του Κωστάκη Αντωνίου
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, ταλαιπωρείται εδώ και μήνες, με την εξεύρεση υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές. Και ενώ διαθέτει Γενικό Γραμματέα ο οποίος είναι ο άριστος και γνησιότερος να ερμηνεύσει τις θέσεις του ΑΚΕΛ, και εάν εκλεγεί Πρόεδρος, να εφαρμόσει τις θέσεις του κόμματος στο εθνικό θέμα, στην εσωτερική διακυβέρνηση και γενικά σε όλους τους τομείς, εντούτοις αρνείται να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Ούτε, φαίνεται, να εμπιστεύεται στελέχη του κόμματος, από τα τόσα πολλά και ικανά που διαθέτει το κόμμα, ώστε να τα συμπεριλάβει στη λίστα υποψηφίων. Και δαπανάται στην αλίευση εκπροσώπων του κεφαλαίου, όπως ο Μάικ Σπανός, τον οποίο αρχικά βάφτισε “επιλογή νίκης” και στη συνέχεια τον απέρριψε, καθώς και στην αλίευση υποψηφίων κυρίως από τον χώρο του ΔΗΚΟ. Αναφέρθηκε το όνομα του Μάκη Κεραυνού, αλλά ο Μάκης Κεραυνός είναι έντιμος και σοβαρός άνθρωπος, επιτυχεμένος υπουργός ο οποίος δεν ανήκει στη συνομοταξία εκείνη των αποστατών του ΔΗΚΟ και των αρνητών του Τάσσου Παπαδόπουλου, οι οποίοι αποδέχθηκαν να υπηρετήσουν τις πολιτικές Αναστασιάδη με αντάλλαγμα μία θεσούλα. Απάντησε, λοιπόν ευθαρσώς: “Ανήκω στο ΔΗΚΟ και το κόμμα μου έχει υποψήφιο”.
Συνεχίζει λοιπόν τις αναζητήσεις η ηγεσία, όταν έχει υποψήφιο. Τον Νίκο Αναστασιάδη! Ναι ας μην εκπλήττει κανένα το όνομα. Ο Νίκος Αναστασιάδης ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του ΑΚΕΛ. Έχουν ταυτόσημη φιλοσοφία στο Κυπριακό, ανεξαρτήτως εάν τον τελευταίο καιρό, ο Άντρος Κυπριανού, προσπαθεί γενικολογώντας και αοριστολογώντας, να αποστασιοποιηθεί, βασικά για προεκλογικούς λόγους. Εξάλλου, ο Άντρος Κυπριανού, έχει προσφέρει υπηρεσία στον Νίκο Αναστασιάδη, προβάλλοντας τον ως “απορριπτικό”(!), με αφορμή τη διαπραγμάτευση που έκανε στο Κρανς Μοντάνα. Του προσφέρει δώρο απορριπτικούς ψηφοφόρους, όσους βεβαίως, πιστεύουν πως ο Αναστασιάδης, διαθέτει μηχανισμούς αντίστασης ενώπιον της τουρκικής βουλιμίας.
ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ είναι αδέλφια δίδυμα στο Κυπριακό. Όχι τώρα. Από την εποχή του Γλαύκου Κληρίδη. Και εφόσον το εθνικό θέμα είναι το κύριο πάνω στο οποίο οικοδομούνται συνεργασίες, φυσιολογικό είναι τα δύο κόμματα, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές διαφορές και ταμπέλες, οι οποίες ούτως ή άλλως, έχουν ξεπεραστεί από τη νέα τάξη πραγμάτων που επικρατεί διεθνώς όσο αφορά το πολιτικό σκηνικό, να είχαν κοινό υποψήφιο.
Όσο αφορά στο θέμα της οικονομίας, η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, υπήρξε ο πρόδρομος μίας πολιτικής λιτότητας, περικοπών και αφαίρεσης κεκτημένων από τους εργαζομένους. Αποδέχθηκε το Μνημόνιο της Τρόικας, το προκάλεσε, και ανεξαρτήτως του ότι από ευθυνοφοβία δεν το υπέγραψε, είναι το ΑΚΕΛ που έφερε την Τρόικα, έστω και αν φωνασκεί σήμερα εναντίον όσων αποδέχθηκε! Συνεπώς κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το ΑΚΕΛ, εάν ήταν σήμερα στην εξουσία, δεν θα ήταν υποχρεωμένο να πράττει όσα πράττει σήμερα ο Νίκος Αναστασιάδης.
Αντιλαμβανόμεθα, βεβαίως, ότι η επιλογή Αναστασιάδη, θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων μέσα στο κόμμα το οποίο θα σείετο συθέμελα από τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων του. Κατανοούμε τις συμπεριφορές της ηγεσίας, ενόψει αυτών των αντιδράσεων που θα προκαλούντο στο κόμμα. Ομως εδώ πλέον προκαλούνται καίρια ερωτήματα, όσο αφορά την αξιοπιστία του κόμματος και της ηγεσίας του να αποφασίσει σωστά.
Όταν ένα κόμμα, της εμβέλειας του ΑΚΕΛ, δεν μπορεί να αποφασίσει στο κεφαλαιώδες θέμα της επιλογής του υποψηφίου του και στην ιστορία του καταγράφει τρεις περιπτώσεις επιλογής υποψηφίων και στη συνέχεια απόρριψης τους(Γεώργιος Ιωαννίδης, Μάριος Ηλιάδης, Μάικ Σπανός), πώς μπορεί να έχει την απαίτηση να υποστηρίζει ότι έχει ορθή πολιτική στο εθνικό θέμα; Πώς είναι δυνατόν να πείσει τον λαό, ότι μπορεί να διακυβερνήσει δίκαια, αξιοκρατικά και αποτελεσματικά, όταν την πρώτη φορά που εκλήθη να κυβερνήσει, χρεοκόπησε μία ανθηρά οικονομία; Και πώς μπορεί να πείσει ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα οικονομικά πράγματα, όταν με τις επιλογές του έχει οδηγήσει το “υπερωκεάνειο” των αριστερών συλλόγων σε καταστάσεις πολύ πλησίον της χρεοκοπίας;
Ας βάλουν το χέρι στην καρδιά οι ηγέτες του κόμματος και ας απαντήσουν. Όχι σε εμάς. Στον κόσμο της Αριστεράς…
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/opinions/kostakis-antoniou/2154/to-akel-exei-ypopsifio-ton-niko-anastasiadi
