Οι Ψηλές Πτήσεις των U-2 και τα Ψιλά Γράμματα…

Print Friendly, PDF & Email

14 Νοέμβριος 2018, 12:03

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

ΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΗΠΑ-ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ Η «ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ»

ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ, Η ΑΛΛΑΓΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΑ-ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΒΑΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ

· Πότε η ένταξη στο ΝΑΤΟ ενισχύει την ΚΔ και γιατί με ομοσπονδία προωθεί την πρακτική προτεκτοράτου;

· Γιατί η υφιστάμενη βάση συνομιλιών οδηγεί σε αδιέξοδα και διχοτόμηση

Τα κατασκοπευτικά U-2 εξακολουθούν να πετούν από τις Βάσεις της Βρετανίας στην Κύπρο, καθώς και από τη Σούδα της Κρήτης και από το νησί Σιγκονέλα της Ιταλίας ως συμπληρωματικό κατασκοπευτικό των δορυφόρων όπλο συλλογής πληροφοριών, αφού έχει τη δυνατότητα να πετά στη στρατόσφαιρα και σε ύψος πέραν των 45 χιλιάδων ποδιών. Οι πτήσεις των U-2 επιβεβαιώνουν τη γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου, η οποία προχωρεί σε στρατιωτική συμφωνία με τη Γαλλία. Μια τέτοια συμφωνία, και αναλόγως ποια θα είναι η τελική της μορφή, θα ήταν δυνατό να αποτελέσει το μακρύ χέρι του Παρισιού στην περιοχή μας.

Αυτή η στρατιωτική συμφωνία βρίσκεται στο στάδιο της ολοκλήρωσης, ενώ θετικά βήματα, συγκριτικά με το παρελθόν, γίνονται και με τις ΗΠΑ. Εξ ου και η επίσκεψη του Κύπριου ΥπΕξ, Ν. Χριστοδουλίδη, στην Αμερική. Το ερώτημα είναι εάν οι κινήσεις αυτές είναι ενταγμένες σε συγκροτημένη εναλλακτική στρατηγική και τι πρέπει να γίνει για να ενισχυθεί η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και η επιβίωσή της, καθώς και η ασφαλής εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, ανεξαρτήτως λύσης του Κυπριακού.

Η συνεργασία με τη Γαλλία

Η Γαλλία επιδιώκει να αποκτήσει έναν ασφαλή χώρο για τα πλοία της που δρουν στην περιοχή μας. Πιθανά λιμάνια είναι δυο για την παροχή διευκολύνσεων. Εκείνο στο Μαρί, όπου υπάρχει η Ναυτική Βάση, και το μεγάλο λιμάνι της Λεμεσού, το οποίο προσφέρεται καλύτερα, λόγω ήδη υφιστάμενων υποδομών. Αυτά είναι τεχνικά θέματα που αφορούν τις επαφές μεταξύ των δυο πλευρών και περνούν μέσα από το κόστος που χρειάζεται η αναβάθμιση των υποδομών, τα ζητήματα ασφάλειας, διευκολύνσεων, επισκευής, ανεφοδιασμού, πολεμικών αποθηκευτικών χώρων και τεχνικής υποστήριξης.

Η Γαλλία θεωρεί την Κύπρο σημαντική, λόγω των συμφερόντων της στη Συρία, στο Λίβανο και σε αφρικανικές χώρες όπως η Σομαλία και η Υεμένη, χωρίς να παραγνωρίζονται οι εξής δυο παράγοντες:

1. Το κανάλι του Σουέζ, που συνιστά ένα από τα βασικά στρατηγικά περάσματα και θαλάσσια οδό, τόσο από εμπορικής όσο και από ενεργειακής άποψης.

2. Τα ενεργειακά της συμφέροντα, τα οποία σχετίζονται, ιδιαιτέρως, με την Κύπρο και την TOTAL. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής:

Η Γαλλία γνωρίζει ότι, χωρίς ισχύ, δεν μπορεί να γίνει ασφαλής εκμετάλλευση φυσικού αερίου και ότι πίσω από την TOTAL στέκονται οι Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις. Η παρουσία τους στην Κύπρο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι το Παρίσι είναι έτοιμο να κάνει πόλεμο με την Τουρκία για το δικό μας χατίρι, ειδικότερα εάν εμείς επιμένουμε στην άμυνα των καναπέδων.

