8/5/2022
γράφει ο Γιώργος Καλλινίκου
Ήταν εξόφθαλμο ότι ο χώρος των κομμάτων συνεχίζει για πολλά χρόνια μια αδιάκοπη διολίσθηση. Οι προεδρικές εκλογές, όμως, του ερχόμενου Ιανουαρίου και οι κομματικές διεργασίες για αναζήτηση των υποψηφίων που θα υποστηρίξουν, ήρθε να επισφραγίσει το συμπέρασμα ότι η διολίσθηση είναι χωρίς τέλος. Ότι τα παραδοσιακά κόμματα θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται. Γεννώντας ταυτόχρονα μια μεγάλη ανάγκη για δημιουργία νέων κομμάτων, που να καλύψουν μεγάλους χώρους και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά. Η εικόνα των υποψηφιοτήτων όπως διαμορφώνεται αντανακλά την έκδηλη αναγκαιότητα.
Το μόνο παραδοσιακό κόμμα το οποίο κατέρχεται με κομματικό υποψήφιο είναι ο ΔΗΣΥ. Κάτω από άλλες συνθήκες, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και θετικό και πολιτικά υγιές. Πλην, όμως, η προερχόμενη από τον ίδιο χώρο υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη αλλάζει τα δεδομένα. Το θέμα δεν είναι μόνο αν αυτό οφείλεται στη φιλοδοξία του Χριστοδουλίδη. Δεν θα τολμούσε ποτέ ο πρώην υπουργός Εξωτερικών να προχωρήσει σε ένα τέτοιο εγχείρημα αν οι δημοσκοπήσεις δεν κατέγραφαν στήριξή του από μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στη δημοφιλία του ιδίου αλλά και στην άρνηση πολλών συναγερμικών να στηρίξουν την υποψηφιότητα του προέδρου του κόμματός τους. Είτε επειδή διαφωνούν με τις θέσεις που εκφράζει ο ίδιος προσωπικά είτε με τη γενικότερη πολιτική στάση του κόμματός τους τα τελευταία χρόνια. Αυτό αποδεικνύεται και από τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών το 2016 και το 2021, που έστρεψαν τον ΔΗΣΥ στα ποσοστά που είχε το 1976!
Η πολιτική γύμνια, όμως, στο χώρο της αντιπολίτευσης είναι ακόμη μεγαλύτερη. Το ΑΚΕΛ καταλήγει σήμερα (εκτός και αν υπάρξει συγκλονιστική ανατροπή στην Κ.Ε.) στην υποψηφιότητα του διπλωμάτη και διαπραγματευτή στο Κυπριακό επί διακυβερνήσεως Αναστασιάδη, Ανδρέα Μαυρογιάννη. Ενός υποψηφίου τόσο χαμηλών τόνων ώστε να καθίσταται άοσμος και άχρωμος. Γεγονός, άκρως προβληματικό για κάποιον υποψήφιο Πρόεδρο. Ακόμη και αν κάποιος βρει δικαιολογητικά για τη στάση του Μαυρογιάννη στο Κυπριακό ως διαπραγματευτής του νυν Προέδρου, θα βρεθεί προ χάσματος ως προς την παρουσία και τις θέσεις του στους άλλους τομείς που καίνε την κοινωνία (οικονομία, παιδεία, υγεία, κοινωνική πολιτική κ.α.). Βεβαίως, είναι σαφές ότι θα ετοιμάσει και θα παρουσιάσει πολιτικό πρόγραμμα. Προφανώς, στηριζόμενος εν πολλοίς, στο μηχανισμό του ΑΚΕΛ. Σε οκτώ μήνες μέχρι τις εκλογές, όμως, είναι πολύ δύσκολο να εμπεδωθούν στο λαό σε βαθμό που να κτίσουν την άρτια πολιτική εικόνα που χρειάζεται κάποιος για να διεκδικεί με αξιώσεις την Προεδρία του κράτους. Με δύο λόγια, η εικόνα του είναι μονοδιάστατη και αφορά αποκλειστικά το Κυπριακό. Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά δύσκολο έως και απίθανο, να μπορέσει μια τέτοια υποψηφιότητα να προχωρήσει με ισχυρές προοπτικές.
Βεβαίως, κάποιος δύναται να ισχυριστεί (όπως ήδη έπραξε με ιδιαιτέρως άτσαλο τρόπο ο Κασουλίδης) πως ούτε ο Χριστοδουλίδης έχει εμπεδωμένη εικόνα. Ορθώς. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, διαθέτει δύο ισχυρά όπλα. Πρώτον, ότι το χαμηλών τόνων ύφος του και η διαλεκτική την οποία έχει χρησιμοποιήσει τα προηγούμενα χρόνια, φαίνεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να αρέσει σε σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος. Χαμηλοί τόνοι διαφορετικοί από αυτούς του Μαυρογιάννη, ώστε να μην τον καθιστούν άοσμο και άχρωμο.
