15 Ιανουάριος 2017
Με τον Κωστάκη Αντωνίου
Ωραιοποιεί τις τουρκικές προθέσεις, παραπλανεί και παρουσιάζει αυτά που ανάγονται στη σφαίρα της πολιτικής φαντασίας του
Την ώρα που ο Ερντογάν διατύπωνε κατά τον πιο σκληρό και αδίστακτο τρόπο τις διαχρονικές αξιώσεις του (συνέχιση των εγγυήσεων, παραμονή τουρκικών στρατευμάτων, μη επιστροφή της Μόρφου, εκ περιτροπής προεδρία), ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συνέχιζε να εμπαίζει τον λαό και να τον τροφοδοτεί με τις ψευδαισθήσεις του. Και όχι μόνο τούτο. Προχώρησε να ωραιοποιήσει τις τουρκικές προθέσεις, λέγοντας πως η συμμετοχή της Τουρκίας στη διάσκεψη της Γενεύης, και η συμμετοχή της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, σημαίνει ότι θέλει να συνεργαστεί για την κατάργηση των εγγυήσεων!
Δεν αντελήφθη ούτε θα αντιληφθεί ποτέ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ότι η Τουρκία ήταν εκεί προκειμένου να καταθέσει την αδιαπραγμάτευτη θέση της, ότι οι τουρκικές εγγυήσεις και η παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων αποτελούν κόκκινη γραμμή. Δεν αντελήφθη, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ούτε θα αντιληφθεί ποτέ ότι η Τουρκία επιδιώκει να διατηρήσει το προφίλ του μέρους εκείνου που θέλει λύση στο Κυπριακό, και η συμμετοχή της στη διάσκεψη εξυπηρετούσε αυτό το προφίλ.
Ουδέποτε ο Νίκος Αναστασιάδης αντελήφθη την πολιτική του εχθρού και όταν δεν γνωρίζει την πολιτική και τη στρατηγική του αντιπάλου, όταν δεν γνωρίζει τον εχθρό, τότε είναι χαμένος. Δεν έχει υπόθεση.
Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν κάνει εθνική πολιτική. Κάνει πολιτική ψευδαισθήσεων, ωραιοποιήσεων, αποδεσμεύσεων της Τουρκίας από τις ευθύνες της, πολιτική χάριν εσωτερικής κατανάλωσης και πολιτική η οποία τείνει να ωθήσει τους πολίτες σε αποδοχή της καταστροφικής πολιτικής που ακολουθεί.
Μεγεθύνοντας, λοιπόν, τις ψευδαισθήσεις του και πολλαπλασιάζοντας τις παραπλανήσεις του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ισχυρίστηκε πως η Διάσκεψη της Γενεύης «δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη ριζική διαφοροποίηση των συνθηκών ασφάλειας που ίσχυαν το 1960». Σοβαρολογεί ο Πρόεδρος, ή λέγει όσα πλάθει η πολιτική φαντασία του; Οι «συνθήκες ασφάλειας» δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν, χωρίς να πει «ναι» η Τουρκία. Ο λόγος του Αναστασιάδη δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ο λόγος του Ερντογάν. Και ο Ερντογάν είπε τα εξής:
«Εμείς θα είμαστε για πάντα στην Κύπρο. Μην περιμένετε να μην υπάρχουν εγγυήσεις της Τουρκίας. Δεν τίθεται θέμα να αποχωρήσει ο τουρκικός στρατός από την Κύπρο. Τα Κόκκινα να ενωθούν με τη Μόρφου και να παραμείνουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, με αντάλλαγμα να δοθεί στην ελληνοκυπριακή πλευρά το Βαρώσι. Η εκ περιτροπής προεδρία δεν μπορεί να είναι μία περίοδος για τους Τουρκοκυπρίους και τέσσερεις για τους Ελληνοκυπρίους. Το δίκαιο είναι μία περίοδος για τους Τουρκοκυπρίους και δύο για τους Ελληνοκυπρίους».
Ο Ερντογάν είπε και ελάλησε. Και δεν έχει σημασία τι λέγουν ο Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ, ο Κυπριανού και οι λοιποί συγγενείς. Αυτοί δεν μιλούν, αυτοί διακατέχονται από ευσεβοποθισμούς και σύνδρομα αυτοδικαίωσης. Ένδειξη των αφελών προσεγγίσεων ήταν και η δήλωση του βουλευτή του ΔΗΣΥ Ανδρέα Κυπριανού, ο οποίος, σχεδόν με ειρωνεία, ανέφερε πως «αυτά τα ακούσαμε από τον Ερντογάν πολλές φορές…». Ούτε καν λαμβάνει υπ’ όψιν τι λέγει ο Ερντογάν. Λαμβάνει μόνο υπ’ όψιν τις ψευδαισθήσεις του και όσα έμαθε στα κομματικά φροντιστήρια.
Μη έχοντας τι άλλο να παρουσιάσει ως επίτευγμα, ο Πρόεδρος επανέλαβε τον ανεδαφικό ισχυρισμό του, ότι «για πρώτη φορά η τουρκοκυπριακή πλευρά, από το 1974, κατέθεσε χάρτη για το εδαφικό». Καταδείξαμε σε προχθεσινό άρθρο μας μέσα από ρεπορτάζ του ΚΥΠΕ, ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά είχε καταθέσει δύο φορές χάρτη.
Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αυτός ο χάρτης είναι απαράδεκτος. Δεν επιστρέφει τη Μόρφου και άλλες καίριες κατεχόμενες περιοχές της Δημοκρατίας. Και το θέμα δεν είναι αν η τουρκική πλευρά κατέθεσε χάρτη. Το θέμα είναι ότι ο χάρτης είναι απαράδεκτος και, το χειρότερο, ότι ο Αναστασιάδης έσπευσε να παραδώσει στην κατοχική δύναμη εδάφη της κυπριακής επικράτειας, χωρίς να έχει καμία εξουσιοδότηση από τους Ελληνοκυπρίους πολίτες.
Αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης, προχώρησε σε ακόμη ένα ολίσθημα. Επεχείρησε να δικαιολογήσει και να παρουσιάσει ως «απόφαση ευθύνης» τα ολέθρια λάθη που διέπραξε στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου. Πράξη ανευθυνότητας ήταν να αποδεχθεί πενταμερή. Πράξη ανευθυνότητας ήταν να υποχωρήσει από τη διεθνή διάσκεψη η οποία ήταν διαχρονική θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς (λούφαξε το ΑΚΕΛ και αποδέχθηκε αυτό που για χρόνια απερρίπτετο ασυζητί από το κόμμα). Πράξη ανευθυνότητας ήταν να αφαιρέσει την παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αυτο-υποβιβασθεί από ηγέτη κράτους σε αγνώστου ταυτότητας… αυτού εξοχότητα.
Τα ολέθρια λάθη του Αναστασιάδη δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος. Και τον λογαριασμό θα πληρώσει και σημερινή και η μελλούμενη γενιά του κυπριακού Ελληνισμού.
