15 Αυγούστου 2017, 10:00 πμ
του Αθού Κοιρανίδη
Το κυπριακό πρόβλημα αποτελεί το κορυφαίο ζήτημα της πατρίδας μας τις τελευταίες 6 δεκαετίες. Είναι αμφίβολο αν την περίοδο αυτή υπήρξε έστω και μία μέρα που το Κυπριακό να μη βρισκόταν ανάμεσα στα κύρια θέματα της επικαιρότητας. Σε όλες τις προεκλογικές συζητήσεις, ενόψει είτε προεδρικών είτε βουλευτικών εκλογών, το κυπριακό ζήτημα αναδεικνυόταν πάντοτε ανάμεσα στα σημαντικότερα αν όχι το σημαντικότατο. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Η ποιότητα της λύσης του Κυπριακού θα καθορίσει το μέλλον όλων των πτυχών του δημοσίου βίου στον τόπο καθώς και αυτή την ίδια την επιβίωση του λαού μας στην πατρίδα του.
Το 1960 η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της από τους Βρετανούς αποικιοκράτες και ανακηρύχθηκε σε ενιαίο κράτος με την ονομασία Κυπριακή Δημοκρατία. Παρόλα τα ρατσιστικά, αντιδημοκρατικά, διαιρετικά και δυσλειτουργικά του στοιχεία, το σύνταγμα του 1960 καθόριζε ως μορφή του πολιτεύματος της Κυπριακής Δημοκρατίας το ενιαίο κράτος. Οι Τουρκία και Βρετανία που για στρατηγικούς λόγους απέβλεπαν στη διχοτόμηση του νησιού, ώστε να περιοριστεί η πλήρης ελληνοποίησή του, πριν στεγνώσει το μελάνι υπογραφής των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου, ξεκίνησαν εργολαβικά συντονισμένη εκστρατεία κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασής της με ένα ομόσπονδο μόρφωμα υποτελές σε αυτές. Τα γεγονότα του 1963, 1964, 1967 και πρωτίστως η εισβολή του 1974 επέβαλε επί του εδάφους τη διαίρεση του νησιού ανάμεσα στις 2 κοινότητες και επέφερε τη δημιουργία 2 ζωνών. Υπό την πίεση των γεγονότων του 1974, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αποδέχτηκε την ιδέα της Δι-κοινοτικής Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), παρόλο που σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες μετανόησε αλλά δεν πρόλαβε να δημοσιοποιήσει τη μετάνοιά του. Η εκστρατεία κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεχίστηκε με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την Τουρκία να διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία οπουδήποτε και οποτεδήποτε ότι θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως εκλιπούσα γι’ αυτό και δεν την αναγνωρίζει. Από το 1977 και εντεύθεν, η ΔΔΟ αποτελεί τη συμφωνημένη μορφή του πολιτεύματος στη βάση του οποίου διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού. Με πρόφαση την επίδειξη καλής θέλησης, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αγνοήσει την κρυστάλλινη και συνεπή ρητορική και πρακτική της Τουρκίας, αποδεχόμενη τη διεξαγωγή συνομιλιών χωρίς απαραίτητη προϋπόθεση την ξεκάθαρη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Επτά συνολικά Ελληνοκύπριοι ηγέτες προσπάθησαν τα τελευταία 40 χρόνια να λύσουν το πρόβλημα σε αυτή τη βάση χωρίς αποτέλεσμα.Το 2004, ο κυπριακός λαός είχε την πρώτη και μόνη μέχρι σήμερα ευκαιρία να τοποθετηθεί επίσημα επ’ αυτού, όταν το 76% των Ελληνοκυπρίων το απέρριψαν. Η ετυμηγορία του κυπριακού λαού έχει αγνοηθεί από τους 3 τελευταίους προέδρους Παπαδόπουλο, Χριστόφια και Αναστασιάδη, οι οποίοι συνέχισαν να διαπραγματεύονται στη βάση της ΔΔΟ.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω πληρέστερης ενημέρωσης, όλο και μεγαλύτερος αριθμός Κυπρίων πολιτών και πολιτικών κομμάτων τάσσονται ενάντια στη ΔΔΟ. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο αριθμός αυτός πιθανόν να αποτελεί και την πλειοψηφία. Δυστυχώς, το προσωπικό και κομματικό συμφέρον εξαγοράζει τις συνειδήσεις πολλών πολιτών που στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές ψηφίζουν με γνώμονα όχι το συμφέρον της πατρίδας, αλλά το προσωπικό όφελος με αποτέλεσμα να αναρριχούνται στην εξουσία ακραίοι φιλο-δι-ζωνικοί, όπως τους Χριστόφια και Αναστασιάδη.
Η αρχή της δημοκρατίας επιβάλλει όπως για αυτό το σημαντικότατο θέμα αποφασίσει άμεσα ο λαός διά δημοψηφίσματος. Όλος ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι σε ενιαίο δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα θα δώσει την ευκαιρία για εξαντλητική συζήτηση και πλήρη κατανόηση των εκατέρωθεν θέσεων. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εκ των πραγμάτων θα αποτελεί εντολή προς την πολιτική ηγεσία για τα περαιτέρω βήματα. Οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2018 επιβάλλεται όπως διεξαχθούν μετά που ο κυπριακός λαός θα δώσει την ξεκάθαρη αυτή εντολή.
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/422854/dimopsifisma-edo-kai-tora