13/3/2022
ΘΕΣΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ
Ο Ερντογάν αναδεικνύει την Τουρκία από κράτος τρομοκράτη και σφαγέα σε κράτος ειρηνοποιό. Σε κλειδί στην κρίση της Ουκρανίας. Και το επιτυγχάνει, για δύο λόγους.
Ο ένας αφορά στη δυνατότητα της Τουρκίας να εκμεταλλεύεται τη γεωπολιτική της θέση, ασκώντας μελετημένη ορθολογική εξωτερική πολιτική. Αντιλαμβάνεται ότι εκείνο που πρέπει να επιδιώκει είναι πρωτίστως το δικό της εθνικό συμφέρον. Και μετά πώς θα εισπράξει πρόσθετα ανταλλάγματα εάν προωθήσει συμφέροντα άλλων.
Ο δεύτερος εντοπίζεται στην αδυναμία των Αθηνών και της Λευκωσίας να εξυπηρετήσουν τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Ενώ πληρώνουν κόστος για τα μέτρα που λαμβάνουν μαζί με την ΕΕ για το Ουκρανικό, δεν έχουν καταφέρει να αποκομίσουν οφέλη. Διότι δεν έχουν συνδέσει το Ουκρανικό με το Κυπριακό. Ενώ καταγγέλλουν τη Ρωσία για εισβολή, χαϊδεύουν την Άγκυρα. Με αφορμή το Ουκρανικό εκδίδουν ανακοινώσεις-καρμπόν για την πρώτη εισβολή στην Ευρώπη μετά το 1945 και ξεχνούν το αυτονόητο. Το αληθές. Ότι, δηλαδή, πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Τουρκία ήταν αυτή η οποία εισέβαλε στην Κύπρο το 1974. Και από τότε κατέχει, παράνομα, εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΕΕ.
Ορθώς γίνεται λόγος για την ανθρωπιστική κρίση που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ερώτημα: Δεν όφειλαν, όμως, τόσο Αθήνα όσο και Λευκωσία, έστω για την τιμή όπλων, να υπενθυμίσουν ότι η δική μας τραγωδία είναι πολύ μεγαλύτερη; Διαρκής και δυσβάστακτη. Η Ουκρανία έχει δύο εκατομμύρια πρόσφυγες, δηλαδή 5% επί του πληθυσμού. Και στη δική μας περίπτωση έχει εκτοπιστεί το 28,8% των Ελλήνων της Κύπρου. Είναι πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας την πατρίδα, με την Τουρκία να παραβιάζει όλα τα ανθρώπινά μας δικαιώματα καθημερινά. Αδιαλείπτως. Ερώτημα: Γιατί η Ευρώπη και οι ΗΠΑ ποντιοπιλατίζουν;
Επειδή λέμε αλήθειες, οφείλουμε να σημειώσουμε και το εξής: Δεν ευθύνονται μόνο οι εταίροι μας και οι Αμερικανοί για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, αλλά πρωτίστως εμείς. Γιατί; Διότι, αντί κυρώσεων, ζητούμε ΜΟΕ. Και αποδοχή χωριστής οντότητας και λειτουργίας του αεροδρομίου της Τύμπου. Πότε, μάλιστα, ασκούμε αυτήν την πολιτική; Όταν ο κόσμος όλος λέει: 1. Όχι στη χρήση όπλων. 2. Όχι στην αλλαγή συνόρων. 3. Όχι στην κτήση εδαφών για αναβίωση παλαιών αυτοκρατοριών. 4. Αποχώρηση ξένων στρατών. 5. Επιβολή κυρώσεων. Ερώτημα νέο, συναφές με το προηγούμενο: Γιατί οι ξένοι να εμφανιστούν βασιλικότεροι του βασιλέως;
Η εξωτερική πολιτική της Κύπρου και της Ελλάδας ζει στις ψευδαισθήσεις της και προσφέρει αθωωτικό στην Τουρκία χαρτί για τα εγκλήματά της σε βάρος του Ελληνισμού. Και το πράττει τώρα, που ολόκληρος ο πλανήτης είναι σφόδρα κατά των εισβολέων. Η Αθήνα αναπτύσσει τη διπλωματία των γευμάτων, η οποία παίρνει τη σκυτάλη από εκείνην των σεισμών και των χορών. Της ζεϊμπεκιάς! Συναντάται σήμερα ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Ερντογάν. Για να πουν τι; Ο Τούρκος Πρόεδρος άφησε να διαρρεύσει ότι θα τα βάλει όλα στο τραπέζι και ο Έλληνας Πρωθυπουργός ότι θα συζητήσουν για το Ουκρανικό, για το ΝΑΤΟ και για τη ρητορική της Άγκυρας. Για την Κύπρο; Την πλήρη αποχώρηση του Αττίλα; Κουβέντα! Λογικό δεν θα ήταν, εφόσον ο Ερντογάν αναφέρεται σε εισβολή της Ρωσίας, να του υποδείξει ο Έλληνας Πρωθυπουργός ότι και η Τουρκία είναι κράτος εισβολέας και ότι δεν μπορεί να στρουθοκαμηλίζει; Θα του τα πει έτσι απλά όπως τα είπε ο κ. Μητσοτάκης στη Ρωσία, και έχει έρθει σε ρήξη μαζί της ή θα νομιμοποιήσει την Άγκυρα ως ειρηνοποιό χώρα;
Ο Ερντογάν εμφανίζεται ως Σουλτάνος – ηγεμόνας, που φωνάζει στο χαλιφάτο του Ουκρανούς, Ρώσους, Ισραηλινούς και λοιπούς για να δώσει μαθήματα δημοκρατίας, διπλωματίας και ειρήνης. Τώρα φώναξε και τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Εκ των πραγμάτων εγείρεται το εξής ερώτημα: Πώς, άραγε, θα υποδεχθεί τον κ. Μητσοτάκη ο Τούρκος Πρόεδρος, όταν ζητά κατάργηση ακόμη και αυτής της Συνθήκης της Λωζάννης; Ως Πρωθυπουργό, ως βεζίρη ή ως έναν από τους κλητήρες της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Εξαρτάται, βεβαίως, τι δικαιώματα θα του δώσει ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός…
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2022/3/13/prothupourgos-bezires-e-kleteras/
