2/6/2019
του Γιάννη Σπανού
Ζοφερή η εικόνα δύο όψεων της Κύπρου μας:
1. Η κοινωνία μας βαίνει κατά κρημνών. Έφηβοι πέφτουν σε κώμα λόγω ακαταλόγιστης συμπεριφοράς, βυθίζουν τις οικογένειές τους στο πένθος διότι δεν μπορούν να ανεχτούν άλλο το «μπούλινγκ» από συμμαθητές τους, παιδιά φεύγουν από το σπίτι μεσάνυχτα ενώ οι γονείς με την καρδία ελαφρά παραδίδονται στην αγκαλιά του Μορφέα να κοιμηθούν, νέοι γυρνούν στο σπίτι ξημερώματα ξερνώντας στα σκαλοπάτια, αναστατώνουν την οικογένεια με την αλλοφροσύνη της μέθης, φρικτά εγκλήματα τρομοκρατούν καθημερινά τον κόσμο μας, η κοινωνία μας ναυαγεί στην απερισκεψία και την κραιπάλη, πρωτάκουστες κτηνωδίες συγκλονίζουν τη συλλογική συνείδηση που πανικόβλητη περιμένει τα χειρότερα. Ένας τρελός φονιάς παραμένει εφιάλτης με αθεράπευτη παραφροσύνη, βρικολακιάζει ο κυανοπώγωνας Λανδρύ που συγκλόνισε τη Γαλλία με τις απαγωγές και κατακρεουργήσεις γυναικών, ένας αρρωστημένος απαγάγει παιδιά, κακοποιοί σκοτώνουν ανελέητα δύο πλάσματα που δεν πείραξαν κανένα. «Πολιτικοί» μας κοροϊδεύουν με ασύστολα μυθεύματα και με παρανοϊκές φαντασιώσεις, αδιάντροπες φλυαρίες και ακατάσχετες υποσχέσεις. Καταποντιζόμαστε αλλά δεν αναζητούμε τις αιτίες της κακοδαιμονίας, ξεχνούμε θέλοντας τους θεσμούς που ασυγκίνητοι βλέπουμε να καταλήγουν στα αποκαΐδια της φωτιάς που η απρονοησία μας άφησε να φουντώσει. Τουρτουρίζει η Παιδεία μας γιατί πορεύεται χωρίς τις ασπίδες προστασίας στην παγωνιά της εγκατάλειψης, αποξενωμένη από τις ιδέες και τις αξίες της εθνικής της υπόστασης. Βάλαμε παρωπίδες για να μην αντιλαμβανόμαστε την επέλαση της καταστροφής. Βλέπουμε αδρανείς την ηθική να καταποντίζεται αύτανδρη στους βυθούς του πελάγου που μας πνίγει και μεθάμε τη συνείδηση με το αφιόνι των Λωτοφάγων για να ξεχνούμε καταβολές, ιερές υποχρεώσεις και όρκους. Με λίγα λόγια απαρνούμαστε πατρίδα, απελευθέρωση, οραματισμούς, το ίδιο το μέλλον των παιδιών μας.
