Πάμε γυρεύοντας με πολιτικές του κουτουρού

Print Friendly, PDF & Email

14.3.2018

του   Κώστα  Βενιζέλου 

Η σύνθεση του δείπνου της ερχόμενης Δευτέρας πιστοποιεί τον πολιτικό χαρακτήρα του, παρά την προσπάθεια να παρουσιασθεί ως κοινωνικό. Συνεπώς, αυτή είναι μια πραγματικότητα, που θα είναι ακόμη πιο έντονη την επόμενη ημέρα του δείπνου. Η τουρκική συμπεριφορά σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην περιοχή μας μειώνουν σημαντικά τις προοπτικές να προκύψει θετικό αποτέλεσμα από το δείπνο. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να προεξοφλήσει την αποτυχία κι αυτό γιατί προηγούμενες, παρόμοιου χαρακτήρα, συνάξεις έκρυβαν, ως αποδείχθηκε, εκπλήξεις. Εκπλήξεις που σηματοδότησαν εξελίξεις, όπως οι Πενταμερείς Διασκέψεις. 

Στη μεγαλύτερη εικόνα, στο θέατρο των εξελίξεων στην περιοχή, το Κυπριακό είναι εκτός, «δεν παίζει», κι αυτό δεν το διαπιστώνουμε εμείς, αλλά είναι πρόδηλο από τις προτεραιότητες που τίθενται από τους διεθνείς παίκτες. Εάν η Κύπρος βρεθεί στο διάβα των διαφορετικών σχεδιασμών θα είναι μόνο συμπτωματικά και ενδεχομένως για να χρησιμοποιηθεί, χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί, ή να εισακουσθεί.

Μια συνάντηση, μικρής ή μεγάλης σημασίας, επίσημη ή άτυπη, για δείπνο, γεύμα, καφέ ή ζιβανία, όταν πραγματοποιείται έχει έναν σκοπό και σίγουρα μια επιδίωξη, η οποία στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να επιδιώκεται μια συνάντηση «για να μην μας φορτώσουν ευθύνες» ή για να «αγοράσουμε» χρόνο. Μια κίνηση πρέπει να υποστηρίζεται από έναν σχεδιασμό, που θα αφορά περισσότερα από ένα σενάριο. Στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανές πως αναλαμβάνεται ένα σοβαρό ρίσκο λόγω έλλειψης πολιτικής και σχεδιασμού, και χωρίς ετοιμότητα να αντιμετωπισθούν οι κίνδυνοι από την ανάληψή του. Είναι επιλογές του κουτουρού και αποτέλεσμα των μόνιμων φοβικών συνδρόμων, που σταθερά διακατέχουν τους διαχειριστές μας. 

Υπάρχει, λοιπόν, η μεγάλη εικόνα, που αφορά στις αναταράξεις στην περιοχή, με τις υπερδυνάμεις να φλερτάρουν έναν μεγάλο πόλεμο, ακόμη και παγκόσμιο, χρησιμοποιώντας το πεδίο της Συρίας. Στο παιχνίδι αυτό η Τουρκία είναι εμπλεγμένη λόγω και της στρατιωτικής της παρουσίας και επεκτατικής δραστηριότητάς της πέραν των συνόρων της. Αυτήν τη μεγάλη εικόνα θα πρέπει να την λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη καθώς μας επηρεάζει ακόμη κι όταν οι εξελίξεις μας προσπερνούν. Η μικρή εικόνα είναι το δείπνο των Αναστασιάδη, Ακιντζί και Σπέχαρ, που θα γίνει μεθαύριο Δευτέρα. Με βάση τα δεδομένα που έχουμε ενώπιόν μας και τα όσα διαδραματίζονται, το δείπνο παραπέμπει σε ιστορίες του μικρού χωριού, που επιμένει να βράζει στο ζουμί του. Ούτε πως η Τουρκία κάνει «κέντημα» στην κυπριακή ΑΟΖ με τις παραβιάσεις να επηρεάζουν τους σχεδιασμούς της Λευκωσίας. Ούτε και οι συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο. Θεωρεί η Λευκωσία τον Ακιντζί ικανό να συζητήσει και να πάρει αποφάσεις; Είναι το κλίμα κατάλληλο για μια τέτοια σύναξη; 

Πώς θα προσέλθουν οι συνδαιτυμόνες στο πολυσυζητημένο δείπνο; Τι θα ζητήσει, για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από τον Ακιντζί, το οποίο θα μπορεί –ακόμη και να θέλει– να ανταποκριθεί; Ο Ακιντζί, το λέγει από τώρα, προετοιμάζοντας το έδαφος ότι έχει δική του ατζέντα και θέτει όρους και προϋποθέσεις για να υπάρξει επόμενο βήμα. Ζητά συνδιαχείριση του φυσικού αερίου και απαιτεί όπως ικανοποιηθεί και στα όσα απέμειναν στα θέματα της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού. Εμείς τι θα ζητήσουμε; Το τετριμμένο. Να επαναληφθούν οι συνομιλίες από εκεί που έχουν σταματήσει; Και πού έχουν σταματήσει; Στην άρνηση της Τουρκίας να αποδεχθεί κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των κατοχικών της δυνάμεων; Από το σημείο που προφορικά κατατέθηκε το πλαίσιο Γκουτέρες; Τι θα πει ο Ακιντζί για τις εγγυήσεις, τα στρατεύματα, το έδαφος; Τίποτα. Μόνο αναμετάδοση μπορεί να κάνει, και μόνο αν υπάρχει κάτι προς αναμετάδοση. Όταν δεν υπάρχει γραμμή πλεύσης, όταν όλα είναι κουτουρού, θα επαναλαμβάνονται τα γνωστά και αδιέξοδα, ακολουθούμενα από τις πιέσεις όλων επί της πλευράς μας να δείξει «επιτέλους» ευελιξία. Πάμε γυρέυοντας! 

ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/512437/pame-grevontas-me-politikes-toy-koytoyroy