Η χαραυγή της 28ης Οκτωβρίου βρήκε την Ελλάδα σε εμπόλεμη κατάσταση. Το ιστορικό ΟΧΙ του Μεταξά ένωσε όλους τους Έλληνες. Ο μικρός Δαβίδ, η Ελλάδα μας, σήκωσε περήφανα το ανάστημά της στον αλαζόνα Γολιάθ, τη φασιστική Ιταλία, που επιβουλεύτηκε την κατάληψη στρατηγικών σημείων στα ιερά εδάφη της. Στην Πίνδο ξαναζούν οι Θερμοπύλες και οι Μαραθώνες. Ο Μουσολίνι αντικαθιστά τον έναν μετά τον άλλο τους ηττημένους αρχιστράτηγους και στρατηγούς του. Μεταβαίνει ο ίδιος στην Αλβανία για να παρακολουθήσει τις κινήσεις των στρατευμάτων του, τα οποία δέχονται τη μια μετά την άλλη τις ήττες τους, που καταρρακώνουν το ηθικό τους.

Το ελληνικό Έπος

Οι ξένοι παρακολουθούν έκθαμβοι τις ελληνικό Έπος της Πίνδου, δεν αποκρύβουν τον θαυμασμό τους και υπόσχονται στην Ελλάδα το μοίρασμα της νίκη. Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ουίνστον Τσόρτσιλ, θα σπεύσει να τηλεγραφήσει στον Μεταξά για το ελληνικό θαύμα: «Οι απειλές και εκφοβιστικές προσπάθειες της Ιταλίας αποδείχθηκαν ανίσχυρες μπροστά στο ήρεμο θάρρος σας. Γι’ αυτό και προσέφυγε αυτή σε απρόκλητη επίθεση κατά της πατρίδας σας, αναζητούσα αβάσιμες κατηγορίες για τη δικαίωση της επαίσχυντης πράξης της. Ο τρόπος με τον οποίο ο ελληνικός λαός πολέμησε, κάτω από την αντάξια αυτού ηγεσία σας και τις προκλήσεις των τελευταίων μηνών, προκαλεί τον θαυμασμό του βρετανικού λαού για την Ελλάδα. Οι μεγάλες αρετές του ελληνικού λαού θα τον στηρίξουν κατά την παρούσα δοκιμασία. Θα σας παράσχουμε κάθε δυνατή συνδρομή, θα πολεμήσουμε μαζί σας τον κοινόν εχθρό και μαζί σας θα μοιρασθούμε τη νίκη».

Δηλώσεις επαίνου για τους Έλληνες

Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ, θα τηλεγραφήσει στον βασιλέα Γεώργιο: «Όπως η Μεγαλειότητά σας γνωρίζει, η σταθερή πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να βοηθήσει τις κυβερνήσεις και τους λαούς που υπερασπίζονται τους εαυτούς τους από τις προερχόμενες από τα έξω επιθέσεις εναντίον τους. Διαβεβαιώνω τη Μεγαλειότητά σας ότι λήφθηκαν μέτρα για να παρασχεθεί βοήθεια στην αγωνιζόμενη Ελλάδα».

Ο Τσόρτσιλ, που παρακολουθεί στενά τις νίκες του Ελληνικού Στρατού, σε νέα δήλωσή του αναφέρει: «Από τώρα και στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Ο ηγέτης της Νότιας Αφρικής, στρατάρχης Γιαν Σματς, θα αναφωνήσει: «Παρακολουθούμε με θαυμασμό τη θαρραλέα Ελλάδα, την Ελλάδα την ηρωική, που έκανε να ξαναζήσει στην εποχή μας η αρχαία της δόξα».

Οι πολυάριθμες στρατιές των Ιταλών

Για ν’ αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος των στρατευμάτων που είχε διαθέσει η Ιταλία εναντίον της μικρής Ελλάδας, αναφέρουμε περιληπτικά τα εξής: Από τον Μάιο του 1940 είχαν αρχίσει οι πολεμικές προετοιμασίες. Στάλθηκε στην Αλβανία, η οποία ήταν ήδη κάτω από ιταλική κατοχή, ο στρατηγός Βισκόντι Πράσκα για ν’ αναλάβει την ηγεσία των στρατευμάτων που θα κατελάμβαναν, όπως πίστευαν ο Μουσολίνι και οι επιτελείς του, την Ελλάδα. Ο Πράσκα, ένας από τους άριστους αξιωματικούς του ιταλικού στρατού, είχε υπηρετήσει και ως αρχηγός του Επιτελείου του στρατάρχη Μπαντόλιο, είχε κάτω από τις διαταγές του δύο Σώματα Στρατού. Το 26ο Τσαμουριάς με 42 χιλιάδες άντρες και το 26ο του ιταλικού στρατού με 44 χιλιάδες άντρες. Μεταξύ των δυο αυτών Σωμάτων Στρατού βρισκόταν η Ταξιαρχία Αλπινιστών «Τζούλια», συνολικής δύναμης 10.800 αντρών. Δηλαδή το σύνολο των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία έφθανε τις 100 χιλιάδες (59 τάγματα πεζικού,135 πυροβολαρχίες, από τις οποίες οι 23 βαριές, 150 άρματα μάχης, 18 ίλες ιππικού, 6 τάγματα όλμων και ένα τάγμα πολυβόλων).

