Μα, σοβαρά; Πρώτη φορά ακούσαμε για τη Συνομοσπονδία;

Print Friendly, PDF & Email

25.4.2018

του   Άριστου Μιχαηλίδη

Μεγάλη έκπληξη. Σαν να και πρώτη φορά ακούσαμε κάτι τέτοιο και πάθαμε σοκ. Ο Τσαβούσογλου, έλεγαν οι τουρκοκυπριακές εφημερίδες, ήρθε στην κατεχόμενη Κύπρο και μετέφερε στους Τουρκοκύπριους πολιτικούς πρόταση για λύση είτε συνομοσπονδίας, είτε δύο κρατών. Και το μεταδίδαμε οι δημοσιογράφοι στις ελεύθερες περιοχές και το σχολίαζαν οι πολιτικοί μας και νομίζαμε ότι λέγαμε κάτι καινούργιο. Αμάν κακό που μας βρήκε! Ο Τσαβούσογλου μιλά για συνομοσπονδία! Τόσα χρόνια πιστεύαμε πράγματι ότι η λύση που συζητούσαμε ήταν ομοσπονδιακή; Ότι, δηλαδή, με τις πρόνοιες που συμφωνούσαμε κατά καιρούς και τις αξιώσεις της Άγκυρας που εκκρεμούσαν διασφάλιζαν ότι θα καταλήξουμε σε ένα κράτος ομοσπονδιακό, όπως εκείνα που ξέρουμε να λειτουργούν με πλήρη δημοκρατία; Στη Γερμανία, στην Αμερική, στην Ελβετία… Η πραγματικότητα είναι ότι περί συνομοσπονδιακού πολιτεύματος συζητούσαμε για χρόνια, αλλά οι ηγέτες φοβούνταν να το παραδεχτούν και το πλάσαραν ως ομοσπονδιακό, αναφέροντας σε κάθε περίσταση ότι Ε/κ και Τ/κ ηγέτες συμφωνούν σε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Κάθε φορά, όμως, που έπρεπε να συμφωνηθούν στοιχεία του πολιτεύματος, που χαρακτήριζαν και τη μορφή του, διαπιστωνόταν ότι άλλα είχαν στο μυαλό τους οι Τούρκοι και άλλα οι Ελληνοκύπριοι όταν μιλούσαν για τη ΔΔΟ. Χαρακτηριστικές οι αναφορές του Προέδρου Αναστασιάδη όταν στις 10/11/2013 απαντούσε σε όσους τον καλούσαν να ξεκινήσει συνομιλίες με τον Έρογλου. «Κατανοούν άραγε κάποιοι τρίτοι, ότι αν δεν γίνονται από τουρκικής πλευράς αποδεκτά τα αυτονόητα, η δική μας συμμετοχή σε έναν διάλογο θα εκλαμβανόταν και ως αποδοχή των απαράδεκτων αξιώσεων των όσων χωρίς περιστροφές μιλούν για συνομοσπονδία;» Μιλούσαν για συνομοσπονδία χωρίς περιστροφές. Μετά ακολούθησε η περίοδος του μομέντουμ με τον Ακιντζί, αλλά οι απαράδεκτες αξιώσεις δεν άλλαξαν και γι’ αυτό επαναλάμβανε στις 9/6/2016: «Αυτό που εμείς υποστηρίζουμε και καταθέτουμε είναι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο σε ομόσπονδο κράτος, γνήσια ομόσπονδο κράτος και χωρίς στοιχεία συνομοσπονδιακής υφής.»

Τα στοιχεία συνομοσπονδιακής υφής είναι διάχυτα σε όλες τις συμφωνίες που κάνουμε. Στη συμφωνία Χριστόφια – Ταλάτ (23/5/2008) η πιο κραυγαλέα… υφή. Όταν συμφωνήθηκε ο συνεταιρισμός δύο κρατιδίων ίσου καθεστώτος με μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς καμιά αναφορά στη μια και ενιαία κυριαρχία και μια υπηκοότητα, όπως επί χρόνια απαιτούσε η πλευρά μας για να διασφαλίσει την ενότητα του κράτους. Αργότερα, στην επόμενη συνάντησή τους (1 Ιουλίου 2008) και μετά από τις επικρίσεις, ο Χριστόφιας έθεσε ξανά το θέμα, αλλά ο Ταλάτ δεν δέχθηκε να γίνει σαφής αναφορά όπως γινόταν για τη μία διεθνή προσωπικότητα. Και κατέληξαν με κοινή δήλωση να σημειώσουν το εξής: «Συζήτησαν τα θέματα της μίας και μόνης κυριαρχίας και ιθαγένειας, για τα οποία έχουν συμφωνήσει ως θέμα αρχής. Συμφώνησαν να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της εφαρμογής τους κατά τις απευθείας διαπραγματεύσεις.» Αυτό αρκούσε στους ηγέτες μας για να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους ότι οι Τούρκοι συμφωνούν στη μία κυριαρχία και μία ιθαγένεια. Και γιατί είναι σημαντικό αυτό; Διότι, αν συμφωνηθεί μόνο η «μία διεθνής προσωπικότητα» δεν διασφαλίζεται η ενότητα του κράτους, αφού δύο χωριστά κράτη μπορούν να συμφωνήσουν τη «μία διεθνή προσωπικότητα», δηλαδή την κοινή αντιπροσώπευσή τους στον ΟΗΕ, στην ΕΕ (που αυτό θέλουν οι Τ/κ για να αναγνωριστεί το χωριστό κράτος τους, αλλά και για να ενταχθούν στην ΕΕ χωρίς να περάσουν τις ενταξιακές διαδικασίες και την προσαρμογή που πέρασε η Κυπριακή Δημοκρατία), να έχουν κοινές πρεσβείες, κοινές διεθνείς συμφωνίες κ.ά. Αυτό, όμως, χωρίς τη μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια, είναι βασικό στοιχείο συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας. Μετά ήρθε και η συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου (11/2/2014), υπό την καθοδήγηση της Αμερικανίδας υφυπουργού Βικτώρια Νούλαντ, όπου το ζήτημα της μίας κυριαρχίας και μίας ιθαγένειας έχουν τόσες ασάφειες, δεν διασφαλίζονται στο ελάχιστο, κάτι που φανερώνει και την άρνηση της τουρκικής πλευράς να τις αποδεχθεί, αλλά και την «ευελιξία» της δικής μας πλευράς να αφήνει τις ασάφειες να ορίζουν το μέλλον μας. Και στο τέλος έχουμε και την ευθύνη. Διότι, αυτό που φέρεται να είπε ο Τσαβούσογλου είναι ότι οι Ε/κ δεν είναι υπέρ της ομοσπονδίας και γι’ αυτό πρέπει να προταθεί συνομοσπονδία ή δύο κράτη. Πάλι εμείς φταίμε…

aristosm@phileleftheros.com

ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/517294/ma-sobara-proti-fora-akoysame-ga-ti-synomospondia