Αγωγοί πολιτικής που οδηγούν απευθείας στην αγκαλιά της μεγάλης οθωμανικής αυτοκρατορίας

Print Friendly, PDF & Email

22/12/2019

του  Άριστου Μιχαηλίδη 

Να και μια ευχάριστη είδηση. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, είπε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι θέλει να προχωρήσουν με την κατασκευή του αγωγού EastMed, να υπογράψουν συμβόλαια και να μην περιμένουν όσους το σκέφτονται ακόμα, όπως η Ιταλία. Ευχάριστη είδηση μέσα στη δυστυχία που δημιουργεί η τουρκική πρόθεση να σαμποτάρει αυτό τον αγωγό διότι βλάπτει τους δικούς της. Αλλά, να διερωτηθούμε λίγο κι εμείς. Όταν μιλάμε για εκείνους που το σκέφτονται ακόμα, μήπως περιλαμβάνονται και «δικοί μας» πολιτικοί ηγέτες; Μήπως, «ευχάριστη είδηση» είναι μόνο για όσους από εμάς ελπίζουν ακόμα ότι υπάρχει διάθεση να αντιδράσουμε στην τουρκική πειρατεία με όποιο τρόπο μπορούμε ελπίζοντας να αποτρέψουμε την πλήρη και τελεσίδικη ένταξη της πατρίδας μας στην τουρκική επικράτεια; Διότι, για να λέμε την αλήθεια, όσο συζητείται ο EastMed, άλλο τόσο ακούμε επιχειρήματα από πολιτικούς μας ηγέτες εναντίον του. Ως να βάλθηκαν να τον σαμποτάρουν οι ίδιοι πριν από τον Ερντογάν.

Αυτό κάνουν κάθε φορά που προκύπτει εξέλιξη η οποία δημιουργεί και την πιο αμυδρή έστω πιθανότητα να αλλάξουν οι σε βάρος μας συνθήκες. Ο αγωγός EastMed είναι μια τέτοια εξέλιξη. Ανατρέπει το μονοπώλιο μεταφοράς αερίου στην Ευρώπη από τους τουρκικούς αγωγούς, βγάζει εκτός ενεργειακού προγράμματος την Τουρκία εκτός κι αν συνεταιριστεί ειρηνικά και δίκαια με εκείνους που διαθέτουν πηγές ενέργειας (Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο) και κυρίως, για εμάς έχει το ειδικό πολιτικό βάρος που χρειαζόμαστε για να αμυνθούμε στην τουρκική επίθεση. Υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία χρηματοδοτεί τις μελέτες, υποστηρίζεται από την Αμερική και οι προγραμματικές διακηρύξεις στο Τελ Αβίβ έγιναν στην παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, υποστηρίζεται από Κύπρο, Ισραήλ και Ελλάδα.

Έστω κι αν δεν υλοποιηθεί στο τέλος, ήδη με τις διακηρύξεις δημιουργεί θετικές συνθήκες για την απελπισμένη πλευρά μας. Γιατί είναι η μόνη πλευρά σε αυτή την ενεργειακή συμμαχία που παραμένει εγκλωβισμένη στην τουρκική ομηρία. Η Άγκυρα ανησυχεί από την εξέλιξη και αυτές τις μέρες προσπάθησε να προκαλέσει αμφισβητήσεις ανοίγοντας θέμα με δήθεν προτάσεις της για κατασκευή αγωγού από τα ισραηλινά κοιτάσματα προς την Τουρκία. Η δήλωση του Νετανιάχου για υπογραφές συμβολαίων για τον EastMed είναι μια ισχυρή απάντηση προς την Άγκυρα.

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό τι συμβαίνει στην Κύπρο; Ακούμε καθημερινά δικούς μας πολιτικούς με βαρύνουσα άποψη, να μιλούν για το ανεδαφικό του πράγματος. Για τα δύσκολα πετρώματα που υπάρχουν στον δρόμο του EastMed, για τα μεγάλα βάθη των θαλασσών από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ελλάδα, για το τεράστιο οικονομικό κόστος. Για να καταλήξουν ότι αυτός ο αγωγός δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. Και άρα; Άρα το μόνο που μας απομένει είναι να συνδέσουμε την Κύπρο με την Τουρκία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και μέσα σε αυτό το πνεύμα ακολουθούν πολλά άλλα. Δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο Ισραήλ, διότι κάποια στιγμή μπορεί να τα βρει με την Τουρκία και να μας αφήσει σύξυλους. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην Αμερική, γιατί κι αυτή κάποια στιγμή θα τα βρει με την Τουρκία. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην Αίγυπτο διότι ο Σίσι είναι δικτάτορας.

Διακριτικά ακόμα, κάποια στιγμή θα ακουστούν και πιο αδιάκριτα, εκφράζονται και απόψεις οι οποίες ξεκινούν κυρίως από την Ελλάδα, που μας καλούν να δούμε και την πλευρά της Τουρκίας, η οποία έχει μεγάλη ακτογραμμή και ίσως να έχει κάποιο δίκαιο να φωνάζει ότι δικαιούται περισσότερη ΑΟΖ, και καλό είναι να δούμε πώς μπορούμε να συνεταιριστούμε μαζί της, να σκεφτούμε και τη συνεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου. Ξεχνώντας, βεβαίως, ότι σε έναν συνεταιρισμό βάζουν και οι δυο πλευρές τον οβολό τους κι εδώ μας ζητούν να κάνουμε συνεταιρισμό βάζοντας μόνο η πλευρά μας περιουσιακά στοιχεία.

Πού μας οδηγούν; Στην άνευ όρων προτεκτοριοποίηση της Κύπρου, του Αιγαίου, του Καστελόριζου, της Ρόδου, μετά της Θράκης και μετά της Θεσσαλονίκης. Ακούγεται παρατραβηγμένο; Ακούγεται αδιανόητο; Μα, είναι ολοφάνερο ότι έχουμε πολλούς που δεν το θεωρούν και καταστροφή, δεν είναι και το τέλος του κόσμου να γίνουμε όλοι μέρος της υπερδύναμης της περιοχής για να τερματιστούν τα προβλήματά μας. Αν επικρατήσει η φιλοσοφία τους γιατί όχι;

ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/843728/aggi-politikis-poy-odigyn-apeftheias-stin-aggalia-tis-meglis-othomanikis-aftokratorias