Οι ένδοξες ελληνικές ένοπλες μονάδες

Το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου 1940, το ελληνικό κλιμάκιο προκαλύψεως, που ήταν ανεπτυγμένο έναντι των αλβανικών συνόρων, αποτελείτο: Από την 8η Μεραρχία με διοικητή τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, που κάλυπτε την Ήπειρο και είχε δύναμη 15 ταγμάτων πεζικού και 16,5 πυροβολαρχίες. Από το Απόσπασμα Πίνδου με διοικητή τον Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη, που είχε στη δύναμή του μόνο δυο τάγματα πεζικού και 1,5 πυροβολαρχία. Τις θέσεις της Δυτικής Μακεδονίας κάλυπταν: Η 9η Μεραρχία υπό τον υποστράτηγο Χρ. Ζυγούρη με δύναμη 10 ταγμάτων πεζικού και 14,5 πυροβολαρχίες, ενισχυμένη με την 4ηΤαξιαρχία πεζικού, που είχε δύναμη 12 ταγμάτων πεζικού και 8 πυροβολαρχίες. Υπήρχαν, δηλαδή, στη Δυτική Μακεδονία 22 τάγματα πεζικού και 22,5 πυροβολαρχίες. Το γενικό σύνολο των ελληνικών μονάδων που ήταν παραταγμένες στα σύνορα ανέρχονταν σε 39 τάγματα πεζικού και 40,5 πυροβολαρχίες διαφόρων διαμετρημάτων, δύναμης περίπου 35.000 ανδρών.

Απέναντι στις ελληνικές αυτές δυνάμεις υπήρχαν αντιμέτωπες στις 27 Οκτωβρίου 1940, οι εξής ιταλικές: Στον τομέα της Ηπείρου 22 τάγματα πεζικού, 3 συντάγματα ιππικού, 61 πυροβολαρχίες και 90 άρματα. Στον τομέα Πίνδου 5 τάγματα πεζικού, μία ίλη και 6 πυροβολαρχίες. Και στον τομέα Δυτικής Μακεδονίας 17 τάγματα πεζικού, μία ίλη, 24 πυροβολαρχίες και 10 άρματα.

Σκληρές μάχες

Οι μάχες που ακολούθησαν ήταν σκληρές και πολυαίμακτες. Η πρώτη περίοδος του ελληνο-ιταλικού πολέμου -28 Οκτωβρίου μέχρι 13 Νοεμβρίου 1940- έκλεισε και είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπισθεί αρχικά η κρίσιμη φάση των πρώτων ημερών της ιταλικής εισβολής και επιτεύχθηκε η απόκρουσή της και η εξάλειψη του πλατιού θυλάκου, που είχε δημιουργηθεί στον τομέα της Πίνδου. Το ιταλικό σχέδιο επιχειρήσεων είχε ανατραπεί από τις ελληνικές δυνάμεις που αμύνονταν υπέρ βωμών και εστιών. Παντού σε όλα τα μέτωπα ανακόπηκε και η απειλή αποκοπής και υπερκέρασης των ιταλικών δυνάμεων Ηπείρου αποτράπηκε. Παντού ο ιταλικός στρατός περιήλθε σε άμυνα, ενώ αντίθετα το μαχητικό πνεύμα των ελληνικών δυνάμεων τονώθηκε.

Φάσεις του ένδοξου Έπους

Η πρώτη φάση της ιταλικής εισβολής απέτυχε παταγωδώς. Ανησύχησαν τον Μουσολίνι προσωπικά και το Γενικό Επιτελείο της Ιταλίας ειδικότερα. Ο Ντούτσε αναγκάστηκε να μεταβεί στην Αλβανία, με αξιωματούχους του Υπουργείου Άμυνας και ανώτατα στελέχη του Γενικού Επιτελείου, όπου εκτίμησαν επί τόπου την κατάσταση. Στις διάφορες συσκέψεις, που έγιναν, ακούστηκαν διάφορες απόψεις και ο Μουσολίνι αποφάσισε ν’ αντικαταστήσει τον αρχηγό των ιταλικών δυνάμεων, Βισκόντι Πράσκα, με τον παριστάμενο στη σύσκεψη, υφυπουργό Άμυνας στρατηγό Σόντου.

