Δηλαδή, κάτι πάει λάθος με τον εγκέφαλό μας τελικά, κυρία Ολγκίν;

Πολύ ξηγημένη τελικά η Μαρία Άνχελα Ολγκίν. Μας έστειλε και επιστολή να μας εξηγήσει τι ανακάλυψε στην Κύπρο αυτούς τους έξι μήνες που είχε την αποστολή της.

Εκτός από τις ελιές που αφθονούν και τα τοπία «όπως αυτά του σπιτιού μου στην Κολομβία», εκτός από τη «γενναιοδωρία και την καλοσύνη του κυπριακού λαού», φυσικά «και στις δύο πλευρές», η κ. Ολγκίν προσπάθησε να εμβαθύνειγια να εντοπίσει την ουσία του προβλήματος που κλήθηκε να κατανοήσει. Και για να το καταφέρει κατέφυγε και στην νευροεπιστήμη. Ποιος άλλος απεσταλμένος έκανε κάτι τέτοιο;

Με τη βοήθεια της νευροεπιστήμης, λοιπόν, ανέλυσε τον εγκέφαλό μας, ο οποίος, όπως λέει στην επιστολή της, έχει βαθιά ριζωμένες από την παιδική ηλικία κάποιες πεποιθήσεις και έχασε την ικανότητα του (ο εγκέφαλος μας) να αφομοιώνει νέες πληροφορίες. Έτσι, «όταν ένα οδυνηρό παρελθόν διδάσκεται επανειλημμένα, καθίσταται αδύνατο για τους ανθρώπους να είναι ανοιχτοί στην αλλαγή».

Είναι απίστευτο! Μέσα σε μόλις έξι μήνες η απεσταλμένη των Ηνωμένων Εθνών κατάφερε να εισβάλει στον εγκέφαλο μας και να τον απλώσει μπροστά στα μάτια μας. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να συνεχίσει το έργο της. Μπορεί στο τέλος να αξιοποιήσει κι άλλες επιστήμες και να βρει τρόπους να μας βοηθήσει. Η ψυχιατρική ας πούμε, είναι λάθος να μένει αναξιοποίητη στις διαδικασίες λύσης του Κυπριακού. Η ψυχολογία, επίσης. Η φυσική, η χημεία, η βιολογία, η γεωλογία, η αστρονομία… Όλες έχουν κάτι να συνεισφέρουν.

Άλλωστε, όπως μας έγραψε στην επιστολή της, «οι Κύπριοι θα μπορούσαν να έχουν μια πιο φωτεινή και θετική προοπτική αν μπορούσαν να ξεπεράσουν την ιστορία του πόνου». Με τη βοήθεια της νευροεπιστήμης, φυσικά. Διότι ο εγκέφαλος μας κάτι παθαίνει και μας κρατά χωρισμένους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Συμβαίνει κάτι ανεξήγητο και ένα νησί στο οποίο αφθονούν οι ελιές της ειρήνης, βρίσκεται εδώ και μισό αιώνα χωρισμένο στα δύο.

Σίγουρα είναι πολύ θετικό το ότι δηλώνει πεπεισμένη η απεσταλμένη πως «η Κύπρος έχει τη δυνατότητα να γίνει μια ευημερούσα χώρα», πως πρέπει «να συνδεθούμε με το μέλλον» και να αφήσουμε το παρελθόν, πως «η Κύπρος αξίζει και μπορεί να βρει τη συμφιλίωση και έναν νέο δρόμο προς τα εμπρός».

Αλλά, είναι δυνατό το πρόβλημα να είναι μόνο στο μυαλό μας; Δηλαδή, δεν μπόρεσε η απεσταλμένη να εντοπίσει γιατί δυσκολεύεται ο εγκέφαλος μας να ξεπεράσει την ιστορία του πόνου; Ούτε γιατί η Κύπρος η οποία έχει τη δυνατότητα να γίνει μια ευημερούσα χώρα, τελικά μαραζώνει και κινδυνεύει διαρκώς αδυνατώντας να αναπτύξει τις δυνατότητες της, τώρα που είναι και ευρωπαϊκή και να ευημερήσει όλος ο λαός της;

Δεν είναι δύσκολο, όμως, να το εντοπίσει. Αφού, όπως γράφει, έγινε μάρτυρας «της γενναιοδωρίας και της καλοσύνης του κυπριακού λαού και στις δύο πλευρές», πώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι ο κυπριακός λαός μαζί με τον εγκέφαλό του, που ευθύνεται; Εντάξει, μπορεί να έχει εστιάσει στη νευροεπιστήμη και να μην έδωσε σημασία στα άλλα. Ελπίζουμε να της δοθεί ο χρόνος να δει και τα υπόλοιπα. Ότι, ας πούμε, εκεί που πάει και συναντά τον Ερσίν Τατάρ, είναι κατεχόμενο έδαφος στο οποίο βρίσκονται μισό αιώνα 40.000 στρατιώτες ξένης χώρας και αμέτρητες δεκάδες χιλιάδες έποικοι. Ότι εκεί είναι οι περιουσίες των Ελληνοκυπρίων, που άρπαξαν εισβολείς ξένης χώρας και αυτοί είναι που συντηρούν τον ιστορία του πόνου και δεν αφήνουν τον καλοσυνάτο κυπριακό λαό να συνδεθεί με το μέλλον. Ο αρχηγός αυτής της ξένης χώρας –η Τουρκία είναι, μάλλον θα διέλαθε την προσοχής της– θα είναι σε εκείνα τα εδάφη σε λίγες μέρες να γιορτάζει με το στρατό του, τα αεροπλάνα του, τα τανκς του, τα ντρόουν του, την επέτειο της αρπαγής και της λεηλασίας. Την ίδια ώρα που οι Ελληνοκύπριοι θα θρηνούν τους νεκρούς τους, τα κλεμμένα χωριά τους, τις εκκλησίες τους, τα σπίτια τους. Ε, μην τα ρίχνουμε όλα στον εγκέφαλο, υπάρχουν και εξωγενείς παράγοντες…

ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1488217/diladi-kati-pai-lathos-me-ton-egkefalo-mas-telika-kiria-olgkin/