23 Δεκεμβρίου 2017, 11:40 πμ
του Κώστα Βενιζέλου
Μπορεί πολιτικός και ειδικά εάν είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να σκέφτεται, να συζητά σενάρια, τα οποία αποκρύπτει από τους πολίτες; Πότε, άραγε, θα τους ενημερώσει για τις προθέσεις του; Εάν και όταν εκλεγεί και κληθεί να διαχειριστεί το Κυπριακό; Ένα σενάριο που εσχάτως αναπτύσσεται στα παρασκήνια είναι αυτό για συμφωνημένη διχοτόμηση/βελούδινο διαζύγιο. Είναι μια παλιά προσέγγιση που συζητείται σε διάφορα σαλόνια και έχει την τελευταία περίοδο «εισβάλει» και στο… λεξικό και μερίδας της πολιτικής ελίτ της χώρας. Το ενδιαφέρον σε αυτό το «νέο στοιχείο» είναι ότι η ιδέα της συμφωνημένης διχοτόμησης αναπτύσσεται από τους υπέρμαχους της λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Από αυτούς, δηλαδή, που επιδιώκουν «διακαώς συμφωνία». Κοντολογίς, αυτοί που επιδιώκουν την όποια λύση.
Το σενάριο για συμφωνημένη διχοτόμηση, συνιστά μια επιδερμική προσέγγιση που, για μια ακόμη φορά, δεν λαμβάνει υπόψη τους τουρκικούς στρατηγικούς σκοπούς και σχεδιασμούς. Υπάρχει η εντύπωση ότι η τουρκική πλευρά είναι έτοιμη να επιστρέψει εδάφη έναντι μιας συμφωνημένης διχοτόμησης. Αυτό είναι αφέλεια και δείχνει πως δεν γνωρίζουν, όσοι υποστηρίζουν μια τέτοια άποψη, την τουρκική πολιτική, τους διαχρονικούς σχεδιασμούς της. Μπορεί οι Τούρκοι, εάν αντιληφθούν τις προθέσεις κάποιων στην ελληνοκυπριακή πλευρά, να τους ενθαρρύνουν να προχωρήσουν για να τους οδηγήσουν στον πάτο, αλλά και πιο κάτω από τον πάτο για να εξασφαλίσει η τουρκική πλευρά στη συνέχεια όλα όσα επιδιώκει.
Δηλαδή, το στρατηγικό έλεγχο ολόκληρου του νησιού. Αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία δεν ευνοεί τη διχοτόμηση, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο, δεν θα ελέγχει πολιτικά και γεωστρατηγικά το νησί.
Είναι προφανές πως με την αποτυχία των προσπαθειών στην Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό έχει κλείσει ο κύκλος της ακολουθούμενης φιλοσοφίας και προσέγγισης. Έκλεισε ο κύκλος θορυβωδώς, έπεσε η αυλαία. Όσοι επιμένουν στην πεπατημένη, απλώς ευνοούν μια διαδικασία που οδηγεί βαθμηδόν στη συνθηκολόγηση. Όσοι επιμένουν στην πεπατημένη, στον αδιέξοδο διακοινοτικό διάλογο, απλώς θα συνεχίσουν να προσφέρουν άλλοθι μαζί με γήν και ύδωρ στην Τουρκία.
Η συνταγή για να φθάσει κανείς στο χειρότερο σενάριο είναι η αδυναμία του να χειριστεί το καλύτερο. Σήμερα βρισκόμενοι σε αδιέξοδο, η καλύτερη οδός προς την διέξοδο περνά από τη σε βάθος συζήτηση εναλλακτικών ιδεών και σεναρίων. Είναι προφανές πως δεν είναι λύση το βελούδινο διαζύγιο, δηλαδή η συμφωνημένη διχοτόμηση. Καταστροφή είναι, μάλιστα μείζων.
Γι΄ αυτό, και εκείνοι που φλερτάρουν με αυτή την ιδέα, θα πρέπει να την εγκαταλείψουν. Αν όχι, οφείλουν να ενημερώσουν τους πολίτες για τη θέση τους, για τις προθέσεις τους. Το δικαιούνται αυτό οι πολίτες. Δεν μπορεί να μείνει προεκλογικό μυστικό για να γίνει μετεκλογική αποκάλυψη. Κανένας πολιτικός δεν νομιμοποιείται για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να επιλέγει τη σιωπή έναντι του λαού για να αιφνιδιάσει αργότερα. Ούτε εάν παρουσιαστεί ως μια «κίνηση ανάγκης» ή πως «επιβάλλεται από τις συνθήκες» μπορεί να δικαιολογηθεί. Τα πειράματα είναι, μόνο, για τα εργαστήρια. Με την τύχη της χώρας κανείς δεν νομιμοποιείται να παίζει. Κι όποιος παίζει, χάνει.
