Ενεργειακό Mομέντουμ μετατοπίζει το Κυπριακό

Print Friendly, PDF & Email

22 Ιανουάριος 2017

Του Μιχάλη Παπαδόπουλου

ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΝΑΜΕΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Το σκηνικό του κυπριακού προβλήματος καθίσταται ολοένα και πιο σύνθετο, τη στιγμή που η δυναμική των διαπραγματεύσεων, στο πλαίσιο της μετέωρης διεθνούς διάσκεψης, φαίνεται να έχει εξαντλήσει τα όριά της

«ΟΗΕ και εμπλεκόμενα μέρη αναζητούν τη φόρμουλα της επόμενης “πράξης” στο θέατρο του Κυπριακού, σ’ ένα έργο που χρειάζεται την “επινόηση” ενός καλού επιλόγου»

Πίσω-μπρος στην κινούμενη άμμο της… στασιμότητας. Έτσι περίπου μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στο Κυπριακό, μετά την ολοκλήρωση και της β’ φάσης της διάσκεψης της Γενεύης για την Κύπρο, που διεξήχθη μεταξύ 18-19 Ιανουαρίου στο Μον Πελεράν.

Οι συναντήσεις των τεχνικών ομάδων δεν απέδωσαν τίποτε περισσότερο από το… αναμενόμενο, με τις πλευρές να παρουσιάζονται αμετακίνητες στις βασικές τους θέσεις, έστω κι αν η συζήτηση, βάσει των όρων εντολής, περιεστράφη γύρω από τεχνικής φύσεως ζητήματα, χωρίς τη δικαιοδοσία πολιτικής «αποφασισιμότητας».

Η σκυτάλη, πλέον, επανέρχεται στα χέρια του ΟΗΕ και ειδικότερα του Έσπεν Μπαρθ Έιντε, ο οποίος καλείται, σε συνεννόηση και συνδιαβούλευση με τα εμπλεκόμενα μέρη, να εξεύρει τη φόρμουλα της επόμενης «πράξης» στο θέατρο του Κυπριακού, σ’ ένα έργο που αναζητεί την «επινόηση» ενός καλού επιλόγου.

Υπό το φως, μάλιστα, της κυρίαρχης εντύπωσης, ότι η διαδικασία των συνομιλιών έχει φτάσει στα όριά της, χωρίς να διαφαίνονται, προσώρας, προοπτικές θεαματικών μετατοπίσεων, στο καθ’ αυτό διαπραγματευτικό πεδίο, που να μπορούν να διαφοροποιήσουν το σκηνικό.

Η διαχείριση της… στασιμότητας

Η Λευκωσία, θεωρώντας πως η ολοκληρωμένη πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, προσφέρει μια εδραία και ουσιαστική βάση για συζήτηση και διευθέτηση του ζητήματος, αναμένει τις κινήσεις των άλλων εμπλεκομένων, προκειμένου να σταθμίσει τα επόμενα βήματα, αλλά και τις προοπτικές που διαμορφώνονται.

Πηγές, καλά γνωρίζουσες τους προβληματισμούς και τις εκτιμήσεις της Κυβέρνησης, σημειώνουν ότι αυτό που προβάλλει ως άμεση, τακτική, προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, είναι η διαχείριση της στασιμότητας και του διαφαινόμενου αδιεξόδου, αφού, επί της ουσίας, η τουρκική στάση όχι μόνον δεν έχει μεταβληθεί, αλλά μια σειρά τουρκικές θέσεις εμφανίζονται διαφοροποιημένες επί τα χείρω.

Μάλιστα, καταγράφεται ως «νέα» και σημαντική παράμετρος της εξελιχθείσας διαδικασίας, η προσπάθεια της Άγκυρας να εισαγάγει στο παιγνίδι αξιώσεις εμφανώς «δικού της ενδιαφέροντος», όπως η παραχώρηση δικαιωμάτων Ευρωπαίου υπηκόου σε Τούρκους πολίτες που βρίσκονται και εργάζονται στην Κύπρο, γεγονός που καταδεικνύει, και επιβεβαιώνει, πλέον, κατά τρόπο ανατίλεκτο, ότι η Τουρκία επιχειρεί να εργαλειοποιήσει τη λύση του Κυπριακού, εξασφαλίζοντας, από την πίσω πόρτα, παρουσία και ρόλο στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι.

Σκεπτικισμός για τα «ορόσημα»

Παράλληλα, και υπό το φως των συγκεκριμένων εξελίξεων, φαίνεται να αυξάνει ο σκεπτικισμός της Λευκωσίας, κατά πόσον η διέλευση του κρίσιμου οροσήμου του Απριλίου, με την έγκριση, από την τουρκική εθνοσυνέλευση της συνταγματικής μεταρρύθμισης που έχει δρομολογήσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να μετατρέψει σε… προσωπική απόλυτη μοναρχία το πολίτευμα της χώρας, θα απελευθερώσει το πεδίο «ελιγμών» του Τούρκου Προέδρου από ειλημμένες εσωτερικές δεσμεύσεις στο Κυπριακό, ώστε να προχωρήσει σε «τολμηρές κινήσεις στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων».

Πρώτον, γιατί εκτιμάται πως η υπό αναδόμηση γεωπολιτική αρχιτεκτονική της ευρύτερης περιοχής, με επίκεντρο, αφενός, την ενέργεια, και, αφετέρου, την παρατηρούμενη αναδιάταξη των γενικότερων γεωστρατηγικών συσχετισμών, θα διεμβολίσει πολλαπλώς και στον ύψιστο βαθμό τις διεργασίες και στο Κυπριακό, περισσότερο από οιουσδήποτε άλλους πολιτικούς ή άλλους υπολογισμούς.

