρηση δεν θα κρατήσει πολύ, διότι ο αντικειμενικός σκοπός είναι η δημιουργία μια ζώνης ασφαλείας με βάθος 30 χλμ., είπε, προσθέτοντας: «Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που εξηγεί την απόφαση του Ερντογάν. Η αντιπολίτευση κατηγορεί την τουρκική κυβέρνηση ότι έχει επιδείξει υποχωρητικότητα έναντι της Ελλάδας. Η εισβολή στη βορειοδυτική Συρία ενισχύει το πολιτικό κεφάλαιο του Ερντογάν και βραχυπρόθεσμα θα φέρει ίσως κάποια οφέλη στην Τουρκία».
Η περίπτωση των Τ/κ
Η προθυμία 50 Τ/κ μιας ΜΚΟ του Ραούφ Ντενκτάς να μεταβούν στο Αφρίν για να πολεμήσουν στο πλευρό του τουρκικού στρατού δείχνει πως ανάμεσα σε μερίδα Τ/κ υπάρχει ανεπτυγμένο το αίσθημα του εθνικισμού και μια σοβαρή αντίληψη πως ανήκουν στο ευρύτερο τουρκικό έθνος. Τίθενται, ωστόσο, κάποια ερωτήματα που αξίζουν διερεύνησης και προβληματισμού όσον αφορά την Κύπρο και το καθεστώς ασφαλείας στη μετά λύση εποχή.
Σε δηλώσεις του στη «Σημερινή» ο Λάμπρος Καούλλας, που διδάσκει εγκληματολογία στο πρόγραμμα Αστυνομικών Σπουδών του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου και στο UCLAN, έθεσε το ερώτημα κατά πόσον σε αυτήν την ΜΚΟ είναι μέλη μόνο Τουρκοκύπριοι ή και έποικοι. «Πέραν αυτού, στην περίπτωση που περάσει σχέδιο λύσης τέτοιο που να ζούμε σε καθεστώς διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, τι θα γινόταν με αυτούς τους Τουρκοκύπριους (ή/και εποίκους) που θα επέστρεφαν πίσω;», διερωτήθηκε.
Ο κίνδυνος της ριζοσπαστικοποίησης
Η Τουρκία, συνέχισε ο Δρ Καούλλας, εξήγαγε το μοντέλο της Αλεξανδρέττας του 1921-1939 στην Κύπρο μεταξύ 1963-64 και το επανεξάγει ανανεωμένο στη Συρία τού σήμερα. «Αντιλαμβάνεστε πως στο Αφρίν τον επίσημο τουρκικό στρατό πλαισιώνει και μια χαλαρή συνομοσπονδία αυτόνομων παραστρατιωτικών σχηματισμών, συνήθως γνωστών συλλογικά ως Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA), και στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και υπολείμματα τζιχαντιστών.
