18.06.2017 10:03
του Μιχάλη Παπαδόπουλου
Η πρόταση του ΠτΔ για την Ασφάλεια είναι μια καλή πρόταση, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, ξέρωντας, βεβαίως, πως όταν υποβάλλεις προτάσεις στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων έχεις και κάποια διαπραγματευτικά περιθώρια τα οποία μπορείς να αξιοποιήσεις.
Τις εκτιμήσεις του, πάντοτε -εκ πείρας και γνώσεως- βαρύνουσες, για τη διάσκεψη στη Γενεύη και τις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού εκφράζει στη «Σημερινή» της Κυριακής το μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας για το Κυπριακό και επικεφαλής του Γραφείου Κυπριακού του ΑΚΕΛ, Τουμάζος Τσελεπής.
Χαρακτηρίζει κομβικό το θέμα της ασφάλειας-εγγυήσεων, διατυπώνοντας την άποψη ότι, εάν επιτευχθεί ουσιαστική πρόοδος στο εν λόγω κεφάλαιο, όπου η Τουρκία θα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά της, τότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για συνέχισή της, με την πιθανότητα να υπάρξει ακόμα και αίσια έκβαση της διαδικασίας.
Εκτιμά, ταυτόχρονα, ότι στη Γενεύη είτε θα υπάρξει ναυάγιο είτε θα διανοιχθεί η πορεία προς τη λύση, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να συνεχίσει, εφεξής, ένας παρατεταμένος άγονος διάλογος, χωρίς ουσιαστικό διαπραγματευτικό περιεχόμενο.
•Εκτιμάτε ότι στην Τριμερή της Νέας Υόρκης έχουν εκπληρωθεί οι προϋποθέσεις που έχει θέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή καταλήξαμε σ’ ένα αμφίσημο αποτέλεσμα που καθιστά δυσχερή τη διάσκεψη;
Είναι γνωστόν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έθετε κάποιες προϋποθέσεις για να μπορέσει να προχωρήσει η διάσκεψη, που ήταν η κατά προτεραιότητα επίλυση του ζητήματος της ασφάλειας-εγγυήσεων και στη συνέχεια του εδαφικού. Όταν αντιλήφθηκε ότι αυτή η θέση δεν ήταν δυνατόν να περάσει, πολύ ορθά εγκατέλειψε αυτήν την προϋπόθεση και πλέον εκείνο που ζητούσε ήταν η κατά προτεραιότητα συζήτηση αυτών των ζητημάτων. Είναι απολύτως λογική η θέση για κατά προτεραιότητα συζήτηση -όχι επίλυση- του θέματος της ασφάλειας, διότι σε όλα τα υπόλοιπα κεφάλαια της εσωτερικής πτυχής υπάρχουν συγκλίσεις, αλλού περισσότερες αλλού λιγότερες.
Εκεί που δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε είναι στο θέμα της ασφάλειας, και είναι φανερόν ότι, αν γίνει χειροπιαστή πρόοδος σ’ αυτό το ζήτημα, αυτό θα υποβοηθήσει την περαιτέρω πρόοδο στα υπόλοιπα κεφάλαια.
Εφικτές οι συγκλίσεις
•Θεωρείτε ότι έχει διαμορφωθεί επαρκές υπόβαθρο για επιτυχή κατάληξη της διάσκεψης ή βρισκόμαστε ενόψει ενός πιθανού επίσημου ναυαγίου, που θα έχει, προφανώς, αλυσιδωτές αρνητικές παρενέργειες;
Αρχικά πρέπει να πω ότι αυτή η διαδικασία έχει συμφωνηθεί μεταξύ των δύο ηγετών μετά τα συμβάντα στο Μον Πελεράν, όπου υπήρχε υπαρκτός κίνδυνος αδιεξόδου και κατάρρευσης της διαδικασίας. Ελλόχευε και κίνδυνος δημιουργίας νέων τετελεσμένων εκ μέρους της Τουρκίας, που θα έβαζαν ταφόπλακα στη διαπραγματευτική διαδικασία.