Η Γαλλία θα βρίσκεται εδώ για να προστατεύει τα δικά της συμφέροντα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό συνταυτίζονται και με τα δικά μας. Εφόσον η γαλλική παρουσία είναι αρκετή για τη Γαλλία και λιγότερο για μας, θα πρέπει ανάλογα βήματα στον χώρο της άμυνας να γίνουν από την Κυπριακή Δημοκρατία. Διότι, κάτι τέτοιο σημαίνει ενίσχυση της ασφάλειάς μας και της αποτροπής έναντι της τουρκικής απειλής, ανεξαρτήτως λύσης του Κυπριακού.

Μια διπλή αποτροπή, που αφορά το δέσιμο οικονομικών, ενεργειακών συμφερόντων από τη μια και τα στρατιωτικά ζητήματα από την άλλη, μπορεί να θεμελιωθεί με τις πιο πάνω κινήσεις, καθώς και με άλλες σε συνάρτηση με την κατασκευή του αγωγού East-Med, που θα ενώνει την Κύπρο με την Ελλάδα και την Ιταλία καθώς και με τη λοιπή Ευρώπη, στέλνοντας φυσικό αέριο του Ισραήλ και της Κύπρου με εμπλοκή γαλλικών, ιταλικών και αμερικανικών συμφερόντων.

Η εξέλιξη αυτή αλλάζει τον οικονομικό συσχετισμό συμφερόντων μεταξύ Κύπρου, Ευρώπης, καθώς και Αμερικής από τη μια, και Τουρκίας, Ευρωπαίων και Αμερικανών από την άλλη. Καλύπτεται δηλαδή το κενό συμφερόντων που υπάρχει μεταξύ ημών και της Τουρκίας, με σημεία αναφοράς την ΕΕ και τα ηγετικά κράτη μέλη της, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ακόμη και την Αίγυπτο.

Διευκολύνσεις, εμπάργκο και ΗΠΑ

Στα ανωτέρω μπορεί να προστεθεί στρατηγική και πολιτική βελτίωση των σχέσεων Κύπρου και ΗΠΑ σε συνάρτηση με την κρίση σχέσεων μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Άγκυρας. Η συνεργασία ΗΠΑ-Κύπρου κινείται στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, στον οποίο προσδίδουν έμφαση οι Αμερικανοί και είναι συναφής με την εμβάθυνση σχέσεων μεταξύ των Μυστικών Υπηρεσιών, που προσφέρει στη δική μας πλευρά μεγαλύτερη ασφάλεια, εμπειρία, ακόμη και τεχνογνωσία. Από την πλευρά της, εκείνο που θα ήθελε να δει η Κυπριακή Κυβέρνηση στην πράξη είναι την άρση του εμπάργκο και η δυνατότητα αγοράς όπλων από τις ΗΠΑ.

Η Κύπρος ήταν και είναι έτοιμη για την παροχή πρόσθετων διευκολύνσεων, μέσω αεροδρομίων και λιμανιών, ειδικώς στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Διαθέτει, ταυτοχρόνως, και στρατιωτική Βάση, η οποία θα ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί επί τη βάσει συμφωνίας από τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, με ανάλογα, βεβαίως, ανταλλάγματα. Κατά το παρελθόν, τέτοια βήματα ήταν πολύ πιο δύσκολα απ’ ό,τι σήμερα, για τους ακόλουθους λόγους:

1. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν ούτως ή άλλως τις Βρετανικές Βάσεις, από τις οποίες είχαν και έχουν διευκολύνσεις, όπως είναι π.χ. η στάθμευση ελικοπτέρων και των U-2 που επιχειρούν ακόμη και σήμερα μέσω Ακρωτηρίου, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ Μακαρίου και Χένρι Κίσινγκερ το 1974, λίγο πριν από το πραξικόπημα. Η Βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» διαθέτει εξίσου καλές υποδομές και θα μπορούσε να παράσχει συμπληρωματικές διευκολύνσεις στους Αμερικανούς, όπως και στους Γάλλους.

2. Κατά το παρελθόν, ένεκα των ομαλών σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον δεν ήθελε να προβεί σε βήματα, όπως η άρση του εμπάργκο και η εμβάθυνση στρατιωτικών σχέσεων, για να μη θεωρηθεί κάτι τέτοιο ως ενίσχυση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην πράξη. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι ΗΠΑ ευθυγραμμίζονται με το Ισραήλ, του οποίου οι σχέσεις με την Τουρκία είναι όπως αυτές μεταξύ Αθήνας – Σπάρτης. Οι Αμερικανοί θα ήθελαν εναλλακτικές επιλογές μέσω Κύπρου για τη μερική απεξάρτησή της από την Τουρκία, ακόμη και από αυτήν τη Βρετανία.

