30 Ιανουαρίου 2018, 11:30 πμ
του Γιώργου Καλλινίκου
Ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα. Ενώ οι ψηφοφόροι βιώνουν ένα deja vu των προεδρικών εκλογών, όλη η προσοχή επικεντρώνεται στον ενδιάμεσο χώρο. Τι θα πράξουν οι κομματικές ηγεσίες του χώρου. Τι θα πράξουν οι ψηφοφόροι του χώρου. Ο διαχωρισμός είναι αναγκαίος και θα διαφανεί στη συνέχεια γιατί.
Αρχίζοντας από τις ηγεσίες των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου, μιλώντας με αυστηρά πολιτικούς όρους και όχι στη βάση των συνήθων κομματικών παιγνίων εν νήσω Κύπρο, δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα να συμπορευθούν με όποιον εκ των δύο μονομάχων της επόμενης Κυριακής. Διαφωνούν κάθετα με την πολιτική και των δύο υποψηφίων στο Κυπριακό. Θεωρούν εξίσου αδιέξοδη και καταστροφική την πολιτική και των δύο. Τύποις, μάλιστα, οι θέσεις του Μαλά μπορεί να θεωρηθούν και πιο προχωρημένες από εκείνες του Αναστασιάδη.
Αν και αυτό ισχύει μόνο για όσους, αφελώς, πιστεύουν ότι ο Αναστασιάδης έκανε πίσω στο Κραν Μοντάν ένεκα της τουρκικής αδιαλλαξίας. Όχι επειδή μερικούς μήνες πριν τις εκλογές, και υπό τα δεδομένα της στιγμής, έκριναν ότι η λύση δεν θα περνούσε από κάποιο δημοψήφισμα. Ως εκ τούτου, επέλεξαν να επιδιώξουν την επανεκλογή του, ώστε να έχει στη διάθεση του πέντε ολόκληρα χρόνια να διαχειριστεί το εθνικό θέμα. Να μπορέσει έτσι η κατάληξη στη βάση υποχωρήσεων (εκ περιτροπής προεδρία, μικρά τουρκικά βέτο, εσαεί τουρκική παρουσία κ.α.) να χωνευτεί σιγά-σιγά από την πλειοψηφία του λαού. Σε συνδυασμό με άλλες εξελίξεις, όπως η ανεύρεση νέων κοιτασμάτων αερίου και η προοπτική αξιοποίησής τους.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι η μοναδική έντιμη και πολιτικά ορθόδοξη απόφαση των ηγεσιών του ενδιάμεσου χώρου είναι ο διαχωρισμός της θέσης τους και από τους δύο αντιπάλους. Οτιδήποτε πέραν τούτου, αποτελεί ξεγύμνωμα, εμμονή στα διαχρονικά αμαρτωλά αλισβερίσια μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των εκλογών και θα τους κάνει ρεντίκολο. Αν οι ηγεσίες των κομμάτων επιλέξουν αυτή την έντιμη οδό, τότε σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα έναν από τους δύο μονομάχους η κανέναν.
Κι εδώ το παιγνίδι ανοίγει. Ο Μαλάς εκκινεί στο δεύτερο γύρο με μείον 20.348 ψήφους (116.920 έναντι 137.268 του Αναστασιάδη). Καλείται να καλύψει αυτή τη διαφορά μέσα από μια τεράστια δεξαμενή διαθέσιμων ψήφων, 154.927 της αποχής, 99.508 του Παπαδόπουλου και περίπου 30.000 των ψήφων ΕΛΑΜ και Λιλλήκα. Υπάρχουν δύο μεγάλα ερωτηματικά. Πρώτον, πόση ήταν (αν υπήρξε) η πριμοδότηση συναγερμικών ψηφοφόρων προς τον Μαλά. Δεύτερον, πόση ήταν η πριμοδότηση του ανεπίσημου ΔΗΚΟ προς Μαλά. Τα ποσοστά αυτά θα μεταφερθούν στον δεύτερο γύρο στον Αναστασιάδη, οπότε η ψαλίδα την οποία καλείται να καλύψει ο Μαλάς είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που τα τελικά προχθεσινά αποτελέσματα εμφανίζουν.
Υπάρχει και ένας τρίτος αστάθμητος παράγοντας. Πόσοι συναγερμικοί βρίσκονται στο τεράστιο 28% της αποχής, οι οποίοι αισθανόμενοι τον μπαμπούλα -όπως προβάλλεται από το επιτελείο Αναστασιάδη- μιας νέας διακυβέρνησης από το ΑΚΕΛ, ενδεχομένως, να επιστρέψουν σε στήριξη του Αναστασιάδη. Ακόμη κι έτσι, όμως, ο Μαλάς δεν είναι χαμένος από χέρι. Διαθέτει κι αυτός κάποια όπλα προς αξιοποίηση. Πρώτον, πιθανώς, να μπορεί κι αυτός να αντλήσει ψήφους από την τεράστια αποχή του πρώτου γύρου. Από κάποιους, που τον θεωρούσαν χαμένο. Ή από κάποιους απογοητευμένους αριστερούς, οι οποίοι διαβλέποντας την πιθανότητα απαλλαγής από την δεξιά διακυβέρνηση, να δουν τα αριστερά αντανακλαστικά τους να λειτουργούν και να στραφούν σε στήριξη του Μαλά.
Πριν και πάνω απ’ όλα, όμως, ο Μαλάς έχει την δυνατότητα να εξαργυρώσει το αντιαναστασιαδικό αίσθημα μεταξύ των 130.000 ψηφοφόρων των Παπαδόπουλου, ΕΛΑΜ, Λιλλήκα. Που αδυνατούν να αντέξουν άλλο την πολιτική του ψευδοδεσμεύομαι και των αλλοπρόσαλλων πολιτικών τοποθετήσεων. Υπό έναν απαράβατο όρο. Ότι θα μπορέσει στις επόμενες μέρες να πείσει ότι δεν θα είναι εξάρτημα τηλεκατευθυνόμενο του ΑΚΕΛ. Μόνο έτσι θα ξεπεράσει τον μπαμπούλα της διακυβέρνησης Χριστόφια την οποία προβάλλει το Προεδρικό. Η παρουσίαση κάποιων βασικών υπουργών, που δεν θα προέρχονται από το ΑΚΕΛ είναι ένα βήμα. Όχι, όμως, αρκετό, αφού υπενθυμίζεται ότι και ο Χριστόφιας είχε υπουργούς τραπεζίτες.
Εν κατακλείδι, με ενδεχόμενη συνεργασία των κομμάτων του ενδιάμεσου, ο Μαλάς θα αποκτήσει σοβαρότατο έρεισμα για να φτάσει στη νίκη. Χωρίς συνεργασίες, το έργο καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Στη ζυγαριά θα βρεθούν από τη μια το αντιαναστασιαδικό αίσθημα και από την άλλη ο μπαμπούλας μιας νέας ακελικής (έτσι φαίνεται για πολλούς) διακυβέρνησης. Οψόμεθα…
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/483805/fobos-nikaroy-bampoylas-akel-kai-o-monodromos-toy-endiamesoy