Να υπενθυμίσω, για παράδειγμα, την απειλή του Ερντογάν για πολιτογράφηση 27 χιλιάδων εποίκων έως το τέλος του 2016. Μπροστά σ’ αυτά τα δεδομένα έχει συμφωνηθεί μια τέτοια διαδικασία, η οποία σημαίνει μερική υποχώρηση των δύο πλευρών από προηγούμενες θέσεις τους: Για μεν την τ/κ πλευρά είχε ήδη προηγηθεί μετακίνηση από την άρνηση να συζητήσει το εδαφικό σε βάθος, αν προηγουμένως δεν επιλύονταν τα υπόλοιπα κεφάλαια της εσωτερικής πτυχής.
Το γεγονός ότι δέχθηκε να συζητήσει το εδαφικό, ήταν μια κίνηση. Για δε την ε/κ πλευρά, η μετακίνηση από την προηγούμενη θέση ότι, αν δεν κλείσουν και τα πέντε κεφάλαια της εσωτερικής πτυχής, περιλαμβανομένου του εδαφικού, δεν πρέπει να πάμε σε διάσκεψη. Σε κάθε περίπτωση, συμφωνήθηκε αυτή η διαδικασία και είναι με βάση αυτήν που θα προχωρήσουμε. Τώρα, όσον αφορά τις προοπτικές που υπάρχουν, η προσπάθεια είναι εξαιρετικά δύσκολη, ιδιαίτερα έπειτα απ’ όσα έχουν μεσολαβήσει τους τελευταίους μήνες.
Όμως, εξακολουθώ να πιστεύω ότι, αν γίνουν σεβαστές οι συγκλίσεις που είχαν επιτευχθεί καθ’ όλην τη διάρκεια της διαπραγματευτικής διαδικασίας, που ξεκίνησε από τις αρχές του 2008, είναι εφικτό, παρότι δύσκολο, να φτάσουμε σε ακτίνα σύγκλισης στις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού. Έτσι, θα μπορούμε να θέσουμε την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της στο μείζον θέμα που είναι η ασφάλεια και οι εγγυήσεις.
Περιουσιακό και 4 ελευθερίες
•Ωστόσο, η δική μας πλευρά έχει καταγγείλει την άλλη πλευρά ότι έχει υπαναχωρήσει από συμφωνηθείσες συγκλίσεις. Αυτό δεν δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το σκηνικό;
Ασφαλώς το δυσχεραίνει. Πρέπει να πω ότι η τ/κ πλευρά πρέπει να αλλάξει στάση, ιδιαίτερα θα έλεγα στα θέματα του περιουσιακού και των τεσσάρων ελευθεριών, η δε Τουρκία θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το ζήτημα της ασφάλειας δεν μπορεί να επιλυθεί με ικανοποίηση των ανησυχιών μόνον της τ/κ πλευράς. Δεν μπορεί με παρουσία στρατευμάτων, με ισχύ επεμβατικών δικαιωμάτων και όλα τα συναφή και γνωστά να επιλυθεί το ζήτημα, διότι πρόβλημα ασφάλειας, και μάλιστα μεγάλο, έχει και η δική μας πλευρά. Πρέπει να γίνουν σεβαστά όλα αυτά για να προχωρήσουμε. Αλλά, επαναλαμβάνω, ο τρόπος να θέσουμε την Τουρκία προ των ευθυνών της, είναι στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Εκεί είναι που πρέπει να τη δοκιμάσουμε.
