11.10 2017
του Δρ. Γιάννου Χαραλαμπίδη
“Το ΔΗΚΟ δεν έχει αλλάξει τη θέση του όσον αφορά τη ΔΔΟ, και σε αυτό είμαστε ξεκάθαροι. Αλλά, αυτό που συζητείται σήμερα δεν είναι πραγματική ομοσπονδία, αλλά συνομοσπονδία δύο ανεξάρτητων οντοτήτων. Να μην ξεχνάμε ότι η ΔΔΟ ήταν ο οδυνηρός συμβιβασμός για να λυθεί το Κυπριακό. Σήμερα έχει μετατραπεί σε αρχική θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς και συρόμαστε όλο και πιο μακριά από μια πραγματική ομοσπονδία, σε μια συγκαλυμμένη λύση δύο κρατών”. (Εφημερίδα «η Σημερινή» Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017).
Αυτά έχει δηλώσει με παρρησία ο Μάρκος Κυπριανού αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΚΟ και εκτελών χρέη Προέδρου του κόμματος, λόγω της υποψηφιότητας Νικόλα Παπαδόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Προφανώς, αυτός είναι ο στόχος της νέας στρατηγικής. Και πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι συνεπής στις θέσεις του ο κ. Μάρκος Κυπριανού. Διότι, και το έγγραφο, που κατέθεσε το ΔΗΚΟ στο Εθνικό Συμβούλιο τον περασμένο Φεβρουάριο, καταγράφει – όπως είπε ο ίδιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος στις 29 Σεπτεμβρίου στο ΡΙΚ – το στόχο της νέας στρατηγικής. Δηλαδή τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Πρόκειται για την καλή όπως λέγεται ομοσπονδία.
Η ηγεσία του ΔΗΚΟ είναι ειλικρινής και ξεκάθαρη. Και οι απόψεις της απολύτως σεβαστές. Εμείς από την πλευράς μας, στο πλαίσιο του δημοκρατικού διαλόγου, θέτουμε μια σειρά προβληματισμών, ξεκινώντας από την εξής διαπίστωση:
Πολύ ορθά τονίζεται από το ΔΗΚΟ και από άλλους ότι ο Πρόεδρος και οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ έχουν προχωρήσει σε τέτοιες παραχωρήσεις, ώστε η προτεινόμενη λύση είναι μια ομοσπονδία, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα. Από την άλλη, όμως, το γεγονός ότι ο Πρόεδρος, το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ προχώρησαν σε απαράδεκτες υποχωρήσεις δεν σημαίνει ότι η μαγική φόρμουλα της επανένωσης ονομάζεται καλή ομοσπονδία. Η συνομοσπονδιακή πολιτική δεν καθαγιάζει την ομοσπονδιακή πηγή του κακού. Και το υπογραμμίζουμε αυτό διότι κάθε ομοσπονδία στην Κύπρο, καλή, κακή και άσχημα, ήταν επινόηση των Βρετανών, η οποία υιοθετήθηκε από τους Τούρκους το 1956. Και η επινόηση αυτή δεν έγινε για να κρατηθεί η Κύπρος σε συνοχή, αλλά για να διχοτομηθεί επί τη βάσει του γεωγραφικού, διοικητικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού, ο οποίος προέκυψε από την εισβολή και την κατοχή.
Ιστορικά και ρεαλιστικά ομιλούντες τι είναι η καλή, η κακή ή η άσχημη ομοσπονδία; Ο τουρκικός στρατηγικός στόχος. Συνιστά τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και το όχημα προς την τουρκοποίηση της Κύπρου. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Προς τεκμηρίωση της θέσης αυτής και προς προβληματισμό θέτουμε το ακόλουθο ερώτημα:
Στην καλή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν θα υπάρχει διοικητικός, γεωγραφικός και πληθυσμιακός διαχωρισμός; Δεν θα έχει ρατσιστικό χαρακτήρα; Αυτοί οι διαχωρισμοί δεν είναι το αποτέλεσμα της εισβολής; Δεν θα μπορούν και πάλι να μας απειλούν οι Τούρκοι με απόσχιση και μάλιστα επί τη βάσει του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως, το οποίο δεν έχουν σήμερα οι παράνομα κατοικούντες στο βορρά; Πώς μπορεί ο τουρκικός στρατηγικός στόχος της ομοσπονδίας, να αποτελεί στόχο μιας νέας στρατηγικής;
Η απαγκίστρωση από την ομοσπονδία δεν οδηγεί σε διχοτόμηση όπως ισχυρίζεται η ηγεσία το ΑΚΕΛ, με την οποία προφανώς συμφωνεί και η ηγεσία του ΔΗΣΥ, ενδεχομένως και η ηγεσία του ΔΗΚΟ. Και δεν οδηγεί σε διχοτόμηση, διότι η ομοσπονδία στην Κύπρο είναι μια από τις χειρότερες μορφές διχοτόμησης. Δεν επανενώνει, αλλά διχοτομεί και διαλύει το ενιαίο και υπό κατοχή σήμερα κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μία και δια παντός, σε δυο πολιτείες, κρατίδια. ΄Ενα τουρκοκυπριακό και ένα ελληνοκυπριακό. Εάν δηλαδή είναι «καλή ομοσπονδία» και ο μη γένοιτο πάει κάτι στραβά πώς θα πάμε πίσω στο ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Πού είναι η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας; (Τα σχετικά έχουν αναλυθεί από τον γράφωντα και βρίσκονται στο αρχείο του sigmalive για όσους ενδιαφέρονται).
Στο Κρανς Μοντανά κατέρρευσε και μαζί του απέτυχε και η ομοσπονδία ως φόρμουλα λύσης. Το ίδιο ισχύει και για την εξευμενιστική πολιτική. Για να καταστεί η ομοσπονδία από ουτοπία σε λύση ρεαλιστική θα πρέπει να δεχθούμε τους τουρκικούς όρους. ΄
Εχει αποδειχθεί ότι η ομοσπονδία δεν είναι διαδικασία και πολιτειακή πρόταση για λύση και επανενσωμάτωση, αλλά όχημα προς την πλήρη τουρκοποίηση. Και επειδή δεν ανήκωμεν στο απορριπτικό στρατόπεδο, έχουμε πολλάκις αναλύσει την εναλλακτική στρατηγική και τους πυλώνες της, που δεν έχουν ως βάση και στόχο τη μετεξέλιξη και διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, αλλά την επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία, όπως προβλέπει το Πρωτόκολλο 10 και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου, που ρητώς αναγνωρίζει ως μόνο κράτος στην Κύπρο την ενιαία και όχι ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία. Και αυτήν καλεί την Τουρκία να αναγνωρίσει. Την ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία. Κράτος μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Αυτή είναι η βάση της εναλλακτικής στρατηγικής και ο στόχος της: Η επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία και όχι η υλοποίηση του τουρκικού στρατηγικού στόχου της ομοσπονδίας. Τροφή για σκέψη και προβληματισμό…
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/blog/charalambidesg/2017/10/2274/peri-omospondias-kai-neas-stratigikis
