TOY ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΡΦΙΤΗ*
6 IAN 2017
Είναι γεγονός αναντίλεκτο ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των μακρόχρονων διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού έχουν σημειωθεί τόσες πολλές ανατροπές σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα και σε σημείο μάλιστα που προκαλούν αμφιβολίες, αμφισβητήσεις, αβεβαιότητα, αλλά προ πάντων ανασφάλεια.
Η μεγαλύτερη ανατροπή σημειώθηκε στο περίφημο πια δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου 2016, όπου ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, χωρίς καμιά συνεννόηση με κάποιον άλλο (την ελληνική κυβέρνηση, τους στενούς του συνεργάτες, τα πολιτικά κόμματα κλπ) διέγραψε με μια μονοκονδυλιά όλους τους πυλώνες και τις προϋποθέσεις που ο ίδιος έθεσε για την πορεία των διαπραγματεύσεων και για την πραγματοποίηση διεθνούς διάσκεψης για το Κυπριακό.
Τόσο ο ίδιος, όσο και οι στενοί του συνεργάτες, και σε πλήρη ταύτιση με την ελληνική κυβέρνηση, διεκήρυτταν σε κάθε ευκαιρία, από πρωίας μέχρι νυκτός, ότι η διεθνής διάσκεψη (και σε καμία περίπτωση πενταμερής) θα συγκληθεί ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ, όταν οι συνομιλίες για το Κυπριακό έρθουν σε ακτίνα συμφωνίας και πλησιάζουμε στο παρά πέντε (κάποτε έλεγαν και στο παρά ένα) της λύσης. Και ως απαραίτητο συστατικό αυτής της ακτίνας συμφωνίας έθεταν την εκ των προτέρων συμφωνία επί των κριτηρίων για το εδαφικό και την κατάθεση χάρτη από μέρους του κ. Ακιντζί.
Η «συμφωνία» που επιτεύχθηκε στο μοιραίο εκείνο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου 2016, εκτός από τα κενά και τις ασάφειές της, δημιούργησε ένα πρωτοφανές ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα 3 ημερών, αλλά και έναν απαράδεκτο οδικό χάρτη, αφού διασυνέδεσε τις διαπραγματεύσεις εφ’ όλων των εκκρεμούντων θεμάτων με την αγνώστου ταυτότητας και σύνθεσης «διεθνή» διάσκεψη, που θα διεξαχθεί την τέταρτη ημέρα των συναντήσεων, για να συζητηθούν τα θέματα των διεθνών πτυχών του Κυπριακού, που είναι η ασφάλεια και οι εγγυήσεις.
Είναι αρκούντως εύλογες οι ανησυχίες και οι υποψίες της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων συμπατριωτών μας, σύμφωνα με τις οποίες θα επιχειρηθούν να εξευρεθούν -ή να επιβληθούν- οι μέσοι όροι πάνω σε όλα τα εκκρεμούντα θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του εδαφικού. Όπως είναι φυσικό, οι μέσες αποστάσεις θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τη δική μας πλευρά, η οποία μέχρι τώρα προέβη στις οδυνηρότερες υποχωρήσεις, για να επιτευχθούν οι ονομαζόμενες «συγκλίσεις», και θα καταστήσουν ακόμα πιο ετεροβαρές εναντίον μας το πλαίσιο της τελικής συμφωνίας.
Και προβάλλει βασανιστικά το ερώτημα:
Πού θα καταλήξουμε, εάν τελικά παρόμοια μεθοδολογία και φιλοσοφία επιβληθεί και στα θέματα της αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής και των εγγυήσεων;
Είναι πραγματικά τραγικό το κατάντημά μας, μετά από 42 χρόνια συνεχών υποχωρήσεων, παραχωρήσεων και ασύγγνωστων λαθών και παραλείψεών μας να επιχειρούμε να βρούμε τους μέσους όρους και να χαράζουμε τις μέσες αποστάσεις, για να χρυσώσουμε το χάπι και να καλλωπίσουμε το περιτύλιγμα της συνταγής για τη βέβαιη υποταγή και τον συνακόλουθο αφανισμό του κυπριακού Ελληνισμού.
Μέσα σ’ αυτό, λοιπόν, το καταθλιπτικό τοπίο που μας περιβάλλει και μέσα στις οδυνηρές πραγματικότητες που μας συνθλίβουν, ίσως κατανοήσουμε, επιτέλους, ότι έχουμε οδηγηθεί στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσαμε ποτέ να βρεθούμε, και πως έχουμε ξεπεράσει τα περιθώρια και τα εχέγγυα της φυσικής και της εθνικής μας επιβίωσης.
Ίσως επέστη ο χρόνος να κατανοήσουμε ότι το οικοδόμημα, το οποίο επιχειρούμε να ολοκληρώσουμε είναι σαθρό και επισφαλές από τα θεμέλιά του, και αν επιχειρήσουμε να το ολοκληρώσουμε, θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος και θα μας καταπλακώσει.
Η κατάσταση έχει φτάσει κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού. Η αρχή του χρόνου που μόλις μπήκε ας μας ξυπνήσει από τον λήθαργο και ας μας αφυπνίσει από τον ευσεβοποθισμό.
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στην οποία έχουν οδηγηθεί πρόσφατα οι ηγεσίες μας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, σηματοδοτεί μια νέα εποχή αντίληψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!
Και αυτό είναι το πραγματικό έργο των ηγετών μας. Τα μισόλογα, οι ασάφειες και οι πειραματισμοί δεν ωφελούν κανένα. Ας αναλάβουν, λοιπόν, τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Υ.Γ.: Η πρωτοχρονιάτικη συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στον «Πολίτη» όχι μόνο δεν άμβλυνε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του μέσου πολίτη, αλλά επέτεινε την άποψη ότι βαδίζουμε πάνω σε τεντωμένο σχοινί και επιστρατεύουμε σοφιστείες και αυτοσχεδιασμούς, για να δικαιολογήσουμε ή να καλύψουμε τα τραγικά αδιέξοδα και τον θανάσιμο εναγκαλισμό στα οποία έχουμε οδηγηθεί μέσα από τους ίδιους τους χειρισμούς μας. Εύχομαι ολόψυχα -ως την καλύτερη ευχή για το 2017- να διαψευσθώ.
*Δημοτικός Σύμβουλος Αμμοχώστου
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/393817/2017-poreia-pros-to-agnosto