•Πάνω σε ποια σημεία εκτιμάτε ότι οι δύο πλευρές μπορούν να κάνουν ακόμα ελιγμούς και υποχωρήσεις;
Όπως έχω πει, η τ/κ πλευρά, μεταξύ άλλων, πρέπει οπωσδήποτε να υποχωρήσει στα προαναφερθέντα. Να πω, μάλιστα, ότι, πέρα από τις προηγηθείσες συγκλίσεις, στο Μον Πελεράν 1 είχε γίνει πρόοδος όσον αφορά το ζήτημα της αποτελεσματικής συμμετοχής της τ/κ κοινότητας στα όργανα και τις αποφάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, στο δε Μον Πελεράν 3 είχε γίνει μια καλή συζήτηση στο θέμα των τεσσάρων ελευθεριών.
Σε αυτό το ζήτημα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να επιστρέψουμε στην προηγούμενη σύγκλιση, Χριστόφια – Ταλάτ, η πεμπτουσία της οποίας ήταν η εξής: Μας ενδιαφέρει περισσότερο στις 4 ελευθερίες η ελεύθερη διακίνηση προσώπων. Τα υπόλοιπα -ελεύθερη διακίνηση υπηρεσιών, κεφαλαίων και αγαθών- ρυθμίζονται με την τελωνειακή ένωση Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία είναι και υπό αναθεώρηση αυτήν τη στιγμή και με τη λύση του Κυπριακού θα πρέπει να καλύπτει και την Κύπρο, κάτι που είναι και θέση της πλευράς μας.
Όμως, ειδικότερα στο θέμα της ελεύθερης διακίνησης προσώπων, υπάρχει και μια πτυχή που αφορά στη διαμονή. Θα μπορούν να έρθουν να εργαστούν εδώ ή να ανοίξουν επιχείρηση, και συνεπώς έπρεπε να γίνει κάτι. Από το 1960, στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, υπάρχει ένας περιορισμός αναφορικά με την παραχώρηση ιθαγένειας της ΚΔ σε Έλληνες και Τούρκους πολίτες. Η οποία ιθαγένεια θα πρέπει να παραχωρείται σε αναλογία 4:1 υπέρ των Ελλήνων πολιτών. Όμως, τότε δεν υπήρχαν οι τέσσερεις ελευθερίες, τώρα υπάρχουν.
Συνεπώς, δεν είναι αρκετή η διασφάλιση για μας, έπρεπε να επεκταθεί ο περιορισμός για να καλύπτει και τη διαμονή και όχι μόνο την παραχώρηση ιθαγένειας. Αυτή ήταν η πεμπτουσία της σύγκλισης Χριστόφια – Ταλάτ και πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψουμε σ’ αυτήν, ώστε να μπορέσουμε να επιλύσουμε αυτό το ζήτημα.
Δεν ξέρουμε πότε θα υπάρξει νέα ευκαιρία
Είμαστε ενόψει μιας εξαιρετικά κρίσιμης καμπής της διαπραγμάτευσης, όπου εάν δεν επιλυθεί ο γόρδιος δεσμός, θα βρεθούμε ενόψει δύο ενδεχομένων: Είτε σε μια κατάρρευση της διαδικασίας, είτε σε μια λαθροβίωση των συνομιλιών, αν δεν κηρυχθεί ναυάγιο.
•Πώς αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους αυτών των δύο ενδεχομένων; Ένας παρατεταμένος, άγονος διάλογος δεν ελλοχεύει εξίσου μεγάλους κινδύνους με τον μη διάλογο;
Θα διαφοροποιούσα κάπως το σκηνικό. Νομίζω ότι τα δύο ενδεχόμενα είναι τα εξής: Είτε θα καταρρεύσει η διαδικασία, είτε θα γίνει το αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός. Λαθροβίωση των συνομιλιών δεν βλέπω να υπάρχει, και είναι γι’ αυτό που η δεύτερη Γενεύη έχει εξέχουσα σημασία. Γιατί θα οδηγήσει είτε στο ένα ενδεχόμενο, είτε στο άλλο.
