27/9/2024
γράφει ο Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου*
*Καρδιολόγος
Η τραυματική εμπειρία της Μικρασιατικής καταστροφής ενέπνευσε τον ποιητή Γεώργιο Αθάνα να αφιερώσει το ποίημα «Ο Σαλπιγκτής» στον τελευταίο στρατιώτη, τον σαλπιγκτή που έπεσε στο καθήκον.
«Ορθός ακόμα ο σαλπιγκτής με σφαίρα στο λαρύγγι
ψυχομαχάει τη σάλπιγγα στα χείλη να κολλήση».
Η πρώτη στροφή περιγράφει ανάγλυφα την μέχρι θανάτου αφοσίωση του μαχητού που το όπλο του ήταν η σάλπιγγα…
Το παράγγελμα επίθεση, με αυτόν μπροστά στοχοθετεί την Νίκη…
Και το παράγγελμα υποχώρηση, με αυτόν τελευταίο, την οδυνηρή εμπειρία της ήττας.
Αυτά βέβαια ανήκουν σε άλλες εποχές, οι μάχες πλέον γίνονται ηλεκτρονικά ή μέσα από κλειστά γραφεία.
Ένα βήμα όπου μπορούν, ενδεχομένως, οι λαοί να δώσουν ειρηνικές μάχες, να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους και την Παγκόσμια Ειρήνη είναι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.
Εκεί βρέθηκε πριν λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος μας, της χώρας που δέχεται πλήγματα και απειλές από πλείστους υπερεθνικιστές γείτονες. Έχει δε παράλληλα την ανοικτή πληγή της ημικατεχόμενης και απειλούμενης με ολοκληρωτική Τουρκοποίηση Κύπρου.
Ακούγοντας την ομιλία του απεκόμισα την εντύπωση ότι εκφωνείται από έναν πανίσχυρο Ηγέτη, μεγάλης χώρας με παγκόσμιο εμβέλεια και εξουσία.
Και τα δικά μας, ζέοντα, υπαρξιακά προβλήματα τι έγιναν, πώς θα λυθούν;
Αντί απαντήσεως ή διεκδίκησης έγινε πρόταξη «των παγκοσμίων συμφερόντων που υπερέχουν των εθνικών»!!
Την αμηχανία διεδέχθη η παγωμάρα όταν μετ’ ου πολύ ο Πρόεδρος της «καλής γείτονος» από του ιδίου βήματος εσάλπισεν ολομέτωπην επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Χαρακτήρισε την εισβολή, ειρηνευτική επιχείρηση, ζητά αναγνώριση του κατεχομένου ως ισότιμου κράτους με την Κυπριακή Δημοκρατία (που δεν αναγνωρίζει) και επανέφερε τις υπερφίαλες απαιτήσεις της γαλάζιας (βαμμένης στο αίμα) πατρίδας.
Το τραγικό ήταν, ότι, αμέσως μετά σε συνάντηση των δύο ανδρών «διεπιστώθη καλό κλίμα και εξεφράσθη αισιοδοξία» ΚΑΙ από την Ελληνική Κυβέρνηση. Εσάλπισε, δηλονότι, άτακτην υποχώρηση!!
Σχετική ανακούφιση και παρηγορία προέκυψε μετά την ομιλία του Προέδρου Χριστοδουλίδη, ο οποίος αν μη τι άλλο έθιξε τα ακανθώδη προβλήματα του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και την κρίση αξιών της Διεθνούς κοινότητος. Ακατανόητη παραμένει ωστόσο στο μυαλό των απλών ανθρώπων η επιμονή επανέναρξης των συνομιλιών με τα ανδρείκελα του αποθρασυνθέντος νεοσουλτάνου.
Και βέβαια χωρίς αυτή την ανάσα δεν θα τολμούσα να περιλάβω στο κείμενο αυτό την τελευταία στροφή του ποιήματος, σαν εγερτήριο σάλπισμα.
Μην αποκάμεις, Σαλπιγκτή και μη λιγοπιστήσεις!
Χιλιάδες νύχτες θα διαβούν, νύχτες σιγής και φρίκης.
Μα θα ‘ρθει, θα ‘ρθει ένα πρωί που εσύ θα τους χτυπήσεις
με την παλιά σου σάλπιγγα τους νέους σκοπούς της Νίκης!»