3. Αρνητικό στοιχείο στην εμβάθυνση των σχέσεων Κύπρου και ΗΠΑ είναι η αντιαμερικανικού και αντιΝΑΤΟϊκού χαρακτήρα κουλτούρα, που πηγάζει από δικαιολογημένους συναισθηματισμούς, προερχόμενους από το ’74 και από αριστερές αγκυλώσεις, που θα πρέπει κάποτε να ξεπεραστούν, κατά τρόπον ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται ορθολογιστικά και στη βάση εξυπηρέτησης εθνικών συμφερόντων, που είναι ενταγμένα σε συγκροτημένη στρατηγική.

Οι έρευνες και η πιθανότητα κρίσης

Διαπιστώνουμε και σήμερα όπως και το 2011 ότι οι έρευνες στο οικόπεδο 12 τότε για λογαριασμό της Noble και στο 10 σήμερα για λογαριασμό της Exxon αρχίζουν επειδή βολεύουν οι συγκυρίες και όχι επειδή έχουμε συγκροτημένη στρατηγική. Οι συγκυρίες είναι οι ακόλουθες:

Α. Το 2011 είχαμε ισραηλινά (Delek) και αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία έπρεπε να εξυπηρετηθούν. Εξ ου και η τότε παρουσία πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ.

Β. Σήμερα έχουμε περίοδο ψυχρών σχέσεων ΗΠΑ – Τουρκίας.

Ειδικώς στην παρούσα φάση, οι Τούρκοι δεν θα ενοχλήσουν αμερικανικά συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ, διότι δεν θέλουν νέες περιπέτειες. Ακόμη, όμως, και στην περίπτωση που ενοχλήσουν τους Αμερικανούς, σκεπτόμενοι ότι δεν θα προχωρήσουν οι ΗΠΑ σε κρίση, για να μην τιναχθεί στον αέρα το ΝΑΤΟ, θα πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι η Άγκυρα θα πληρώσει αλλιώς και πολύ βαριά το τίμημα. Ήδη, η Τουρκία πιέζεται σκληρά στον οικονομικό τομέα από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, χωρίς να έχει σανίδα σωτηρίας από την ΕΕ και τη Ρωσία, όπως αρχικά επιστεύετο.

Στρατηγικά ερωτήματα

Επί τη βάσει των ανωτέρω εγείρονται τα ακόλουθα ερωτήματα:

Πρώτο, γιατί διενεργούνται κινήσεις συμμαχιών από την Κύπρο; Για να πάμε σε λύση που θα αναγνωρίζει το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος, θα επανακαθορίζει την ΑΟΖ και θα δίνει μέρος του φυσικού αερίου στην Τουρκία και κατασκευή αγωγού προς τα παράλιά της για να μας κρατεί εσαεί ομήρους;

Δεύτερο: Γιατί γίνονται όλες αυτές οι συμμαχικές κινήσεις; Προφανώς, για να έχουμε ασφάλεια και για να καταστεί δυνατή η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η τουρκική απειλή. Χωρίς όμως κράτος, νόμιμη αρχή και υποκείμενο διεθνούς δικαίου, πώς θα γίνει η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου; Μήπως θα μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, διά της εφαρμογής ενός αποκεντρωμένου χαλαρού συστήματος ομοσπονδίας;

Λογικό δεν θα ήταν, εφόσον διεξάγονται οι προσπάθειες για τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική μας αναβάθμιση να αλλάξει και ο στρατηγικός στόχος της λύσης ειδικά μετά το Κραν Μοντανά; Συναφώς ερωτούμε: Δεν θα έπρεπε να υιοθετηθεί ως βάση συνομιλιών η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005 και το Πρωτόκολλο 10, επί τη βάσει του οποίου εντάχθηκε ολόκληρη η Κύπρος στην ΕΕ ως ενιαίο κράτος με αναστολή του κεκτημένου στον βορρά λόγω κατοχής;

Αντί δηλαδή της διάλυσης, η οποία θα προκύψει με την ομοσπονδία, να πρέπει να ζητηθεί η εφαρμογή των όσων καθορίζει το κεκτημένο και οι αρχές της ΕΕ, δηλαδή η ομαλοποίηση των σχέσεων Τουρκίας και Κυπριακής Δημοκρατίας και η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα και όχι του ψευδοκράτους ως ισότιμου συνιστώντος κράτους από το ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος, όπως θα ονομαστούν οι ελεύθερες σήμερα περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την ομοσπονδιακή λύση.