Και, δεύτερον, γιατί προσμετράται ως πολύ πιθανό το ενδεχόμενο, η απεριόριστη αύξηση της ισχύος του Τούρκου Προέδρου, να τον καταστήσει ακόμη περισσότερο άτεγκτο και αδιάλλακτο όσον αφορά την ανάληψη πρωτοβουλιών «καλής θέλησης» στο κυπριακό πρόβλημα.

«Τρίπτυχο» εξελίξεων

Όσον αφορά στο θέμα της ενέργειας, ήδη η Λευκωσία καταρτίζει τους σχεδιασμούς της εν αναμονή ραγδαίων και καταλυτικών εξελίξεων στο αμέσως προσεχές διάστημα, που ενδεχομένως να διαφοροποιήσουν άρδην τα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένα στην περιοχή, εμβάλλοντας και το Κυπριακό σε μια «νέα» εξίσωση.

Σύμφωνα, μάλιστα, με καλά ενημερωμένες πηγές, οι εξελίξεις αυτές ενδεχομένως να προκύψουν και εντός του επί θύραις Φεβρουαρίου, «αναπροσδιορίζοντας» και τις όποιες διεργασίες στο Κυπριακό.

Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν, επιπρόσθετα, ότι η Λευκωσία – που, ειρήσθω εν παρόδω, προετοιμάζεται τόσο για την Τετραμερή για την ενέργεια, που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Φεβρουαρίου στο Τελ Αβίβ με τη συμμετοχή του Ισραήλ, της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ιταλίας, όσο και για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με τις ενδιαφερόμενες εταιρείες για τα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ – αξιολογεί τις ελευσόμενες ενεργειακές εξελίξεις ως ακόμη πιο σημαντικές από αυτές που αναμένεται να προκύψουν στο μέτωπο των συνομιλιών για το Κυπριακό.

Συρία, Κουρδικό και Τραμπ

Σ’ αυτό το πλαίσιο εγγράφονται, επίσης, πρωτευόντως οι εξελίξεις στη συριακή κρίση, με το Κουρδικό να προτάσσεται ως η μείζων πηγή ενδιαφέροντος για την Τουρκία, καθώς επίσης ο εντεινόμενος ευρωασιατικός προσανατολισμός της Άγκυρας, με την παρατηρούμενη σύμπλευση του Ερντογάν με τη Ρωσία και το Ιράν και την προϊούσα απομάκρυνσή του από την Ευρώπη (έστω κι αν, στο καθαρά οικονομικό επίπεδο, η Τουρκία δεν μπορεί να αποστεί των σχέσεων με τις Βρυξέλλες).

Επιπρόσθετα, ένας άλλος, σημαντικότατος, τελεστής της φοράς των εξελίξεων, αναμένεται να είναι η σχέση του Ρ. Τ. Ερντογάν με τη νέα αμερικανική διοίκηση, αλλά και η γενικότερη στάση που θα τηρήσει η Ουάσινγκτον, υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, έναντι της Ρωσίας.

Ενδεχόμενη υποχώρηση του ψυχρού κλίματος στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων, που θα φέρει Ουάσινγκτον και Μόσχα σε «ακτίνα» σύγκλισης σε σειρά κεφαλαιωδών διεθνών ζητημάτων, αναπόδραστα θα απομειώσει τη γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας και τον κυρίαρχο γεωστρατηγικό ρόλο που επιθυμεί να διαδραματίσει στην περιοχή, ενώ ενδεχομένως να «ξεκλειδώσει» τον… τυφώνα του Κουρδικού, αφού τόσο Ουάσινγκτον όσο και Μόσχα αναγνωρίζουν ότι ο κουρδικός παράγων έχει σημαίνοντα ρόλο να διαδραματίσει στις εξελίξεις στην περιοχή και ιδία έναντι του φονταμενταλιστικού Ισλάμ.

Σ’ αυτό το ενδεχόμενο, η Άγκυρα αναγκαστικά θα επιχειρήσει να εξεύρει συμμάχους στο Κουρδικό, αλλά και να ασκήσει πιέσεις για εξασφάλιση ενδεχόμενων ωφελημάτων σε άλλα πεδία, με απρόβλεπτο, ωστόσο, συντελεστή επιτυχίας.

Σύνθετο σκηνικό

Τούτων δοθέντων, όπως επεσήμανε αρμόδια πηγή στην εφημερίδα μας, το σκηνικό του Κυπριακού καθίσταται ολοένα και πιο σύνθετο, τη στιγμή που «το μομέντουμ μιας σημαντικής προόδου τους τελευταίους 18 μήνες φαίνεται να φτάνει στα όριά του», δημιουργώντας νέες προκλήσεις διαχείρισης, αλλά και λήψης καθοριστικών αποφάσεων. Και πρόσθεσε ότι, ναι μεν υπάρχει η βούληση, εκ μέρους της ε/κ πλευράς, για κατάληξη σε συμφωνία, εάν συμπέσουν οι όροι και το περιεχόμενο της λύσης με τη δυναμική της συγκυρίας, ωστόσο, αυτό δεν πρόκειται να γίνει με την ανάληψη του ρίσκου μιας διαφαινόμενης αποτυχίας σ’ ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα.

Που αυτό θα σημαίνει ότι, η συντελούμενη διαπραγμάτευση, δεν θα εκβάλει σ’ αυτό που επανειλημμένως έχει διακηρύξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ότι δεν πρόκειται να φέρει ενώπιον του λαού μια συμφωνία, η οποία δεν θα ικανοποιεί τις ανησυχίες και τις προσδοκίες του.

ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/politics/398551/energeiako-momentoum-metatopizei-to-kypriako