Αν υπάρξει μια αποφασιστική πρόοδος προς τα εμπρός στο θέμα της ασφάλειας, είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει και συνέχεια της διάσκεψης, για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε. Εάν όχι, η ιστορία θα τελειώσει εκεί, με τη δεύτερη Γενεύη. Δεν μιλώ για τελευταία ευκαιρία, ευκαιρίες θα υπάρξουν, εάν οι δύο κοινότητες το θέλουν και οι παίκτες που επηρεάζουν το Κυπριακό επίσης το θέλουν, αλλά δεν γνωρίζουμε πότε και εάν θα έρθει η επόμενη συγκυρία και ποια κατάσταση θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε: Τι θα επικρατεί επί του εδάφους, καθώς πάγιες και δίκαιες επιδιώξεις της ε/κ πλευράς, όπως η επιστροφή εδαφών και περιουσιών και η αποχώρηση εποίκων διαβρώνονται με την πάροδο του χρόνου. Αυτό είναι το διακύβευμα και γι’ αυτό η επί θύραις συνάντηση είναι τόσο κρίσιμη.
Τετελεσμένα
Πάγια θέση του ΑΚΕΛ είναι ότι η τουρκική πλευρά δημιουργεί τετελεσμένα όταν δεν υπάρχει διάλογος.
•Η Τουρκία, ωστόσο, σήμερα, και ενόσω ο διάλογος βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του, επιχειρεί, με επιδρομικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, την παραχώρηση μαζικών υπηκοοτήτων και την ενίσχυση της στρατιωτικής και οικονομικής παρουσίας της στα κατεχόμενα, να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα. Δεν διαψεύδεται, έτσι, το συγκεκριμένο επιχείρημα;
Η τουρκική πλευρά πάντα προσπαθεί να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα, όμως η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι, εκεί που είχαμε τα πιο σοβαρά τετελεσμένα, και μάλιστα χωρίς τη δέουσα αντίδραση εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας, ήταν ακριβώς σε περιόδους που δεν υπήρχαν συνομιλίες και όπου επιρρίπτονταν ευθύνες στη δική μας πλευρά.
Δεν λέω δίκαια, απλώς πιστοποιώ το γεγονός. Για παράδειγμα, είναι κάτω από τέτοιες συνθήκες που είχαμε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Το οποίο δεν αναγνωρίστηκε μεν μέχρι σήμερα, αλλά το έχουμε μπροστά μας. Επίσης, είναι κάτω από τέτοιες συνθήκες που είχαμε την επίσημη εξαγγελία της τ/κ πλευράς επί Ντενκτάς το 1997, για λύση συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας. Να σας αναφέρω ακόμα ότι τα δύο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης Χριστόφια, όταν δηλαδή τα ηνία της ηγεσίας των Τ/κ είχε αναλάβει ο Έρογλου, δεν είχαμε συνομιλίες. Οι συνομιλίες γίνονταν για το θεαθήναι και για να συντηρηθεί μια διαδικασία, ώσπου να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τον κ. Έρογλου. Εντούτοις, δεν υπήρξαν τότε νέα τετελεσμένα, διότι δυσκολευόταν η Τουρκία.
Όλοι ήξεραν ποιος έφταιγε για το γεγονός ότι δεν προχωρούσαν οι συνομιλίες. Ας θυμηθούμε τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλαμε από το 2004 για να αποτρέψουμε το απευθείας εμπόδιο. Και, ειρήσθω εν παρόδω, να μην αμφιβάλλουμε ότι, σε περίπτωση κατάρρευσης και, ο μη γένοιτο, επίρριψης ευθυνών και σ’ εμάς, θα επανέλθουν αυτά τα ζητήματα, και κανείς δεν θέλει να ξαναφτάσει σε τέτοιες καταστάσεις.
Η μη λύση δεν είναι λύση
•Η Τουρκία υποστηρίζει διαρκώς ότι το Κυπριακό, επί της ουσίας, έχει λυθεί το 1974. Είναι δυνατό να συναινέσει σε οιαδήποτε λύση, η οποία να μη διασφαλίζει, έστω κατ’ ελάχιστον, αυτά που θεωρεί ήδη κεκτημένα της;
Η Τουρκία είχε, όντως, για πολλά χρόνια αυτήν τη θέση, όπως και η τ/κ ηγεσία σε παλαιότερες εποχές. Ότι, δηλαδή, η μη λύση είναι λύση.
