Μας δουλεύετε συντονισμένα ή καθένας μόνος του κάνει ό,τι μπορεί; (Βίντεο)

Print Friendly, PDF & Email

του  Άριστου Μιχαηλίδη

8 Δεκ 2016

Ο Γιαννάκης Κασουλίδης, που τελευταία πλασάρει το ότι «οι στρατοί δεν αναδιπλούνται σε μια μέρα», ενοχλήθηκε που γράψαμε την Τρίτη ότι ο ρωσικός στρατός έφυγε από το Αφγανιστάν σε δέκα μήνες κι έλεγε το βράδυ στο ΡΙΚ: «Μη μου γράφουν στις εφημερίδες άρθρα ότι ο ρωσικός στρατός της Σοβιετικής Ένωσης έφυγε αμέσως. Να κοιτάξουν πόσο χρόνο διήρκεσε η παρουσία των ρωσικών στρατευμάτων πριν την αποχώρηση». 

Δεν καταλάβαμε τι ακριβώς ήθελε να πει. Ίσως ότι οι Σοβιετικοί δεν έμειναν τόσο πολύ στο Αφγανιστάν όσο οι Τούρκοι στην Κύπρο. Κι επειδή οι Τούρκοι έμειναν περισσότερο έβγαλαν βαθύτερες ρίζες οπότε χρειάζονται πέντε-δέκα χρόνια να τις ξεριζώσουν. 

Δεν έχουν νόημα τα επιχειρήματα όταν ο σκοπός είναι να υπερασπιστείς έναν παραλογισμό, τον παραλογισμό του ότι αποδέχεσαι παραμονή κατοχικού στρατού μετά τη λύση και, για να πείσεις γι΄ αυτό το έγκλημα, που προετοιμάζεις, δικαιολογείς μόνος σου τη μεταβατική περίοδο που ζητά ο κατοχικός στρατός. Χωρίς λόγο. 

Ποιος λόγος υπάρχει να μιλάς εσύ για τον χρόνο που χρειάζεται ένας στρατός να αποχωρήσει, ας μιλά η Άγκυρα και ο Ακιντζί, αν θέλουν, εσύ, που υποτίθεται ζητάς οριστική αποχώρηση, είσαι εντελώς αδικαιολόγητος, ακόμα και για λόγους τακτικής. 

Αλλά επειδή ρωτούσε ο κ. Κασουλίδης, έστω και εγκυκλοπαιδικά να αναφέρουμε ότι ο σοβιετικός στρατός έμεινε στο Αφγανιστάν δέκα ολόκληρα χρόνια. Ήταν λίγα; Δεν πρόλαβε να βγάλει ρίζες; Μάλιστα, πήγε εκεί με 30.000 στρατιώτες και στην πορεία, επειδή δεν μπορούσαν να ελέγξουν τους μουτζαχεντίν οι Σοβιετικοί στρατιώτες έφτασαν να είναι 100.000. Οι Ρώσοι έχασαν στο Αφγανιστάν 15.000 στρατιώτες, αλλά δεν είπαν «έχουμε ήρωες εκεί και δεν πρόκειται να φύγουμε», όπως λέει η Τουρκία για την Κύπρο. 

Αντίθετα, όταν κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να ελέγξουν την κατάσταση συμφώνησαν τον Απρίλιο του 1988, στη Γενεύη, με τις ΗΠΑ, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν, ότι θα αποσύρουν τα στρατεύματά τους. Και η αποχώρηση ολοκληρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1989. Δηλαδή, μετά από μήνες, όχι χρόνια, όχι δεκαετία! Και δεν μιλάμε για απόσταση 150 χιλιομέτρων, αλλά 3.000 χιλιομέτρων. Ούτε η απόσταση έχει σημασία, όμως, ούτε τα χρόνια της κατοχής αν πρόκειται να αποχωρήσει η Τουρκία από την Κύπρο, και αν είμαστε αποφασισμένοι να μην αποδεχθούμε να συνεχίσει να έχει ρόλο στη χώρα μας, είτε με συμφωνία, που θα τη νομιμοποιεί, είτε με δήθεν μεταβατική περίοδο, που είναι πιο ευκολοχώνευτη. 

