Σαν πύργος από τραπουλόχαρτα κατέρρευσε η ψευδο-συναντίληψη για την Πύλα, φανερώνοντας γι’ ακόμη μια φορά τη γύμνια μας. Το μεγάλο ΜΟΕ, όπως χαρακτηρίστηκε, της συναντίληψης για την κατασκευή του δρόμου Άρσους – Πύλας, με την παράλληλη οικιστική ανάπτυξη στην περιοχή, μετατρέπεται σε Βατερλώ, με την εκχώρηση γης στον κατακτητή και, το χειρότερο, την αναγνώριση του ψευδοκράτους στη λογική της αποδοχής ύπαρξής του στον βορρά. Παράλληλα, η εκκωφαντική σιωπή των πολιτικών κομμάτων για τα γεγονότα, που οδήγησαν σε κατάρρευση της συναντίληψης, προκαλεί τα όρια του κάθε πολίτη αυτού του τόπου. Αφού έσπευσαν να χαιρετίσουν τη συναντίληψη όταν αυτή επιτεύχθηκε, θα περίμενε κανείς ότι ως υπεύθυνα πολιτικά κόμματα θα γνώριζαν και τι αυτή περιλαμβάνει. Τους πρόλαβε ο Υπουργός Εξωτερικών, όμως, λέγοντας ότι δεν γνωρίζουμε επακριβώς τι συμφώνησε το κατοχικό καθεστώς με την Ειρηνευτική Δύναμη. Άρα, τελικά, είναι καλή η συναντίληψη που επιτεύχθηκε; Και αν είναι καλή, γιατί δεν την έχουμε δει; Τελικά γνωρίζουμε τι συμφώνησε και με ποιον το κατοχικό καθεστώς; Αν γνωρίζουμε και αποκρύπτουμε πληροφορίες, τότε αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων. Με τα όσα διαδραματίζονται, τείνουμε να πιστέψουμε ότι η Λευκωσία γνωρίζει και δεν λέει την αλήθεια. Επειδή, αν οι έμπειροι διπλωμάτες της Κυβέρνησης, στην κορυφή των οποίων βρίσκεται ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν φρόντισαν να γνωρίζουν, τότε πώς μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς για το τι μέλλει γενέσθαι με το Κυπριακό;

Δύο, τελικά, οι συμφωνίες

Η αμηχανία της Λευκωσίας ήταν ορατή από την πρώτη στιγμή. Στον απόηχο της έντασης που προκάλεσε ο κατοχικός στρατός με μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης στην Πύλα, ο Υπουργός Εξωτερικών προχώρησε στην εξής τοποθέτηση:

«Ο ειδικός αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα, Κόλιν Στιούαρτ, υπέγραψε δύο ξεχωριστές συμφωνίες με τις δύο πλευρές… Δεν γνωρίζουμε επισήμως το τελικό κείμενο της συμφωνίας με την τουρκοκυπριακή πλευρά».

Δύο, λοιπόν, οι συμφωνίες και ούτε γνωρίζουμε τι συμφώνησαν οι Τούρκοι. Διερωτάται κανείς αν αποτελεί υπεύθυνη στάση από την Κυβέρνηση να διαπραγματεύεται με τόση ελαφρότητα έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μεγαλύτερη απορία, όμως, προκαλεί το γιατί δεν έχουν ακόμη ζητήσει εξηγήσεις τα πολιτικά κόμματα αυτού του τόπου. Από πότε η σύναψη δύο διαφορετικών συμφωνιών των Ηνωμένων Εθνών με την Κυπριακή Δημοκρατία και το κατοχικό καθεστώς δεν σημαίνει αναγνώριση και νομιμοποίηση μιας παράνομης οντότητας; Κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από τον μανδύα μιας συναντίληψης, η οποία εκχωρεί δικαιώματα στους Αττίλες, αλλά και πίσω από την Ειρηνευτική Δύναμη, την οποία καλούμε να εφαρμόσει τα όσα συμφωνήθηκαν. Υπήρξε, όμως, ποτέ αποτελεσματική η Ειρηνευτική Δύναμη; Πότε έπραξε αυτά που θα έπρεπε να πράττει για να το κάνει τώρα; Όταν άνοιξε η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου; Όταν τουρκικά φυλάκια μπήκαν εντός της «νεκρής ζώνης»; Όταν τα πολεμικά αεροσκάφη της Τουρκίας άλωναν τον εναέριο χώρο της Κ.Δ.;

Το τουρκικός στρατός απειλεί και οι πολιτικές ηγεσίες σφυρίζουν αδιάφορα

Ο κόσμος δεν έχει ψευδαισθήσεις για τον ρόλο που μπορούν να επιτελέσουν τα Ηνωμένα Έθνη στο Κυπριακό, ωστόσο, η Κυβέρνηση, η οποία, παρεμπιπτόντως, εκλέχθηκε με την υπόσχεση ότι θα φέρει νέο αέρα, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Αποτέλεσμα, το κατοχικό καθεστώς πέτυχε ακόμα έναν επιμέρους στόχο του. Έχει ήδη ολοκληρώσει τα 7.5 χιλιόμετρα του δρόμου προς τα κατεχόμενα, ενώ η οικιστική ανάπτυξη, που υποτίθεται θα λειτουργούσε ως φυσικό εμπόδιο, ακόμη βρίσκεται στον αέρα. Αφού λοιπόν εμείς δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε την εφαρμογή της όποιας συναντίληψης, ούτε τα Ηνωμένα Έθνη μπορούν να το πράξουν, αλλά ούτε και το Σ.Α., που είναι απασχολημένο με το αν ήταν η δεν ήταν τρομοκρατική η επίθεση της Χαμάς, δεν μπορούμε παρά να νιώθουμε ανασφάλεια για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Αυτή η ανασφάλεια πυροδοτείται και από δημοσιεύματα του τουρκοκυπριακού Τύπου, τα οποία γράφουν ότι, «αν οι Έλληνες συνεχίσουν να κωλυσιεργούν, ο τουρκικός στρατός θα εισέλθει στην περιοχή». Ό,τι και να σημαίνει αυτό. Αν μπουν, δηλαδή, ποιος θα τους σταματήσει αυτήν τη φορά; Άμοιρο ευθυνών δεν μπορεί να είναι φυσικά το κομματικό κατεστημένο του τόπου, που από ιδρύσεως της Κ.Δ. δεν φρόντισε ο τόπος να έχει τη στοιχειώδη αποτρεπτική ικανότητα απέναντι σε έναν πάνοπλο εχθρό. Αντ’ αυτού, επιμένει στην εξευμενιστική πολιτική.

ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2023/11/14/otan-den-ekheis-antilepse-pos-ekheis-sunantilepse/