Δεν νομίζω όμως ότι αυτή είναι η θέση τους αυτήν τη στιγμή. Κατανοούν ότι η μη λύση δεν είναι λύση. Νομίζω ότι το καλώς νοούμενο συμφέρον της Τουρκίας επιβάλλει λύση, αλλά, τώρα θα μου πείτε, θα το προσδιορίσουμε εμείς; Όχι, αλλά το προσδιορίζουμε με κανόνες κοινής λογικής, με την επιφύλαξη ότι ποτέ δεν ξέρει κανείς πώς αντιλαμβάνεται η ίδια η Τουρκία τα συμφέροντά της, και δη ο Ερντογάν, ο οποίος είναι απρόβλεπτος. Αλλά, εκτιμώ ότι η Τουρκία έχει αντικειμενικό συμφέρον να λυθεί το Κυπριακό, για πάρα πολλούς λόγους. Έχει τεράστια προβλήματα με όλες τις γειτονικές χώρες. Τα μηδενικά προβλήματα που οπτασιαζόταν κάποτε ο Νταβούτογλου έγιναν πολλαπλά προβλήματα με όλους, έχει αποτύχει σε πολλούς τομείς της εξωτερικής της πολιτικής κ.ά.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, το πιο εφικτό για να λυθεί, ακριβώς γιατί η ίδια η Άγκυρα έχει βαρύνοντα λόγο, είναι το Κυπριακό, κάτι που της δίνει μιαν ανάσα. Επιπλέον, είναι και το θέμα των σχέσεών της με την Ε.Ε., που βεβαίως παλαιότερα είχε περισσότερη σημασία, αλλά και τώρα έχει αρχίσει να αναθερμαίνεται το ενδιαφέρον της Τουρκίας να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται στην Ένωση. Είναι οι σχέσεις μεταξύ Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, οι οποίες επηρεάζονται ευρύτερα, διότι Κύπρος και Τουρκία αλληλομπλοκάρονται Ασφαλώς είναι και το θέμα του φυσικού αερίου, και δεν μιλώ μόνο για τα δικά μας αποθέματα, αλλά για ολόκληρη τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.
Ξέρουμε ότι η Τουρκία θέλει με κάποιον τρόπο να επωφεληθεί, κάτι που, εάν παραμείνει άλυτο το Κυπριακό, είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει. Βεβαίως η Τουρκία δεν πρόκειται να γονατίσει και να αποδεχθεί τη λύση της δικής μας αρεσκείας, αλλά τον ομοσπονδιακό συμβιβασμό μπορεί να τον αποδεχθεί. Ας δούμε τι «κερδίζει» τώρα: Διατηρεί ένα ψευδοκράτος που κανείς δεν το αναγνωρίζει, διατηρεί εδώ 40 χιλιάδες στρατεύματα με το όποιο οικονομικό, πολιτικό και άλλο κόστος. Δεν νομίζω, λοιπόν, ότι είναι μια ομαλή κατάσταση και για την ίδια την Τουρκία.
Αμοιβαίοι φόβοι για την ασφάλεια
•Το ΑΚΕΛ γνωρίζει και αναγνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την ανησυχία των Τ/κ στο θέμα της ασφάλειας. Εσείς τι προτείνετε, πέρα από τη γνωστή θέση της ε/κ πλευράς για μηδενικές εγγυήσεις και μηδενική παρουσία τουρκικών στρατευμάτων;
Ας δούμε λίγο ολοκληρωμένα το ζήτημα. Είναι ολοφάνερο ότι και οι δύο πλευρές έχουν θέμα με την ασφάλεια. Εμείς φοβόμαστε την Τουρκία, και έχουμε κάθε λόγο να τη φοβόμαστε έπειτα απ’ όσα έγιναν, με αποκορύφωμα την εισβολή και την κατοχή, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Από την άλλην, οι Τ/κ φοβούνται εμάς.