Δεύτερον, χωρίς καν να έχει ανακοινώσει ακόμη επίσημα την υποψηφιότητά του, δείχνει να πείθει μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων από όλους τους κομματικούς χώρους ότι μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, παρά την κατοχή κομματικής ταυτότητας με σφραγίδα της Πινδάρου. Προκαταλαμβάνω τους γνωστούς «καλοθελητές», τονίζοντας ότι τα προαναφερθέντα δεν προσυπογράφονται από τον γράφοντα ότι έτσι θα λειτουργήσουν. Αποτελούν μεταφορά της εικόνας που μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων καταγράφει σε σωρεία δημοσκοπήσεων.
Κλείνοντας την αναφορά για την επιλογή Μαυρογιάννη (αν σήμερα επιβεβαιωθεί) θεωρώ ότι μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν σωσίβιο για τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Διότι με αυτήν την υποψηφιότητα εκ μέρους του ΑΚΕΛ, πλέον, η μάχη για τη δεύτερη θέση στο δεύτερο γύρο των εκλογών είναι ανοικτή. Το πρόβλημα θα μεταφερθεί στην ηγεσία του ΑΚΕΛ, που θα βρεθεί ενώπιον ενός τεράστιου διλήμματος. Ποιον εκ των Χριστοδουλίδη ή Αβέρωφ να επιλέξει, αφού η επιλογή να κλωτσήσει την μπάλα εκτός γηπέδου (να αποφύγει να υποδείξει οποιονδήποτε) φαντάζει εξαιρετικά επιζήμια.
Η πολιτική γύμνια, όμως, επεκτείνεται και στο χώρο του κέντρου. Αδυνατεί να προβάλει μιαν υποψηφιότητα ισχυρή ώστε να κερδίσει τις εκλογές. Έστω να διαθέτει ισχυρές πιθανότητες να εξασφαλίσει ένα ισχυρό ποσοστό. Έτσι ώστε να κρύψει τη γενικότερη επώδυνη αδυναμία του χώρου να συνεργαστεί. Η πανσπερμία κομματικών σχηματισμών στο συγκεκριμένο χώρο, από μόνη της έχει προ πολλού εξελιχτεί σε πολιτική αναπηρία. Ανατρέπει κάθε πιθανότητα Κυβέρνησης του κεντρώου χώρου, αφού οι διαφορές κυρίως στο Κυπριακό αποτρέπουν το ενδεχόμενο στήριξης ενός κεντρώου υποψήφιου από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εμφανίζονται σήμερα εναγωνίως να αναζητούν τρόπο συμμετοχής στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα. Επιδιώκοντας κατ’ αυτό τον τρόπο, οξυγόνο που θα επεκτείνει την πολιτική ζωή τους.
Όπως και αν εξελιχθούν οι προεκλογικές εξελίξεις, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα τον ερχόμενο Φεβράρη, ένα είναι βέβαιο: Ότι θα συνεχίσει η συρρίκνωση των ποσοστών των παραδοσιακών κομμάτων. Οι αριθμοί άκρως επώδυνοι για όλους από το 2011 στο 2021. Ο ΔΗΣΥ απώλεσε 6,51% (περίπου 40.000 ψηφοφόρους), το ΑΚΕΛ 10,33% (περίπου 52.000 ψηφοφόρους), το ΔΗΚΟ 4,47% (περίπου 23.000 ψηφοφόρους) και η ΕΔΕΚ 2,21% (περίπου 12.000 ψηφοφόρους).
Η συρρίκνωση των ποσοστών τους αδειάζει ολοένα και περισσότερο τόσο το χώρο της δεξιάς-κεντροδεξιάς όσο και το χώρο της αριστεράς-κεντροαριστεράς. Τόσο πολύ, ώστε η ανάγκη δημιουργίας νέων υγιών κομμάτων και προς τις δύο κατευθύνσεις να κραυγάζει ότι είναι εκ των ον ουκ άνευ. Δεν αναφερόμαστε σε μικρούς σχηματισμούς που, απλώς, να τοποθετήσουν μια ταμπέλα στους δύο χώρους όπως αρκετοί έπραξαν τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά για ισχυρά κόμματα, με προσωπικότητες άφθαρτες πολιτικά, που να δύνανται να εμφανιστούν γοητευτικές για τους 191.228 ψηφοφόρους που επέλεξαν αποχή στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές και τους περίπου 50.000 ψηφοφόρους που επέλεξαν νέους σχηματισμούς οι οποίοι έμειναν τελικά εκτός Βουλής.
Το κομματικό τοπίο επιζητά ριζική αλλαγή στα επόμενα χρόνια!
ΠΗΓΗ:https://philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1463012/oi-ypopsifioi-edraionoyn-tin-pliri-apaxiosi-ton-kommaton
