22 Απριλίου 2017
του Κώστα Βενιζέλου
Η ανάγνωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της περασμένης Κυριακής στην Τουρκία δεν έχει πολλές ερμηνείες. Το οριακό αποτέλεσμα προσφέρει στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τη δυνατότητα συνέχισης της ίδιας πολιτικής, της ίδιας συμπεριφοράς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Όσοι αιθεροβατώντας ανέμεναν το δημοψήφισμα ώστε ο Ερντογάν «νικητής», θριαμβευτής, να λύσει το Κυπριακό, τώρα θα πρέπει να αναζητήσουν στη μεταφυσική τα θαύματα. Το αποτέλεσμα συνιστά επιβεβαίωση πως, με τις προσδοκίες που γεννά η αφέλεια, δεν ασκείται πολιτική. Ο Ερντογάν δεν άλλαξε, ούτε θα αλλάξει.
Το καθεστώς Ερντογάν συνεχίζει τις προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Πραγματοποιεί στρατιωτικές ασκήσεις εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και εξαγγέλλει έρευνες στην περιοχή μας. Αυτό έγινε και στο παρελθόν και θα επαναληφθεί και στο μέλλον. Αυτή η τακτική του εκφοβισμού εφαρμόζεται έκπαλαι. Υπενθυμίζεται πως η Τουρκία όταν η Κυπριακή Δημοκρατία θα εντασσόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε εξαγγείλει «αντίδραση χωρίς όρια». Τίποτε δεν έγινε.
Την τελευταία περίοδο, στο πλαίσιο της ίδιας τακτικής εκδίδει NAVTEX, στέλνει πλοία στην περιοχή ενόψει σεισμικών ερευνών τον επόμενο μήνα και γεώτρησης το καλοκαίρι εντός κυπριακής ΑΟΖ. Αυτή η τακτική θα ενταθεί τους επόμενους μήνες. Είναι προφανές πως θέλει να σκορπίσει τον φόβο και, αν τα καταφέρει, τον πανικό στην ελληνοκυπριακή πλευρά και την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας, με στόχο να αναθεωρήσει τους σχεδιασμούς της. Θέλει να εξωθήσει την ελληνοκυπριακή πλευρά να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις όπως την προηγούμενη φορά, όταν είχαν και πάλιν στείλει το «Μπαρμπαρός» στην περιοχή μας.
Εάν αναθεωρήσουμε τους ενεργειακούς σχεδιασμούς υπό το βάρος των προκλήσεων και των εκφοβισμών, θα πέσουμε στην παγίδα της Τουρκίας. Εάν λόγω «Μπαρμπάρος» αποχωρήσουμε από τις συνομιλίες, τότε θα τους προσφέρουμε δώρο και θα διευκολύνουμε τους σχεδιασμούς του καθεστώτος Ερντογάν. Εάν τους ενοχλούν οι εξελίξεις στα ενεργειακά, έχουν δυο επιλογές οι Τούρκοι: Είτε θα αποχωρήσουν από τις συνομιλίες, είτε θα αποφασίσουν πως θα πρέπει να λυθεί το Κυπριακό. Όταν κάνουμε λόγο για λύση δεν εννοούμε αυτή που επιδιώκει η Τουρκία στην Κύπρο, που θα καθιστά τη χώρα αιχμάλωτή της.
Η Τουρκία θα πρέπει να λάβει το μήνυμα –φτάνει να το πιστεύουν οι διαχειριστές και δεν κάνουν εσωτερική πολιτική–πως θα προχωρήσουμε μέχρι τέλους στα ενεργειακά. Το τρένο ξεκίνησε και δεν θα σταματήσει, ούτε θα κάνει σταθμούς κάθε φορά που η Τουρκία στέλνει ένα πλοίο της στην ΑΟΖ μας. Η Τουρκία θα πρέπει να λάβει το μήνυμα πως θα έχει κόστος από το σκηνικό έντασης που στήνει στην περιοχή. Και το κόστος δεν δημιουργείται με νερόβραστες επιστολές σε Διεθνείς Οργανισμούς και κλαψουρίσματα, αλλά με κινήσεις που έχουν πραγματικό όφελος για την Κύπρο και ας ενοχλούν το καθεστώς Ερντογάν. Κόστος θα πρέπει να έχουν και όσοι υποστηρίζουν την πολιτική του φασίστα Ερντογάν, όπως είναι το κατοχικό καθεστώς. Πρέπει επιτέλους να έχει κόστος και ο Ακιντζί, που με τις συγχαρητήριες επιστολές το προς Ερντογάν και σία για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έριξε το προσωπείο του Κύπριου και έδειξε πως δεν είναι παρά ένας Τούρκος επαρχιώτης, ευπειθής υπηρέτης της Αυτού Μεγαλειότητας, Σουλτάνου Ερντογάν. Πάει και το κοινό όραμα των ηγετών!
