Άριστος Μιχαηλίδης
25 Απριλίου 2017
Άναψε και βρόντηξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν τον κάλεσε ο Μουσταφά Ακιντζί να κατανοήσει τι είναι ομοσπονδία. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά. Αλλά τις προηγούμενες φορές απαντούσαν άλλοι στον Ακιντζί, κι εμείς μαζί τους από αυτή τη στήλη, αλλά ήταν μονίμως κατηγορούμενοι ως απορριπτικοί ή ότι δεν ήθελαν λύση και γι’ αυτό συκοφαντούσαν τον Ακιντζί. «Η απάντησή μου είναι μια», έλεγε χτες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. «Μακάρι και ο ίδιος να έχει την ορθή αντίληψη της ομοσπονδίας. Μακάρι και ο ίδιος εις όσα προβάλλει, να μου βρει ένα παράδειγμα ομοσπονδίας όπου γίνονται αποδεκτά τα όσα αξιώνει για την κοινότητά του. Και αν υπάρχει έστω και ένα κράτος, ομόσπονδο κράτος, που να προνοεί ανάλογες αξιώσεις, είμαι έτοιμος να αποδεχθώ την όποια λύση, τη λύση εκείνη». Μακάρι, λέμε, εμείς να ήταν πιο έγκαιρες οι απορίες και οι απαντήσεις του Προέδρου.
Διότι, όταν έλεγε ακριβώς τα ίδια πράματα ο Ακιντζί, επικαλούμενος μια ομοσπονδία δικής του εφεύρεσης για να χωράνε σε αυτήν οι απαιτήσεις του για αριθμητική ισότητα, εκ περιτροπής, βέτο κ.λπ. ο Πρόεδρος τον έβγαζε βόλτα στην Ευρώπη, στο Νταβός, στη Νέα Υόρκη κι έλεγε ότι έχουν κοινό όραμα για τη λύση. Αλλά, πού να καταλάβουμε εμείς την υψηλή πολιτική της ηγεσίας μας.
Προπάντων, όταν από τη μια ο Πρόεδρος μιλά έτσι, δείχνοντας να έχει πλέον απαυδήσει με τη στάση του Ακιντζί ή, πάντως, να έχει αντιληφθεί πού το πάει τελικά αυτός ο καλότατος κύριος με το κοινό όραμα, και από την άλλη το μεγάλο κόμμα που στηρίζει την πολιτική του, το ΑΚΕΛ, τον καλεί λίγο-πολύ να αφήσει τα μασκαραλίκια. «Καλούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να προχωρήσει επί της ουσίας. Να λειτουργήσει σωστά, με αρχές και με συνέπεια έτσι που να προχωρήσει η διαδικασία» έλεγε την Κυριακή ο Άντρος Κυπριανού. Προσθέτοντας, μάλιστα, και το προσφάτως αποκτηθέν επικοινωνιακό σλόγκαν, που το κούρασε ήδη, τόσες πολλές φορές που το επανέλαβε: «Να συνειδητοποιήσουμε ότι πλέον δεν θα μας κρίνουν οι επόμενες εκλογές, αλλά οι επόμενες γενιές». Δηλαδή; Οι επόμενες γενιές θα κρίνουν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο επικεφαλής του ούτως ειπείν «ενδοτικού μετώπου» Νίκος Αναστασιάδης, εμποδίζει τη διαδικασία και τη λύση; Μετά από όσα έγιναν στη Λευκωσία, στην Άγκυρα, στην Ελβετία, το ιστορικό ΑΚΕΛ επιμένει ότι είναι εμείς που δεν λειτουργούμε σωστά και ευθυνόμαστε που δεν προχωρά η διαδικασία;
Μετά πάνε στο Εθνικό Συμβούλιο και περιμένουμε ότι θα κάνουν με σοβαρότητα τις εκτιμήσεις τους και θα πάρουν σημαντικές αποφάσεις για τα επόμενα βήμα. Ότι, δηλαδή, θα αναγνωρίσουν ότι η οδός που ακολουθούν δεν οδηγεί σε βιώσιμη και λειτουργική λύση, ώστε να προβληματιστούν και να πράξουν αναλόγως. Όχι για να εγκαταλείψουν τις συνομιλίες, όπως υποβάλλουν με τρόμο κάθε φορά που τους λένε να ξανασκεφτούν πού μας οδηγούν, αλλά για να καταστήσουν τις συνομιλίες ελπιδοφόρες και αποτελεσματικές. Κι αν δεν έχουν απάντηση στο ερώτημα «τι άλλο να κάνουμε», τουλάχιστον, ας σταματήσουν να δημιουργούν συνθήκες μιας τελεσίδικης και αμετάκλητης αναβάθμισης και νομιμοποίησης του κατοχικού καθεστώτος. Διότι, αυτό κάνουν και το κάνουν συνειδητά και με την επιπολαιότητα ιστορικής ανεπάρκειας.
Όταν απευθύνεται ο Πρόεδρος προς τον Ακιντζί και τον καλεί να του υποδείξει ένα παράδειγμα ομοσπονδίας όπου γίνονται αποδεκτά όσα αξιώνει ο Ακιντζί για την κοινότητά του, θα πρέπει και ο ίδιος ο Πρόεδρος όπως και το κόμμα του ή και το ΑΚΕΛ να υποδείξουν πρώτα στους Ελληνοκύπριους ένα παράδειγμα ομοσπονδίας όπου γίνονται αποδεκτά όσα αποδέχθηκαν οι ίδιοι για την κυπριακή δήθεν ομοσπονδία.