Βεβαίως, ισχυρίζονται κάποιοι ότι με την αλλαγή της βάσης των συνομιλιών θα πάμε σε διχοτόμηση. Αντίθετα, η ομοσπονδία είναι συνώνυμη με τη διχοτόμηση, επειδή οι Τούρκοι τη θεωρούν δεδομένη και τώρα θέλουν να βάλουν τέτοιους όρους, ώστε η ομοσπονδία να είναι το όχημα της πλήρους τουρκοποίησης.

Προτάσεις εναλλακτικής στρατηγικής

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι προσπάθειες για νέες συμμαχίες θα πρέπει να ενταχθούν σε μια στρατηγική, η οποία:

Πρώτο, θα καθορίζει σαφώς τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της συνταγματικής της ανασυγκρότησης, ώστε να βελτιωθούν τα κακώς έχοντα της Ζυρίχης και όχι να πάμε σε ένα χειρότερο δυσλειτουργικό ομοσπονδιακό σύστημα.

Ως βάση των συνομιλιών θα πρέπει να είναι ό,τι η ΕΕ αποφάσισε. Δηλαδή το πρωτόκολλο 10 και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005. Με τις παραμέτρους αυτές επιλύεται το ζήτημα της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία και της συνέχειάς της μετά τη λύση.

Δεύτερο, οι Αρχές της ΕΕ καθορίζουν τη λύση και όχι ο ακρωτηριασμός τους για να χωρέσουν σε μια τουρκικής μορφής ομοσπονδία, που για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να εφαρμοστεί πρωτογενές δίκαιο.

Τρίτο, δημιουργία συμμαχιών επί τη βάσει των όσων βρίσκονται σε εξέλιξη αλλά σε στρατηγική βάση με κεντρικό πυλώνα τον αγωγό East-Med, που δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας, καθώς και οικονομικής και στρατιωτικής αποτροπής και εντάσσει ενεργά την Κύπρο στο δυτικό σύστημα άμυνας, ανεξαρτήτως λύσης του Κυπριακού.

Τέταρτο, συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην ΕΕ ή απόκτηση ειδικής σχέσης εφόσον εκπληρώσει τις ανωτέρω υποχρεώσεις της και ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, με πλήρη αποχώρηση στρατευμάτων και τερματισμό των εγγυήσεων. Εάν η Ελλάδα δεν ήταν στο ΝΑΤΟ, κανείς δεν γνωρίζει τι θα συνέβαινε στο Αιγαίο. Διά της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας δημιουργείται σχέση συμμαχική και αμοιβαίου οφέλους, ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκομένους, ενώ αφαιρούνται όλα τα τουρκικά επιχειρήματα για παρουσία τουρκικού στρατού και για τη διατήρηση του συστήματος εγγυήσεων.

Εάν η Τουρκία πει όχι, αυτή θα φέρει το βάρος της ευθύνης και αν ληφθούν ορθές εξ ημών κινήσεις, θα αποκτήσουμε νέα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα, μεγαλύτερη ασφάλεια και δυνατότητες εκμετάλλευσης φυσικού αερίου. Στη σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί το εξής: Η ένταξη στο ΝΑΤΟ σε μια βελτιωμένη αποκεντρωμένη Κυπριακή Δημοκρατία με τη μορφή ενιαίου κράτους και μίας αδιαίρετης κυριαρχίας και κεντρικής εξουσίας ενισχύει την ύπαρξή της.

Αντιθέτως, σε μια ομοσπονδία, στην οποία θα έχουν αυξημένο λόγο με κρυφά ή πονηρά βέτο οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία, η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα βοηθά πολύ περισσότερο στη μετατροπή του νησιού σε τουρκικό ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο…

Συμμαχίες και πυροτεχνήματα

Οι συμμαχίες είναι σημαντικές όταν οικοδομούνται ορθά και όταν εντάσσονται σε εναλλακτική στρατηγική και στόχους. Εάν οι συμμαχίες αυτές ενταχθούν στον υφιστάμενο ομοσπονδιακό στόχο, ο οποίος απέτυχε, θα αποτύχουν. Θα καταστούν πυροτεχνήματα, όπως ήταν παλιότερα το Δόγμα με την Ελλάδα και οι S-300. Έχουμε ήδη δώσει βασικούς πυλώνες εναλλακτικής στρατηγικής με διπλό στόχο: Διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ασφαλής εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Πεισματικά θα προβάλλουμε εναλλακτικές επιλογές απεγκλωβισμού από τα ομοσπονδιακά αδιέξοδα και ας είναι ψιλά γράμματα για την ηγεσία μας…

ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/politics/538972/oi-psiles-ptiseis-ton-u2-kai-ta-psila-grammata