2. Όσα σημειώνω δεν αποτελούν έκφραση πεσσιμιστικών φόβων ή κασσανδρικούς οπτασιασμούς. Είναι απεικονίσεις γεγονότων και δυσάρεστες σκέψεις για τα επερχόμενα, το διαφαινόμενο ζοφερό αύριο της κοινωνίας μας, της πατρίδας μας. Και ενισχύονται ως δημόσιος λόγος από τα ερωτήματα: Οι υποψήφιοι για τις ευρωεκλογές αλώνιζαν την Κύπρο επί μήνες, τις δε τελευταίες μέρες υπό τη βαριά σκιά που μας σκεπάζει. Σκιάς που απλωνόταν από τον τίτλο του έγκυρου αμερικανικού περιοδικού «Foreign Policy» ότι «η Τουρκία διψά για πόλεμο στην Κύπρο» (Tyrkey iς hungry for war with Cyprus). Ποιοι από τους φιλόδοξους υποψήφιους ασχολήθηκαν με την πρόβλεψη που συνιστούσε προειδοποίηση για κάθε υπεύθυνο άνθρωπο; Μας έτασσαν λαγούς με πετραχήλια. Κάποιοι αλληλοβρίζονταν κιόλας. Υπέσκαπταν την ακεραιότητα φίλων τους! Άλλοι τραβούσαν σπαθιά με ακραία πάθη και φοβέρες. Αλλά ουδείς έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για «την Τουρκία που διψά για πόλεμο στην Κύπρο». Και ο προβαλλόμενος κίνδυνος δεν προερχόταν από κερδοσκοπικό συμφέρον. Το «Foreign Policy» είναι σοβαρό περιοδικό διεθνούς αναγνώρισης και παραδοχής που επηρεάζει κυβερνήσεις. Τα άρθρα του προκαλούν προβληματισμούς στους κύκλους της διεθνούς πολιτικής. Μόνο οι εδώ «πολιτικοί» δεν επέδειξαν το αναγκαίο ενδιαφέρον προβληματισμού επί των προβλεπομένων. Παρέμειναν αγκυλωμένοι στις ψευδαισθήσεις τους. Και η εν προκειμένω αβελτηρία είναι υποχθόνιος αντίλαλος των βοών του ηφαιστείου που απειλεί τον λαό μας. Για άλλη μια φορά η πατρίδα πνίγεται στη θολή σκέψη των πολιτικών και σύρεται στην αυταπάτη των πλανερών εφησυχασμών, ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται να επιχειρήσουν πόλεμο. Ότι θα τους ανακόψουν οι σύμμαχοι. Κι ας αυλακώνει τα νερά μας το πολεμικό ναυτικό. Κι ας παραβιάζουν τα χωρικά μας ύδατα τα ερευνητικά σκάφη του εισβολέα και κατακτητή. Κι ας βομβαρδίζουν την ατμόσφαιρα οι αλαλαγμοί του τουρκικού όχλου που ακονίζει τα σαγόνια του για επαναλήψεις των λεηλασιών του ’74. «Η Τουρκία διψά για αίμα». Το επιβεβαιώνει ο Ερντογάν. Χρειάζεται θεαματικό πολεμικό επεισόδιο για να αποτρέψει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα, σημειώνεται στο άρθρο.
Κι εμείς πώς αντιδρούμε; Εμείς ασχολούμεθα με τις ουρές των χωμένων στις λάσπες της «κόκκινης λίμνης» απαίσιων κακουργημάτων ενός παρανοϊκού δολοφόνου. Με την ασέλγεια ενός καθάρματος σε ανήλικο κοριτσάκι. Με την αυτοκτονία μιας κοπέλας που δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από την αηδία της εις βάρος της βρωμερής συμπεριφοράς. Εμείς, υπό τη βαριά σκιά νέου πολέμου περί άλλα τυρβάζουμε. Τα χειροκροτήματα της ασυνειδησίας μας καλύπτουν τα ουρλιαχτά της βαρβαρότητας που προμηνύουν νέα επερχόμενα δεινά. Άκουσε κανείς στις αίθουσες των προεκλογικών συγκεντρώσεων ένα λόγο για όσα μας πολιορκούν; Άκουσε κανείς δικαιολογίες γιατί παραμείναμε πολεμικά απροπαράσκευοι; Ποιος από τους υποψήφιους προσήγαγε στη Δικαιοσύνη τους ενόχους για τη διασπάθιση των χρημάτων της αμυντικής θωράκισης, προς κατευνασμό της κοινωνικής αγωνίας! Σκορπούσαν εκατομμύρια ακόμα και σε λαθρεμπόρους ζώων από τα κατεχόμενα, που διατείνονταν ότι τα παράνομα κοπάδια τους έπεσαν θύματα αρρώστιας. Κι ας μουκανιόταν το γεγονός ότι τα ζώα αγοράστηκαν άρρωστα από Τούρκους!
Κατά δραματική ακολουθία επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία. Η ίδια εισαγωγή στην αλαλάζουσα τραγωδία που επέρχεται. Το ’74 συνέβαιναν τα ίδια. Απειλές. Αφορμές. Γεγονότα. Και μόνος ο ευφάνταστος ηγεμόνας δεν ανησυχούσε! Σήμερα τα προμηνύματα είναι τα ίδια. Η ηγεσία δεν δικαιούται να κατατρύχεται από τα ίδια σύνδρομα. Οφείλει να προλάβει. Κι οι θησαυρίζοντες ευρωπαϊστί ας πιάσουν δουλειά χωρίς χρονοτριβή.
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/713319/i-toyrkia-dipsa-ga-polemo
