Τα Κριτήρια Συμφωνήθηκαν από το 1977!

Print Friendly, PDF & Email

του  Κωστάκη Αντωνίου

07 Νοε 2016

Μακάριος-Ντενκτάς συμφώνησαν στην οικονομική βιωσιμότητα, την παραγωγικότητα και την ιδιοκτησία

Τα κριτήρια για το εδαφικό, τα οποία θα συζητηθούν στο Μοντ Μπελεράν, είναι συμφωνημένα από το 1977! Αυτό φαίνεται να αγνοούν και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και τα κόμματα και τα ΜΜΕ. Τα κριτήρια έχουν καθοριστεί στη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου, Μακαρίου-Ντενκτάς. Συγκεκριμένα στη Συμφωνία, στην παράγραφο 2, αναφέρονται επί λέξει: “Η περιοχή υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας, θα συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας, της παραγωγικότητας, καθώς και της ιδιοκτησίας”.

Οικονομική βιωσιμότητα, παραγωγικότητα και ιδιοκτησία είναι τα κριτήρια που θα καθορίσουν την έκταση των δύο περιοχών. Σε αυτά τα κριτήρια συμφώνησε και ο αδιάλλακτος και ακραίος Ραούφ Ντενκτάς. Προς τι λοιπόν να συζητηθούν εκ νέου, αφού είναι ήδη συμφωνημένα και έχουν συζητηθεί εν εκτάσει κατά τους αναρίθμητους γύρους διακοινοτικών συνομιλιών;

Χάσιμο χρόνου είναι οι συζητήσεις πάνω σε ήδη συζητηθέντα και ήδη συμφωνηθέντα κριτήρια. Και διερωτόμαστε, σε ποιον ηγέτη ανήκει η φαεινή ιδέα να συζητηθούν εκ νέου; Στον Νίκου Αναστασιάδη, ή στον Μουσταφά Ακιντζί; Είτε στον ένα είτε στον άλλο ανήκει η ιδέα, πρόθεση και στόχος είναι να παρατραβήξει ο διάλογος σε βάθος χρόνου, ώστε να δημιουργούνται εντυπώσεις.

Μας εκπλήττει η προσπάθεια της Κυβέρνησης του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ να αναβαθμίσουν ως μείζον θέμα, αυτό των κριτηρίων. Ποίον εμπαίζουν; Γιατί θέλουν να δημιουργήσουν εντυπώσεις πως αποτελεί κάτι το “μεγαλειώδες”, που πρώτη φορά έχει επιτευχθεί; Είναι τόσο αδιάβαστοι ώστε να αγνοούν βασικές πτυχές της ιστορίας του Κυπριακού; Δυστυχώς, φαίνεται να είναι…

Μάλιστα, πρέπει να προσεχθεί και τούτο: Η σχετική παράγραφος της Συμφωνίας Μακαρίου-Ντενκτάς, μιλά για περιοχή η οποία θα βρίσκεται υπό τη διοίκηση κάθε ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ. Δεν μιλά για περιοχές, οι οποίες θα βρίσκονται υπό τη διοίκηση ΣΥΝΙΣΤΩΣΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ή ΣΥΝΙΣΤΩΝΤΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ. Τούτο και μόνο αποδεικνύει πως οι διάδοχοι του Μακαρίου έχουν κατά πολύ υπερφαλαγγίσει τη Συμφωνία του και έχουν αποδεχθεί ορολογίες πέραν εκείνης που αποδέχθηκε ο Μακάριος.

Την “κοινότητα” την αντικατέστησαν με “συνιστώσα Πολιτεία”, ή με “συνιστών κράτος”. Και κατ’ εξακολούθησιν, η “δικοινοτική ομοσπονδία” αποτελεί πολύ ηπιότερη ορολογία από τη διζωνική ομοσπονδία, την οποία οι διάδοχοί του αποδέχθηκαν.

Για να επανέλθουμε, όμως, στο θέμα των κριτηρίων, τονίζουμε ότι εφόσον τα κριτήρια έχουν συμφωνηθεί και συζητηθεί πολλές φορές, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όφειλε να αποφύγει τον σκόπελο και να υποδείξει στον Ακιντζί ότι εφόσον τα κριτήρια υπάρχουν, δεν χρειάζεται να επανασυζητηθούν και η συζήτηση να αρχίσει με την παρουσίαση χαρτών.

Δεν το έπραξε και αποφάσισε, για λόγους που μόνον ο ίδιος γνωρίζει, να εισέλθει σε δαιδαλώδη συζήτηση για τα κριτήρια. Άλλο που δεν ήθελε ο Ακιντζί για να μην παρουσιάσει χάρτη.

Τελικά το Κυπριακό, μάλλον η πολιτική των χειριζομένων το Κυπριακό, αποτελεί μιαν ατέλειωτη επανάληψη συζητήσεων πάνω σε συζητηθέντα και συμφωνηθέντα θέματα. Και τούτο γιατί ο κάθε ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας θέλει να δοκιμάσει την τύχη του, κατά το κοινώς λεγόμενο, και να εφαρμόσει την προσωπική πολιτική του. Με αποτέλεσμα τελικά να “τρώει τα μούτρα του” στο τείχος της τουρκικής αδιαλλαξίας και, το χειρότερο, να οδηγεί την εθνική υπόθεση από υποχώρηση σε υποχώρηση.

Αυτός ο 42ετής απολιθωμένος κύκλος των διακοινοτικών συνομιλιών, ο οποίος χαρακτηριστικά μπορεί να παρομοιασθεί με το “γυρόν γυρόν του μπάκαρη”, μόνον απώλειες, υποχωρήσεις και ζημίες αφήνει στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Μας αφήνει “αγγονίν” τις παραχωρήσεις του κάθε ηγέτη μας, ο οποίος στην αμετροέπεια, στην αλαζονεία και στην υπερβολική αυτοπεποίθησή του, ότι μπορεί να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία, συλλαμβάνεται στα δίχτυα της πανέξυπνης τουρκικής διπλωματίας και της διαπραγματευτικής τακτικής της.

Με αποτέλεσμα, η μη γνώση του μέτρου, του αντιπάλου και οι ισχνές ικανότητες του κάθε ηγέτη, να μετατρέπονται σε συνεχείς παραχωρήσεις. Υπό την επίδραση της βλακώδους φιλοσοφίας πως όσα περισσότερα προσφέρεις στο θηρίο, τόσο πιο μεγαλόψυχο θα φανεί και θα προσφέρει και αυτό “κάτι” σε αντάλλαγμα.

Εδώ και χρόνια, οι διακοινοτικές συνομιλίες δεν έπρεπε καν να αρχίζουν με συζητήσεις επί της εσωτερικής πτυχής. Έπρεπε να προηγείται διεθνής διάσκεψη για τη λύση των διεθνών πτυχών. Εγγυήσεων, εδαφικού και αποχώρησης τουρκικών στρατευμάτων. Και εφόσον εξευρίσκετο συμφωνία επί αυτών των πτυχών, τότε μόνο να διεξήγοντο διακοινοτικές για την επίλυση των εσωτερικών πτυχών.

Αφού οι ηγέτες μας θεωρούν πως είναι ο κυπριακός Ελληνισμός που επείγεται για λύση, όφειλαν να επικεντρωθούν σε διαδικασίες που θα επιλύουν τα δύσκολα θέματα και όχι να χάνουν τον χρόνο τους συζητώντας επί συζητηθέντων και συμφωνηθέντων…

Πηγή:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/stigma/377072/ta-kritiria-symfonithikan-apo-to-1977

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.