Δεν εξετάζω εάν είναι δίκαιο ή άδικο, εξετάζω το ίδιο το γεγονός, ότι ισχύει. Κι αυτό με φέρνει στο άλλο σκέλος. Ότι, δηλαδή, δεν μπορεί να βρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση, η οποία να κατοχυρώνει την ασφάλεια της μιας κοινότητας σε βάρος της ασφάλειας της άλλης κοινότητας. Από τη δική μας πλευρά, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε αναχρονιστικές εγγυήσεις τού τύπου τού ’60, ούτε να βασίζουμε την ασφάλειά μας στην παρουσία τουρκικών στρατευμάτων, ούτε και σε κατ’ ισχυρισμόν επεμβατικά δικαιώματα. Την ίδια ώρα, όμως, πρέπει να είμαστε σε θέση να δίνουμε απάντηση και στις ανησυχίες της τ/κ κοινότητας. Πολλώ μάλλον, που η τ/κ κοινότητα δεν στέκεται τόσο στο περιεχόμενο της λύσης, κάτι που διαφάνηκε και στο Μον Πελεράν 3, αλλά εγείρει το ζήτημα τού «τι θα γίνει εάν αύριο μάς εκδιώξετε από τη διακυβέρνηση, αν βρεθούμε ξανά στο πουθενά και δεν μας αναγνωρίζει κανείς;». Κάτι ανάποδο, δηλαδή, με τη δική μας ανησυχία, εάν η τ/κ κοινότητα αποσχιστεί κάποια στιγμή και αναγνωριστεί από διάφορα κράτη. Μέσα απ’ όλο αυτό το πλέγμα είναι που πρέπει να δούμε πώς αντιμετωπίζουμε ρεαλιστικά το ζήτημα της ασφάλειας.
Το σίγουρο, όμως, είναι ότι, για να μπορέσει να δοθεί μια ώθηση στη διάσκεψη, οπωσδήποτε η Τουρκία πρέπει να κάνει μια χειροπιαστή κίνηση στο θέμα της ασφάλειας. Δεν νομίζω ότι θα ανοίξει τα χαρτιά της από την πρώτη στιγμή, αλλά, αν κάνει μια κίνηση που μπορεί να πείσει ότι προσπαθεί να λύσει με καλή θέληση το εν λόγω ζήτημα, τότε θα ανοίξει ο δρόμος και για το δεύτερο τραπέζι όπου θα συζητούνται τα θέματα της εσωτερικής πτυχής. Πιστεύω, ειλικρινά, ότι αυτό πρέπει να πράξει η Τουρκία, αν πράγματι εννοεί αυτά που λέει για λύση του Κυπριακού.
Προς την ορθή κατεύθυνση η πρόταση του ΠτΔ
•Θεωρείτε, στο πλαίσιο αυτό, ότι η πρόταση του ΠτΔ για την ασφάλεια προσφέρει μια καλή βάση προς την ορθή κατεύθυνση;
Σίγουρα, ναι. Είναι μια καλή πρόταση, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, ξέροντας, βέβαια, πως, όταν υποβάλλεις προτάσεις στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, έχεις και κάποια διαπραγματευτικά περιθώρια, τα οποία μπορείς να αξιοποιήσεις. Οπωσδήποτε, όμως, η πρόταση του Προέδρου κινείται προς την ορθή κατεύθυνση. Εμείς το είπαμε από την πρώτη στιγμή, και δεν διστάζουμε να το πούμε και τώρα, παρότι εισερχόμαστε σε προεκλογική περίοδο.
ΠΗΓΗ: http://www.sigmalive.com/news/local/438366/ttselepisantikeimeniko-symferon-tourkias-na-lythei-kypriako#sthash.zCS7a5gg.dpuf
