του Πέτρου Θ. Παντελίδη
30 Οκτ 2016
Η λύση που πρέπει να επιδιώκουμε πρέπει να τερματίζει την κατοχή και διχοτόμηση. Η υπογραφή όμως μιας συμφωνίας με απαράδεκτη λύση, όπως το σχέδιο Ανάν, δεν θα τερματίζει τη διχοτόμηση, αλλά θα τη νομιμοποιεί.
Κάθε Έλληνας της Κύπρου επιθυμεί λύση του Κυπριακού. Μερικοί αποδέχονται οποιαδήποτε λύση. Μερικοί φοβούμαστε μια κακή λύση. Θεωρούμε ότι μια κακή λύση θα είναι καταστροφική για τον Ελληνισμό της Κύπρου και θα βοηθήσει την Τουρκία να επανακτήσει την Κύπρο. Οι οπαδοί της όποιας λύσης μας αποκαλούν απορριπτικούς και μας παρουσιάζουν ως το εμπόδιο για τη λύση. Και όταν τους υποδεικνύουμε τους κινδύνους για την Κύπρο και τον Ελληνισμό, νομίζουν ότι μας στήνουν στον τοίχο λέγοντάς μας: «Εσείς τι προτείνετε;»
Η απάντηση είναι απλή. Αποδεχόμαστε μια λύση, που να βελτιώνει τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση. Η πλευρά μας βρίσκεται σε μια δυσμενή θέση. Ένα μεγάλο τμήμα της Κ.Δ. είναι κατεχόμενο, το 1/3 του πληθυσμού είμαστε πρόσφυγες. Ο τουρκικός στρατός μάς εκδίωξε από τα σπίτια και τις περιουσίες μας, που τα σφετερίζονται Τουρκοκύπριοι και έποικοι. Ο δημογραφικός χαρακτήρας του κατεχόμενου τμήματος έχει αλλάξει και γίνονται ενέργειες για προσάρτηση στην Τουρκία.
Έχουμε όμως τα θετικά στοιχεία. Είμαστε η νόμιμη κυβέρνηση της Κ.Δ. μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Εκπροσωπούμε διεθνώς και νόμιμα την Κ.Δ. Όλες οι χώρες και ο ΟΗΕ αναγνωρίζουν τη διεθνή νομιμότητά της Κ.Δ. και την κυριαρχία της σε όλη την επικράτεια και την ΑΟΖ της Κύπρου.
Η λύση που πρέπει να επιδιώκουμε πρέπει να τερματίζει την κατοχή και διχοτόμηση. Η υπογραφή όμως μιας συμφωνίας με απαράδεκτη λύση, όπως το σχέδιο Ανάν, δεν θα τερματίζει τη διχοτόμηση, αλλά θα τη νομιμοποιεί.
Για να τερματιστεί η διχοτόμηση, πρέπει πρώτα να τερματιστεί η κατοχή και να αποχωρήσει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης. Παραμονή, έστω και προσωρινή, τουρκικού στρατού θα σημαίνει διαιώνιση και νομιμοποίηση της κατοχής. Αυτή τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης κάποιοι την αποκαλούν επανένωση.
Στις μέχρι τώρα συγκλίσεις, η πλευρά μας έχει παραχωρήσει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα νόμιμη εξουσία, που θα αναβαθμιστεί σε συνιστώσα πολιτεία με πολιτική ισότητα.
- Της έχει παραχωρήσει το δικαίωμα να εκδίδει εσωτερική ιθαγένεια.
- Της έχει εκχωρήσει μέρος της κυριαρχίας, την οποία θα κατέχει το συνιστών κράτος, αν καταρρεύσει η λύση.
- Της έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες, με την έγκριση της κεντρικής κυβέρνησης.
Και αν κάμει μια παράνομη συμφωνία, με ποιον τρόπο θα την ακυρώσει;
Έχουν ήδη δημιουργηθεί οι ΣΥΝομοσπονδιακές δομές, που θα διαλύσουν την ομοσπονδία και θα δημιουργηθούν δύο νόμιμα και ανεξάρτητα κράτη με τη δική τους κυριαρχία.
- Στο περιουσιακό, το θέμα συζήτησης είναι ο τρόπος που θα καταργηθεί ο ιδιοκτήτης και η ιδιοκτησία του.
- Η ελευθερία διακίνησης, περιουσίας και εγκατάστασης θα ελέγχεται από την κυβέρνηση του κάθε κρατιδίου.
Οι μέχρι τώρα συγκλίσεις είναι το σύνολο των υποχωρήσεων και των παραχωρήσεων της πλευράς μας. Αυτή είναι η ρεαλιστική πραγματικότητα. Μέχρι τώρα η κυβέρνηση της Κ.Δ. απλώς παραχωρεί εξουσίες και αρμοδιότητες και υποβαθμίζεται.
Οι Τούρκοι δεν θέλουν διχοτόμηση, γιατί την έχουν de facto. Οι Τούρκοι επιδιώκουν νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Δεν επιδιώκουν τη δημιουργία κράτους, γιατί έχουν το παράνομο «κράτος» τους. Επιδιώκουν τη νομιμοποίηση του «κράτους» τους και τη διεθνή αναγνώρισή του. Και θα την έχουν, αφού θα συνάπτουν νόμιμες διεθνείς συμφωνίες.
Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν τις εγγυήσεις ως διαπραγματευτικό ατού. Δεν χρειάζονται εγγυήσεις για να επέμβουν. Χρειάζονται απλώς αφορμή. Και αν δεν τους δώσει κάποιος αφορμή, τη δημιουργούν μόνοι τους και επεμβαίνουν. Οι διεθνείς εταίροι και οι Ευρωπαίοι Επίτροποι απλώς θα σιωπήσουν, ως συνήθως.
Η απελευθέρωση και η επιστροφή κατεχομένων εδαφών και επιστροφή εκτοπισθέντων και το θέμα των εποίκων και των εγγυήσεων ούτε καν συζητήθηκαν. Ούτε καν διαπιστώθηκε συναντίληψη ή σύγκλιση.
Οι συνομιλίες συνεχίζονται με την ουτοπική ελπίδα, ότι η Τουρκία θα κάμει την αναμενομένη, ματαίως, κίνηση. Η Τουρκία απλώς αναμένει να τα δώσουμε όλα, με την ελπίδα της αναμενόμενης κίνησης. Και τότε οι συνομιλίες θα διακοπούν, εκτός αν αποδεχτούμε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετατροπή της λύσης σε πρωτογενές δίκαιο και τα δικά τους – δικά τους, και τα δικά μας – πάλι δικά τους.
Αυτές είναι οι ρεαλιστικές πραγματικότητες. Εμείς που τις βλέπουμε δεν είμαστε ούτε απορριπτικοί, ούτε λυσιφοβικοί. Μας τρομάζουν οι τουρκικές μεθοδεύσεις και το καλό κλίμα που επιδιώκει και διατηρεί με όλα τα μέσα η ηγεσία μας.
Αλλά θα αρνηθούμε μια «επανένωση» που θα νομιμοποιεί τη διχοτόμηση, θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία και θα υποβιβάζει το κράτος μας σε κοινότητα. Είμαστε και αποφασισμένοι να «υπερασπιστούμε το δίκαιο, την Ιστορία και την αξιοπρέπειά μας».
Πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/375010/realistikes-pragmatikotites