12 Μαρτίου 2017
Του Κώστα Βενιζέλου
Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων, που συνεχίζονταν εδώ και δυο χρόνια, δεν «κόλλησαν» για τις μεγάλες διαφωνίες που προέκυψαν κατά τις συζητήσεις, αλλά για ασήμαντο αφορμή. Το γεγονός ότι ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζι, αρνείται να επανέλθει στις συνομιλίες, προβάλλοντας ως αιτία τη ψήφιση από τη Βουλή ενός σχολικού κανονισμού για υπόμνηση προς τους μαθητές στο ενωτικό δημοψήφισμα, δείχνει τις προθέσεις της τουρκικής πλευράς. Επιβεβαιώνει πως αναζητούσε μια αφορμή για να παγώσουν οι συνομιλίες καθώς αυτό εξυπηρετεί την Άγκυρα, τις τουρκικές επιδιώξεις σε αυτή την περίοδο. Η Τουρκία καθορίζει το παιχνίδι και οι υπόλοιποι ακολουθούν.
Το θέμα για την ελληνική πλευρά δεν είναι μόνο τα κατά καιρούς τερτίπια της τουρκικής πλευράς και τα καμώματα του κακομαθημένου εγκάθετου του καθεστώτος Ερντογάν στα κατεχόμενα. Το μείζον είναι πώς – μετά από μια συμφωνία- θα λειτουργήσει το κράτος, η χώρα, όταν στην αντίπερα όχθη για ένα ζήτημα σημειολογίας, που δεν επηρεάζει τη ζωή μας, έχουν τινάξει στον αέρα τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων.
Εάν αυτή την προσέγγιση και πρακτική ακολουθηθεί και μετά από την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό, τότε πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως το κράτος θα παραλύει με το παραμικρό και για αφορμές που θα αναζητούνται στο μικροσκόπιο του πολιτικού εργαστηρίου. Το μοντέλο που συζητούνται στις διαπραγματεύσεις από το 1974 και εντεύθεν διευκολύνει την Τουρκία, όποτε θεωρεί πως έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις της να στέλνει στην εντατική τη χώρα.
Ο Μουσταφά Ακιντζί, στον οποίο επένδυσαν πολλοί ( κάποιοι επιμένουν ακόμη πως είναι «αυτόνομος» και… απεξαρτημένος από την Άγκυρα!), είναι ο εκφραστής της τουρκικής πολιτικής και των σχεδιασμών της Τουρκίας στην Κύπρο. Είναι ο άνθρωπος που πέραν από τη ρητορική που ξεγέλασε πολλούς σε βαθμό που ταύτισαν το δικό τους όραμα με το δικό του, που αποδείχθηκε ψεύτικο, αποτελεί σήμερα τροχοπέδη σε μια συμφωνία.
Την ώρα της κρίσης που ο ίδιος προκάλεσε στις συνομιλίες, επέλεξε να ταξιδεύσει στο Πακιστάν για να προβάλλει στον ισλαμικό κόσμο το ψευδοκράτος. Αυτή είναι η πορεία που επιλέγει. Να έχει, όμως, την τόλμη να το πει, όχι μόνο σε εμάς, που τον έχουμε πάρει χαμπάρι αλλά και στους Τουρκοκύπριους νέους, που βλέπουν το μέλλον τους στην Ευρώπη. Αυτό, όμως, το μέλλον περνά μέσα από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το δίλημμα για τους Τουρκοκύπριους είναι σαφές: Είτε θα προχωρήσουν μαζί με τους Ελληνοκύπριους ως Ευρωπαίοι είτε θα παραμείνουν όμηροι της Τουρκίας. Και τα δυο μαζί δεν μπορούν να γίνουν.
Το Κυπριακό για να λυθεί πρέπει οι συζητήσεις να τεθούν σε μια σωστή βάση. Η ακολουθούμενη πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσα, πέραν ότι δεν έχει λυθεί το Κυπριακό, είναι πως η διαιώνιση αυτής της πολιτικής εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα. Εδραιώνει και αναβαθμίζει το κατοχικό στάτους κβο. Αυτό θέλουν οι οπαδοί της πεπατημένης;