«Από τώρα και στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»

Η δεύτερη περίοδος της μάχης της Ελλάδας άρχισε στις 14 Νοεμβρίου 1940, με γενική επίθεση των ελληνικών δυνάμεων, σε όλο το μήκος του μετώπου από τη θάλασσα μέχρι τη λίμνη της Μεγάλης Πρέσπας. Η δεύτερη αυτή περίοδος κράτησε από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου 1940, 45 δηλαδή μέρες, και μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις φάσεις: 1. Από τις 14 μέχρι και τις 22 Νοεμβρίου (εννιά μέρες), 2. από τις 23 Νοεμβρίου μέχρι και της 8ης Δεκεμβρίου (16 μέρες) και 3. από τις 9 μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου (20 μέρες).

Απελευθέρωση Β. Ηπείρου

Η δεύτερη φάση του πολέμου βρήκε τα ελληνικά στρατεύματα να προελαύνουν, να απελευθερώνουν τη Βόρειο Ήπειρο και να καταλαμβάνουν αλβανικά εδάφη. Το σημαντικότερο γεγονός της φάσης αυτής ήταν η απελευθέρωση της ελληνικότατης Κορυτσάς, η τέταρτη σε 28 χρόνια, 26 μόλις μέρες μετά την επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας. Γράφει ο Θ.Φ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του «Η Μάχη της Ελλάδος»: «Εις την ελληνικήν πρωτεύουσαν είχε διαδοθεί από της νυκτός η φήμη ότι αναμένεται από στιγμής εις στιγμήν η κατάληψις της Κορυτσάς και οι Αθηναίοι κατείχοντο υπό του πυρετού της ευχαρίστου προσδοκίας. Την πρωίαν της 22ας Νοεμβρίου, προτού ανακοινωθεί ο,τιδήποτε επισήμως, είχεν αρχίσει ο σημαιοστολισμός και με την πάροδον των ωρών η κίνησις εις τους δρόμους επυκνούτο. Όταν, κατά τας πρώτας απογευματινάς ώρας, εκυκλοφόρησαν τα πρώτα παραρτήματα των εφημερίδων και ήρχισαν να κρούονται χαρμοσύνως οι κώδωνες των εκκλησιών, κύματα λαού πανηγυρίζοντος εξεχύθησαν εις τας οδούς».

Ο Μουσολίνι σε παροξυσμό

Τα πανηγυρίζοντα πλήθη συγκεντρώνονταν έξω από ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», όπου είχε εγκατασταθεί το Γενικό Στρατηγείο με την έναρξη του πολέμου. Σε λίγο, βγήκε ο Μεταξάς συνοδευόμενος από τον Αρχιστράτηγο Παπάγο και πολύ συγκινημένος είπε στα πανηγυρίζοντα πλήθη: «Αγαπητοί μου, η Κορυτσά κατελήφθη». Η μάχη της Κορυτσάς ήταν για τους Ιταλούς μια από τις μεγαλύτερες στρατηγικές ήττες του πολέμου. Ο Μουσολίνι τα βάζει με τους στρατηγούς του και αντικαθιστά τον έναν μετά τον άλλο . Επιρρίπτει σ’ αυτούς την ευθύνη της ήττας, έρχεται σε οξεία αντιπαράθεση με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, στρατάρχη Μπαντόλιο και τον αντικαθιστά με τον στρατηγό Ούγκο Καβαλιέρο. Πολύ σύντομα, όμως, παραμερίζει τον στρατηγό Πράσκα στη διοίκηση των ιταλικών στρατευμάτων στην Αλβανία και στέλνει στη θέση του τον Καβαλιέρο, που είχε αντικαταστήσει πριν από ελάχιστο χρόνο τον στρατάρχη Μπαντόλιο στην ηγεσία του Γενικού Επιτελείου. Ούτε αυτός, όμως, θα αποφύγει τον εξευτελισμό.

Ο Χίτλερ υποστηρίζει τον Μουσολίνι

Η νικηφόρα προέλαση των Ελλήνων στην Αλβανία κάνει έξαλλο τον Μουσολίνι και για να μην εξευτελιστεί, αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια του Χίτλερ. Προτού πάρει την απόφασή του αυτή είπε στους στενούς συνεργάτες του: «Με βλέπετε ακόμη σχετικά ήρεμο. Και όμως αισθάνομαι να ξεσχίζεται μέσα μου η καρδιά μου σαν να της δίνουν μαχαιριές». Η επέμβαση της Γερμανίας στάθηκε σωτήρια για την Ιταλία. Οι σιδερόφρακτες γερμανικές μεραρχίες επιτέθηκαν εναντίον της Ελλάδας στις 6 Απριλίου 1941 από τη Βουλγαρία, που ήταν σύμμαχος του Άξονα.

*Στο επόμενο: Οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Ελλάδα

ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2024/10/28/e-suntribe-tou-mousolini-sta-bouna-tes-pindou/?fbclid=IwY2xjawGMgCJleHRuA2FlbQIxMAABHastWwVy7nUiY4n7GKZy-QPkRMj3patv6Ux02ZPhrPEWVDV34zQoHsm8BQ_aem_RkX9jcZJEdeE1vEokHmiiQ