19/9/2024
Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης
Η ουσία με τη χθεσινή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν είναι μόνο η τελική ετυμηγορία για παύση του Γενικού Ελεγκτή. Είναι και το ότι στο σκεπτικό της απόφασης είναι ευδιάκριτη η προσπάθεια των δικαστών όχι μόνο να τον καταδικάσουν αλλά να τον εξευτελίσουν. Να τον διασύρουν όσο δεν διασύρθηκε κανένας άλλος αξιωματούχος στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν θα ισχυριστώ ότι ήταν σκόπιμο, αλλά διαβάζοντας όσα έγραψαν σε 209 σελίδες, δικαιούμαι να σκεφτώ ότι το έκαναν έτσι για να είναι πλήρης η εξόντωσή του (για τώρα και για το μέλλον) και για να πείσουν την κοινωνία -διότι γνώριζαν ότι καταδικάζουν έναν αξιωματούχο που εμπιστεύονται οι πολίτες- ότι είναι τόσα πολλά τα στοιχεία εναντίον του που δεν μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά.
Έτσι, δεν αποφάσισαν μόνο να τον παύσουν, αποφάσισαν να τον ισοπεδώσουν. Η τελική τους κρίση, αλλά και όλες οι καταλήξεις τους στα 15 κεφάλαια που εξέτασαν, είναι ακριβώς αυτής της μορφής. Κατά την κρίση τους:
Παραβίαζε «τα έσχατα όρια»,
«επέδειξε συμπεριφορά πολύ κατώτερη του αναμενόμενου επιπέδου»,
«συμπεριφορά που αντικειμενικά κρινόμενη τον καθιστά ανίκανο για επιτέλεση των υψηλών καθηκόντων του»,
«δημιουργεί αμφιβολίες σε τρίτους, αντικειμενικά κρίνοντες, ως προς την καταλληλότητά του να ασκεί τα καθήκοντά του με επάρκεια και προς το δημόσιο συμφέρον»,
«εμπάθεια και έλλειψη σωστής κρίσης».
Αυτά και πολλά άλλα. Τα έσχατα όρια δεν γνωρίζει κανένας ποια είναι. Αλλά η «αντικειμενικά κρινόμενη», όπως λένε οι δικαστές, συμπεριφορά του βασίστηκε σε ζητήματα που δεν αναμέναμε να επηρεάσουν τους οκτώ ανώτατους δικαστές του τόπου. Όπως, για παράδειγμα, να βγάζουν συμπέρασμα εις βάρος του και ένα από τα σημεία που θεωρούν σημαντικό να αναφέρουν, είναι ότι στην ιστοσελίδα που στηρίζει την Γενικό Ελεγκτή κάποιοι πολίτες, ανώνυμοι προφανώς, έγραψαν για τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα «ένα τοππούζι που θέλετε ούλλοι σας αλήτες», και «σφαίρα πας την κκελέ να κατεβεί ο νους του κόπρου», (ναι, τέτοια αναφέρονται στην απόφαση).
Αυτές, όμως, είναι εκφράσεις που παρελαύνουν καθημερινά και κατά χιλιάδες στο διαδίκτυο, και όσοι είμαστε στον δημόσιο βίο, ακόμα και οι δημοσιογράφοι, τις εισπράττουμε με το κιλό κάθε μέρα. Είναι αδιανόητο να είναι αυτά κριτήριο για το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας για να κριθεί ένας κρατικός αξιωματούχος.
Μας έχουν κουράσει από χθες πολλοί, νομικοί και κόμματα κυρίως, που μας συμβουλεύουν. Ότι η απόφαση είναι σεβαστή, ότι οι δικαστές βασίζονται σε κάποια κριτήρια (νομολογίες, μαρτυρίες κ.λπ) που δεν γνωρίζει ο πολίτης. Ή, όπως υποκριτικά ανακοίνωσε το μεγαλύτερο κόμμα, ο ΔΗΣΥ: «Δεν κρίνουμε την υπόθεση ή το σκεπτικό της απόφασης». Αλλά, εδώ τίθεται σε αμφισβήτηση ο ρόλος και η ανεξαρτησία της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, δεν είναι νομικό το ζήτημα.
Όπως και να τα λένε οι δικαστές, όποιο κι αν είναι το σκεπτικό τους, δικάστηκε το δικαίωμα ενός ανεξάρτητου αξιωματούχου του κράτους, ειδικά του Γενικού Ελεγκτή, να μιλά ελεύθερα, να ενημερώνει τους πολίτες, να ελέγχει και να αμφισβητεί. Αυτό είναι πολιτικό ζήτημα. Και αφορά την κυβέρνηση και τα κόμματα, τους πολιτικούς και τους θεσμούς.
Η ουσία είναι τι είδους έλεγχο θέλουν να έχει η Δημοκρατία. Στα δέκα χρόνια που προηγήθηκαν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έδωσε νέα διάσταση στον θεσμό του ελέγχου και αυτή τη διάσταση εκτίμησε η κοινωνία των πολιτών. Η απόφαση του Δικαστηρίου λέει πολύ καθαρά ότι ο έλεγχος πρέπει να πάει δέκα χρόνια πίσω.Να γίνει όπως ήταν πριν τον Μιχαηλίδη. Αυτό θέλουμε; Αυτό θέλουν η κυβέρνηση και τα κόμματα; Να το πουν καθαρά αν έχουν την τόλμη να αντικρίσουν στα μάτια τους πολίτες. Και να μην κρύβονται πίσω από την απόφαση των οκτώ δικαστών.
Άλλωστε, ευσεβάστως υποβάλλω, όπως λένε και στα δικαστήρια, ότι η απόφαση των δικαστών είναι πολιτική. Με βάση ποιες νομολογίες, για παράδειγμα, έκριναν ότι ο Γενικός Ελεγκτής παρασύρθηκε «από τις Σειρήνες της δημοφιλίας και των δημοσκοπήσεων»; Πώς το έκριναν αυτό οι δικαστές; Κρίση πολιτικού καφενείου είναι, όχι νομική. Όπως και το ότι επεφύλαξε, λένε, «για τον εαυτό του τον ρόλο του μοναδικού, αδέκαστου, προασπιστή των συμφερόντων των πολιτών». Βασίζεται σε κάποια νομολογία αυτό; Υπάρχει κάποιο δικαστικό προηγούμενο διεθνώς;
Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης καταδικάστηκε ακόμα και για το ύφος του! «Αχρείαστες αντιπαραθέσεις» και «με ύφος υποτιμητικό». Είναι έντιμος αλλά δεν τους αρέσει το ύφος του! Ελπίζω να πάει στο ΕΔΑΔ. Τουλάχιστον, να μάθουμε τι ύφος πρέπει να έχει ένας έντιμος αξιωματούχος.
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1509521/ine-afti-nomiki-apofasi-i-apofasi-politikou-kafeniou/
