03.08 2017
του Κωστάκη Αντωνίου
Ο Λευτέρης Χριστοφόρου θυμήθηκε, χθες, την επέτειο της Συμφωνίας της Τρίτης Βιέννης, προκειμένου να εκδηλώσει τις προσωπολατρικές του τάσεις προς τον ιστορικό ηγέτη του κόμματος, Γλαύκο Κληρίδη. Όμως θυμήθηκε μόνο το ένα τμήμα της Συμφωνίας, ενώ το άλλο, το ολέθριο, το προσπέρασε, γιατί δεν συμφέρει ούτε στον Γλαύκο Κληρίδη να το υπενθυμίζουν οι επίγονοί του, ούτε τον ΔΗΣΥ κολακεύει η υπογραφή αυτής της Συμφωνίας.
Προς γνώσιν όσων λησμονούν, ή δεν γνωρίζουν, η Συμφωνία της Τρίτης Βιέννης αποτελεί συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών. Είναι η συμφωνία διά της οποίας οι Τουρκοκύπριοι των ελευθέρων περιοχών μεταφέρονται στις κατεχόμενες, προκειμένου να προωθηθεί το τουρκικό σχέδιο για πλήρη τουρκοποίηση του βορρά, απόκτηση εδάφους με πληθυσμό αμιγώς τουρκικό, το οποίο αργότερα θα στήριζε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Την ίδια στιγμή, ο Κληρίδης έδιδε πίστη στις διαβεβαιώσεις του Ραούφ Ντενκτάς, ότι θα εξασφάλιζε ομαλή ζωή στους Ελληνοκυπρίους εγκλωβισμένους και θα επέτρεπε επανεγκατάσταση στις εστίες τους, τις οποίες, βεβαίως, ουδέποτε ετήρησε.
Έκτοτε καμία κυβέρνηση και κανένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν διεκδίκησε με αποφασιστικότητα την πλήρη εφαρμογή του δευτέρου μέρους της συμφωνίας, ενώ αντίθετα αποδέχθηκαν, και στην ψυχή και στο πολιτικό μυαλό τους, την ανταλλαγή πληθυσμών.
Χάριν της ιστορίας, αναφέρουμε ότι η Συμφωνία Κληρίδη-Ντενκτάς, πιο γνωστή ως Συμφωνία της Τρίτης Βιέννης, συνομολογήθηκε σε συνάντηση των δύο, στην πρωτεύουσα της Αυστρίας, την 31η Ιουλίου-2α Αυγούστου 1975. Η επίμαχη πρόνοιά της διαλαμβάνει τα ακόλουθα:
1. “Εις τους Τουρκοκυπρίους, τους επί του παρόντος διαμένοντας εις το νότιο τμήμα της νήσου, θα επιτραπή, εάν το επιθυμούν, να μετακινηθούν εις τον βορρά, διά των υπαρχόντων των, επί τη βάσει οργανωμένου προγράμματος και με την βοήθεια της Ειρηνευτικής Δυνάμεως.
2. Ο κ. Ντενκτάς, επανέλαβε και συνεφωνήθη, ότι οι Ελληνοκύπριοι οι επί του παρόντος διαμένοντες εις το βόρειον τμήμα της νήσου, είναι ελεύθεροι να παραμείνουν και ότι θα παρασχεθεί εις αυτούς πάσα βοήθεια, διά να δύνανται να διάγουν μία ομαλή ζωήν, περιλαμβανομένων διευκολύνσεων εις τον εκπαιδευτικόν τομέα και διά την άσκηση της θρησκείας τους, ως επίσης και ιατρικής περιθάλψεως υπό ιδικών τους ιατρών και ελεύθερης διακινήσεως εις τον βορράν.
3. Οι Ελληνοκύπριοι, οι επί του παρόντος διαμένοντες εις τον βορράν, οι οποίοι κατόπιν αιτήσεώς των και χωρίς να υποστούν οιασδήποτε φύσεως πίεσιν, θα εκδηλώσουν την επιθυμίαν να μεταβούν εις τον νότο, θα δύνανται να πράξουν τούτο.
4. Η Ειρηνευτική Δύναμις των Ηνωμένων Εθνών θα έχη ελευθέραν είσοδον εις τα ελληνοκυπριακά χωρία, και τόπους διαμονής των Ελληνοκυπρίων εις τον βορράν.
5. Προς εφαρμογήν της ανωτέρω συμφωνίας, θα δοθή προτεραιότης εις την επανασύνδεση οικογενειών, πράγμα το οποίο δύναται ωσαύτως να συνεπάγεται την μεταφοράν αριθμού Ελληνοκυπρίων, επί του παρόντος διαβιούντων εις το νότιον τμήμα, εις τον βορράν”.
Αυτή είναι η Συμφωνία, την οποία ο Ντενκτάς ετήρησε μόνο στο μέρος το οποίο τον συνέφερε. Άρπαξε τους Τουρκοκυπρίους των ελευθέρων περιοχών, τους μετέφερε στις κατεχόμενες, επισημοποίησε και με ελληνική υπογραφή τη διζωνική ομοσπονδία, απέκτησε έδαφος με καθαρώς τουρκικό πληθυσμό και προώθησε κατά πολύ τα σχέδιά του για πρακτική εφαρμογή της διζωνικής ομοσπονδίας. Το δεύτερο μέρος για εξασφάλιση ομαλής ζωής στους εγκλωβισμένους Ελληνοκυπρίους και επιστροφή κάποιου αριθμού στην Καρπασία, όχι μόνο δεν το ετήρησε, αλλά με δολοφονίες, πιέσεις, και άλλες βαρβαρότητες υποχρέωσε τους εγκλωβισμένους της Καρπασίας να εγκαταλείψουν τη γη τους και να καταφύγουν στις ελεύθερες περιοχές.
Έτσι στεριώθηκε η διζωνική ομοσπονδία, λάβαρο σωτηρίας για τον Λευτέρη Χριστοφόρου, το κόμμα του, όλους τους αρχηγούς του και το ΑΚΕΛ.
Όλοι αυτοί πρέπει να αισχύνονται. Με δικά τους χέρια και υπογραφές, αποδέχθηκαν μία τουρκική λύση και διασφάλισαν, νυν και αεί, τη διχοτόμηση της Κύπρου…
