1/10/2023
γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης
Λέγαμε προχτές για την εμμονή όσων για να εξηγήσουν ανεξήγητες ενέργειές τους σε μια χώρα υπό κατοχή, προσπαθούν να παραπλανήσουν με ψευδείς παραστάσεις.
Όπως έγινε με τον παράνομο δήμαρχο της κατεχόμενης Αμμοχώστου, που ακόμα και ο νόμιμος δήμαρχος, Σίμος Ιωάννου, υποστήριζε ότι δεν είναι δήμαρχος της κατοχής διότι υπήρχε Τουρκοκύπριος δήμαρχος Αμμοχώστου από το Σύνταγμα του 60. Όπως και ο ευρωβουλευτής Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, που έγραφε την περασμένη βδομάδα για «τους δύο δημάρχους Αμμοχώστου», ενώ μια εφημερίδα έγραφε για τον «σημερινό Τουρκοκύπριο δήμαρχο Σουλεϊµάν Ουλουτσάι». Καμιά έγνοια, καμία λογοδοσία για την επιπολαιότητα απέναντι στα τετελεσμένα της κατοχής σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της νομιμότητας.
Γιορτάζει, λοιπόν, σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία και προσφέρεται η επέτειος να μιλήσουμε με ειλικρίνεια αν μη τι άλλο. Να πούμε την αλήθεια στους εαυτούς μας πρώτα απ΄ όλα. Διότι, άλλο είναι να αποφασίζει, για παράδειγμα, ένας δήμαρχος ή ένας ευρωβουλευτής, ότι θα λύσουν το Κυπριακό με χοροεσπερίδες και παραδοσιακούς καρτζιηλαμάδες -δικαίωμά τους- και άλλο να διαστρεβλώνουν και την ιστορία για να εξυπηρετηθεί το πάθος τους ή το λάθος τους.
Τα λένε τόσο συχνά και με τόση σιγουριά τα παραμύθια της ιστορίας, τα φανταστικά μυθιστορήματα ορθότερα, που έφτασε ο κόσμος να πιστεύει ότι αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα. Ότι, ας πούμε, δεν πρέπει να θεωρούμε παράνομους και απόρροια της κατοχής τους Τουρκοκύπριους δήμαρχους, διότι είναι δήμαρχοι από το Σύνταγμα της Ζυρίχης.
Να τα ξαναπούμε, λοιπόν, όσες φορές χρειαστεί, μπας και υπάρχουν άνθρωποι, που θέλουν να ξέρουν την ιστορία. Ναι, είναι αλήθεια ότι στις συμφωνίες Ζυρίχης (άρθρο 173 του Συντάγματος) υπήρχε πρόνοια να δημιουργηθούν χωριστοί δήμοι σε Λευκωσία, Λεμεσό, Αμμόχωστο, Λάρνακα και Πάφο. Υπό τον όρο μάλιστα, ότι ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας εντός τεσσάρων ετών από της ενάρξεως ισχύος του Συντάγματος θα εξετάσουν «αν ο χωρισμός ούτος των δήμων των ειρημένων πόλεων θα συνεχισθή ή όχι».
Το Σύνταγμα δεν έκανε αναφορά σε γεωγραφικό διαχωρισμό -βρετανικές ασάφειες, βλέπεις. Όταν οι δυο κοινότητες μπήκαν σε διάλογο για να διευθετήσουν τα των δήμων, οι Τουρκοκύπριοι επέμεναν σε γεωγραφικό διαχωρισμό και οι Ελληνοκύπριοι προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν, καθώς και οι δυο πλευρές θεωρούσαν ότι αυτό ήταν η απαρχή της διχοτόμησης. Μακάριος και Κουτσιούκ οργάνωσαν επιτροπές σε κάθε πόλη για να μελετήσουν τα δημοτικά όρια. Οι τουρκοκυπριακές επιτροπές «σχεδίαζαν θύλακες, οι οποίοι θα ήταν όσο το δυνατό περισσότερο αυτάρκεις», γράφει η ιστορικός Diana Markides, στο βιβλίο «Κύπρος 1957 – 1963».
«Ένας σημαντικός παράγοντας γι΄ αυτούς ήταν η εξασφάλιση πρόσβασης στη θάλασσα και σε κύριες οδικές αρτηρίες». Πολλές περιουσίες Ελληνοκυπρίων «έπεφταν» μέσα στις σχεδιαζόμενες τουρκοκυπριακές περιοχές και η προσδοκία των Τουρκοκυπρίων ήταν η απομάκρυνση των Ε/κ, δηλαδή η προσφυγοποίηση τους. Καμιά πρόταση που δεν περιείχε γεωγραφικό διαχωρισμό δεν γινόταν αποδεκτή από τους Τ/κ. «Στην Πάφο, αυτό το σημείο εκδηλώθηκε με πιο απτό τρόπο όταν οι Τούρκοι άρχισαν να κτίζουν παράνομα ένα τείχος, το οποίο προσδιόριζε τη δημοτική τους περιοχή, την οποία είχαν μονομερώς δημιουργήσει» (Diana Markides). Δηλαδή, την ώρα που συνομιλούσαν οι δυο κοινότητες, για να οργανώσουν το κοινό κράτος τους, οι Τουρκοκύπριοι έκτιζαν τείχος.
Ενώ συνεχιζόταν η εκκρεμότητα των δήμων, οι Τουρκοκύπριοι που είχαν αποχωρήσει από τα ενιαία δημοτικά συμβούλια των πόλεων από το 1957, εισέπρατταν παράνομα τους δημοτικούς φόρους από τους Τ/κ και κατακρατούσαν κι εκμεταλλεύονταν «όλη τη δημοτική περιουσία, την οποία είχαν αρπάξει κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών ταραχών του 1958» (Diana Markides). Παράλληλα, οι Τ/κ βουλευτές δεν ενέκριναν τις φορολογίες του κράτους με πρόσχημα την εκκρεμότητα των δήμων και με αποτελέσματα το κράτος να κινδυνεύει με παράλυση. Οι χωριστοί δήμοι και οι χωριστές πλειοψηφίες των φορολογιών, ήταν δύο από τα 13 σημεία που πρότεινε ο Μακάριος να αλλάξουν, ώστε να γίνει λειτουργικό το Σύνταγμα, κι έγιναν αφορμή για την τουρκανταρσία.
Ουδέποτε συμφωνήθηκαν οι δήμοι και ουδέποτε εκλέγηκαν Τουρκοκύπριοι δήμαρχοι με βάση το Σύνταγμα. Και ουδέποτε βεβαίως οι Ε/κ αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τις συμφωνίες. Μπορεί να κωλυσιεργούσαν βλέποντας τον κίνδυνο από τον γεωγραφικό διαχωρισμό αλλά επί τούτου γινόταν διάλογος, Μακαρίου – Κουτσιούκ, ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Διότι οι Τ/κ δεν ήθελαν να ολοκληρωθεί αν δεν αποδέχονταν οι Ε/κ τον γεωγραφικό και φυλετικό διαχωρισμό. Αυτό έγινε το 1974 και το επέβαλε ο κατοχικός στρατός. Ο κατοχικός στρατός, όχι το Σύνταγμα! Όποιον δεν τον βολεύει η αληθινή ιστορία μπορεί να συνεχίσει τα παραμύθια.
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1390608/to-paramithi-me-tous-tourkokiprious-dimarchous-ke-ta-pragmatika-gegonota/