Αλλά, μου φαίνεται ότι βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε μια μεγάλη κοροϊδία σε όλα τα επίπεδα, και στη διαδικασία και στην ουσία. 

Σαν να γίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια, που ξεκινά από το Προεδρικό, όχι για να αναζητηθούν οι καλύτερες συνθήκες στην προσπάθεια της λύσης και ει δυνατόν να διασφαλιστούν πρόνοιες βιωσιμότητας και δημοκρατίας, αλλά για να αναζητηθεί η μέθοδος και η επιχειρηματολογία ώστε να ξεγελαστεί ο λαός. Όχι να πεισθεί, αλλά να ξεγελαστεί. 

Χτες ακόμα, έλεγε ο Πρόεδρος, μετά από το Εθνικό Συμβούλιο, ότι «έγιναν και γίνονται διαβήματα για να είναι παρόντα» όλα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας στη «διάσκεψη για την Κύπρο», δηλαδή στη συμφωνημένη πενταμερή. Αν όμως θεωρεί κι ο ίδιος απαραίτητο ή και ζωτικής σημασίας να είναι παρόντα, γιατί συμφώνησε να πάει σε πενταμερή διάσκεψη, έτσι όπως του την επέβαλε ο τουρκικός οδικός χάρτης; 

Η Ρωσία και η Γαλλία δηλώνουν προθυμία να συμμετέχουν στη διεθνή διάσκεψη. Η Βρετανία θα είναι εκεί ως εγγυήτρια. Μένουν ΗΠΑ και Κίνα. Αντί να εργαστεί η κυπριακή ηγεσία μήνες προηγουμένως ώστε να διασφαλίσει διάσκεψη με όλα τα μόνιμα μέλη, συμφώνησε σε «συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων και θα προσκληθούν όσα άλλα αρμόδια μέρη απαιτείται». 

Ποια άλλα αρμόδια μέρη απαιτείται; Πώς θα προσκληθούν; Πότε; Είναι δυνατό να καλέσεις κοτζάμ Ρωσία, Κίνα, Αμερική, Γαλλία σε μια διάσκεψη χωρίς προετοιμασία; Ακόμα και σε κυπριακό γάμο οι προσκλήσεις μοιράζονται μήνες προηγουμένως. Γι΄ αυτό μιλάμε για κοροϊδία. Όλη η ιστορία είναι να βρεθεί η διατύπωση, που θα πείθει τον κόσμο και την εσωτερική κατανάλωση ότι γίνεται σωστή διαχείριση. Η ουσία είναι μάλλον ήδη συμφωνημένη.

* Στη φωτογραφία είναι το κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου το οποίο δουλεύει μια χαρά και από το οποίο μπορούν να παν απ΄ εκεί που ήρθαν τα τουρκικά στρατεύματα. Είναι πιο εύκολο και πιο γρήγορο να αποχωρήσουν από ένα οργανωμένο λιμάνι παρά να αποβιβάζονται σαν τρελλοί σε μια παραλία όπως το Πέντε Μίλι, όπου δεν υπάρχει λμάνι, πιστεύουμε εμείς που δεν είμαστε ειδικοί. Αλλά, ούτε ο κ. Κασουλίδης είναι ειδικός… Εξάλλου, μετά από μια συμφωνία μπορούν να αποχωρήσουν και από το λιμάνι Λεμεσού, που είναι πιο μεγάλο, αλλά και από τα αεροδρόμια, για περισσότερη άνεση. Φτάνει, όμως, να θέλουμε όλοι να αποχωρήσουν. Διότι, μερικοί, μας δίνουν την εντύπωση ότι δεν είναι σωστό και δίκαιο να απαιτούμε να αποχωρήσουν όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες μετά από τόσα χρόνια, ίσως πρέπει να μείνουν λίγοι για ανθρωπιστικούς λόγους…

https://youtu.be/jqY8AO7jo1k

ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-a-michailidis/85/343578/mas-douleyete-syntonismena-i-kathenas-monos-tou-kanei-oti-borei

ΣΧΕΤΙΚΑ

Το λογικό χρονοδιάγραμμα του κατοχικού στρατού

Ο «καλός στρατηγός» και ο «κάλλιστος επιλοχίας»…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.