Άλλωστε, γνωρίζουμε πολύ καλά, και από δυτικές και κυρίως από ρωσικές πηγές, πως ο FSA, οι Σύροι Τουρκομάνοι, η ISIS και οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ήταν συγκοινωνούντα δοχεία στα πρώτα χρόνια της συριακής αποσταθεροποίησης. Οι Τουρκοκύπριοι αυτοί εθελοντές θα πολεμήσουν στις τάξεις του τουρκικού στρατού ή θα ενσωματωθούν στους παραστρατιωτικούς σχηματισμούς όπου υπάρχουν πυρήνες τρομοκρατών;
Αν ριζοσπαστικοποιηθούν και καταστούν απειλή για την Κύπρο αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τι θα γίνει; Θα μπορούν οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες πληροφοριών να επιτελούν το έργο τους αν, για παράδειγμα, τη στιγμή εκείνη ο εκ περιτροπής Τουρκοκύπριος Πρόεδρος τυγχάνει να είναι νομιμοποιημένος έποικος από ακροδεξιό κόμμα φίλα προσκείμενο προς τον Ερντογάν;
Θα είναι σε θέση τα ομοσπονδιακά Σώματα Ασφαλείας να επιβάλουν τη δημόσια τάξη σε περιστατικά όπως αυτά στην Afrika, χωρίς να κατηγορούνται τα στελέχη τους από νεοκυπριακές και τουρκοκυπριακές ακροαριστερές οργανώσεις ως “ισλαμοφοβικοί” και “ρατσιστές”; Εξάλλου, ας μην ξεχνούμε πως στο τουρκικό και τουρκοκυπριακό πολιτικό αφήγημα μάς παρουσιάζουν ακόμη και μέχρι σήμερα ως συνεχώς καραδοκούντες για να “εξοντώσουμε” τους Τουρκοκύπριους. Αυτό ακριβώς είναι το ρήμα (“exterminate”) που χρησιμοποιεί ο Yusuf Kanli σε άρθρο του στη Hurriyet στις 25 Ιανουαρίου. Με άλλα λόγια, ο τουρκικός αλυτρωτισμός συνεχίζει να προωθεί το “θεμελιώδες ψεύδος” του Κυπριακού που μας κατατρύχει από το 1955 και που τόσα δεινά επεσώρευσε στον τόπο».
Ένα υποθετικό σενάριο
«Και σε αυτό το σημείο η διασύνδεση Afrika-Αφρίν παίρνει και μιαν άλλη διάσταση», είπε θέτοντας ακόμη ένα υποθετικό σενάριο. «Οι ερντογανικοί εθνικιστές έποικοι που επιτέθηκαν άνανδρα στον Σενέρ Λεβέντ θα καταστούν “Τουρκοκύπριοι συμπολίτες μας” σε μια διζωνική ομοσπονδία, όπως είναι ήδη οι Τουρκοκύπριοι εθελοντές στο Αφρίν. Τώρα, όλοι αυτοί συμφωνούν πως το YPG είναι τρομοκρατική οργάνωση, και σε αυτήν τη βάση νομιμοποιούν τις (παράλογες για μας) πράξεις τους.
Η YPG έχει χαρακτηριστεί “επίσημα” από τη “βουλή” του ψευδοκράτους ως “τρομοκρατική οργάνωση”. Αν το ψευδοκράτος αναβαθμιστεί σε “τ/κ συνιστών κρατίδιο” σε περίπτωση λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, θα ισχύουν οι αποφάσεις της ψευδοβουλής στο νέο καθεστώς; Και αν θα ισχύουν, αυτό σημαίνει πως θα επηρεάζουν και την κεντρική κυβέρνηση;
Σίγουρα, με τη συμφωνία για ελεύθερη διακίνηση, όλοι οι πιο πάνω θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση, έστω και ολιγοήμερη, και στο νότιο κρατίδιο. Ποια θα είναι η τύχη αυτών που στο βόρειο κρατίδιο θα χαρακτηρίζονται, επίσημα πλέον, ως ανήκοντες ή συμπαθούντες “τρομοκρατικές οργανώσεις”; Διότι, εκτός από τις YPG και PKK, η ψευδοβουλή θεωρεί ω τέτοιες και την ΕΦΕΝ και το ΕΛΑΜ.
Τι θα γίνει αν ο Ερντογάν με ένα άτυπο νεύμα του (όπως έκανε χθες με την Afrika) στείλει όλους αυτούς στις ελεύθερες περιοχές να επιτεθούν σε δημοσιογράφους ή να κυνηγήσουν “τρομοκράτες” που θα συμπεριλαμβάνουν Σύρους, Κούρδους και Χριστιανούς πρόσφυγες και αιτητές πολιτικού ασύλου, τα μαθητόπαιδα της αντικατοχικής ΕΦΕΝ και τους χιλιάδες συμπολίτες μας που ψήφισαν ένα εθνικιστικό κόμμα; Σας φαίνονται παράξενα; Ξαναμελετήστε την Αλεξανδρέττα».
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/world/484726/to-stoixima-tou-afrin-gia-ton-erntogan
