Το άρθρο αποτελεί μετάφραση του The U.S. is Initiating Extended Continental Shelf Claims
20/12/2023
Την Τρίτη, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ εξέδωσε μια ανακοίνωση σχετικά με τα σχέδια της χώρας να προχωρήσει με διευρυμένες διεκδικήσεις υφαλοκρηπίδας στην Αρκτική.
γράφει η TRINE JONASSEN
Την Τρίτη, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δημοσίευσε τις γεωγραφικές συντεταγμένες που καθορίζουν τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας των ΗΠΑ σε περιοχές πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή, γνωστές ως εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα (extended continental shelf – ECS). Η υφαλοκρηπίδα είναι η επέκταση της χερσαίας επικράτειας μιας χώρας κάτω από τη θάλασσα.
Όπως και άλλες χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δικαιώματα βάσει του διεθνούς δικαίου να διατηρούν και να διαχειρίζονται τους πόρους και τους ζωτικούς οικοτόπους στη ECS τους και κάτω από αυτή, αναφέρει το Υπουργείο.
Η περιοχή ECS των ΗΠΑ είναι περίπου ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα κατανεμημένα σε επτά περιοχές. Αυτή η θαλάσσια ζώνη διαθέτει πολλούς πόρους, όπως στρατηγικά ορυκτά και στοιχεία σπάνιων γαιών που απαιτούνται για τα πάντα, από την πράσινη ενέργεια έως τους ημιαγωγούς που οδηγούν την Τεχνητή Νοημοσύνη, καθώς επίσης είναι ζωτικός βιότοπος για τη θαλάσσια ζωή όπως τα καβούρια και τα κοράλλια.
Αυτό είναι ένα μνημειώδες βήμα, σύμφωνα με την καθηγήτρια Αρκτικής Έρευνας Abbie Tingstad στο Κέντρο Μελέτης και Πολιτικής της Αρκτικής, Ακαδημία Ακτοφυλακής των ΗΠΑ.
«Ειδικά για τα συμφέροντά της στην Αρκτική, δεδομένης της ανάγκης προστασίας αυτής της μοναδικής περιοχής, επιτρέποντας ταυτόχρονα βιώσιμες οικονομικές δραστηριότητες», γράφει η Tingstad σε μια ανάλυση για το Wilson Centre.
Ακόμα να επικυρώσει την UNCLOS
«Δυστυχώς, η σημασία αυτού του βήματος μειώνεται από τις προκλήσεις εφαρμογής και αξιοπιστίας που θα αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ ως συνέπεια της συνεχιζόμενης αποτυχίας τους να επικυρώσουν τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), στην οποία η διαδικασία διαιτησίας αξιώσεων ECS ορίζεται, μεταξύ πολλών άλλων τομέων σημαντικής θαλάσσιας διακυβέρνησης», λέει ο Tingstad.
Η UNCLOS έχει επικυρωθεί από 168 κράτη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το άρθρο 76 της UNCLOS προβλέπει έναν μηχανισμό για τα παράκτια κράτη να διεκδικούν πρόσθετα οικονομικά δικαιώματα σε σχέση με πόρους στον ή κάτω από τον βυθό της θάλασσας πέραν των 200 ναυτικών μιλίων της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ), εάν μπορούν να αποδείξουν, μέσω γεωλογίας και βαθυμετρικής χαρτογράφησης, ότι αποτελεί φυσική προέκταση της υφαλοκρηπίδας τους.
Τέθηκαν ερωτήματα
Οι γείτονες των ΗΠΑ, Καναδάς και Ρωσία, και άλλα αρκτικά έθνη έχουν υποβάλει αξιώσεις ECS στον υψηλό βορρά μέσω της UNCLOS. Πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας (σχεδόν πίσω από τις ΗΠΑ σε μέγεθος ΑΟΖ) και η Κίνα έχουν υποβάλει αξιώσεις στον ΟΗΕ για επέκταση της υφαλοκρηπίδας γύρω από τις ΑΟΖ τους επίσης.
«Παρόλο που οι ΗΠΑ τηρούν την UNCLOS στην πράξη, η μη επίσημη επικύρωσή της έχει εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον βαθμό στον οποίο το έθνος μπορεί ή δεν μπορεί να υποβάλει επίσημα αξιώσεις ECS ή να αμφισβητήσει αυτές άλλων», λέει ο Tingstad.
Το Υπουργείο Εξωτερικών ηγήθηκε της προσπάθειας της ECS μέσω της Ειδικής Ομάδας ECS των ΗΠΑ, ενός διυπηρεσιακού φορέα της κυβέρνησης των ΗΠΑ που αποτελείται από 14 υπηρεσίες.
Η μεγαλύτερη χαρτογράφηση όλων των εποχών
Ο προσδιορισμός των εξωτερικών ορίων ECS απαιτεί δεδομένα για το βάθος, το σχήμα και τα γεωφυσικά χαρακτηριστικά του βυθού και του υπεδάφους. Η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) και το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (USGS) ήταν υπεύθυνα για τη συλλογή και την ανάλυση των απαραίτητων δεδομένων.
Η συλλογή δεδομένων ξεκίνησε το 2003 και αποτελεί τη μεγαλύτερη προσπάθεια χαρτογράφησης υπεράκτιων χωρών που έγινε ποτέ από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καθορίσει τα όριά της ECS σύμφωνα με το εθιμικό διεθνές δίκαιο, όπως αντικατοπτρίζεται στις σχετικές διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας και στις επιστημονικές και τεχνικές κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής για τα όρια της υφαλοκρηπίδας .
Η υφαλοκρηπίδα (ECS):
Η επέκταση της χερσαίας επικράτειας μιας χώρας κάτω από τη θάλασσα.
Σε επτά περιοχές των ΗΠΑ: την Αρκτική, τον Ατλαντικό (ανατολική ακτή), τη Βερίγγειο Θάλασσα, τον Ειρηνικό (δυτική ακτή), τα νησιά Μαριάνα και δύο περιοχές στον Κόλπο του Μεξικού.
Οι χώρες έχουν αποκλειστικά δικαιώματα να διατηρούν και να διαχειρίζονται τους έμβιους και μη πόρους του ECS τους
Καθορίζονται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας και τα εξωτερικά όρια καθορίζονται χρησιμοποιώντας τους κανόνες του άρθρου 76.
Όχι επέκταση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ).
Περιλαμβάνει μόνο τον βυθό και το υπέδαφος, ενώ η ΑΟΖ περιλαμβάνει και τη στήλη νερού.
Μπορεί να εκτείνεται πέρα από τα 200 ναυτικά μίλια της ΑΟΖ.
Η ECS των ΗΠΑ επικαλύπτεται εν μέρει με τις περιοχές ECS του Καναδά, των Μπαχάμες και της Ιαπωνίας.
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη δημιουργήσει σύνορα ECS με τους γείτονές τους, συμπεριλαμβανομένης της Κούβας, του Μεξικού και της Ρωσίας.
Πηγή: Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ
ΠΗΓΗ:https://www.highnorthnews.com/en/us-initiating-extended-continental-shelf-claims
