Όλοι οι Πρόεδροι είχαν το σύνδρομο της ψευδαίσθησης. Ότι, δηλαδή, σε κάθε γύρο συζητήσεων με τους Τούρκους για το Κυπριακό μπορούσαν να βγουν νικητές. Επειδή δεν τα κατάφερναν, βάφτιζαν την ήττα ως νίκη. Επί της ουσίας, το Κυπριακό έπαιρνε την κατηφόρα της διχοτόμησης, ώσπου φτάσαμε στα δύο κράτη. Από το ίδιο σύνδρομο πάσχει και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ο οποίος μεταβαίνει στο ναρκοπέδιο της Πενταμερούς. Ένα ναρκοπέδιο, όμως, που φέρει και τη δική του αρχιτεκτονική σφραγίδα…
Το ερώτημα για τον Πρόεδρο στην Πενταμερή είναι διπλό: Πρώτο, εάν θα καταφέρει ν’ αποδράσει αλώβητος από το ναρκοπέδιο της ισότιμης κυριαρχίας και των δύο κρατών. Δεύτερο, εάν έχει Σχέδιο Β’. Ή αν θα προτιμήσει να μένει παγιδευμένος στο Σχέδιο Α’, που είναι, όμως, τουρκικής κατασκευής και προελεύσεως. Διότι, ομοσπονδία των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα είναι η κερκόπορτα για την ισότιμη κυριαρχία και τα δύο κράτη. Για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη θεμελίωση του επόμενου βήματος, για την πλήρη τουρκοποίηση. Εφόσον, μάλιστα, δεν υπάρχει βάση των συνομιλιών και αναζητείται ποια θα είναι, τι θα πρέπει να πράξει ο Πρόεδρος; Οφείλει να είναι, όπως λέει, ξεκάθαρος, εγείροντας θέμα διαδικαστικό, ουσίας και αρχής. Και αυτό θα πρέπει ν’ απαντηθεί από τον ΓΓ του ΟΗΕ, ως ο θεματοφύλακας που είναι της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών. Ποιο είναι, λοιπόν, το ερώτημα: Μπορεί ν’ αποτελέσουν η ισότιμη κυριαρχία και τα δυο κράτη τη βάση λύσης, όταν συνιστούν παραβίαση του άρθρου 2, παρ. 4 του Χάρτη των Ην. Εθνών και των ψηφισμάτων 186, 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας; Όχι, βέβαια! Λογικά, ένας τρόπος υπάρχει: Να το δεχθεί είτε άμεσα είτε έμμεσα ο ίδιος ο Πρόεδρος. Οπότε θα πρόκειται για αυτοκτονία. Εκτός και αν ο Αντόνιο Γκουτέρες, υπό το πρόσχημα του άτυπου χαρακτήρα της Πενταμερούς, αφήσει τα μέρη να εκφραστούν δήθεν… ελεύθερα.
Ακόμη όμως και αν είναι έτσι τα πράγματα, ο Πρόεδρος θα πρέπει να μείνει σταθερά στη θέση αρχής: Ούτε συζήτηση για διχοτόμηση. Και εφόσον αυτή θα είναι η θέση του, οφείλει, ταυτοχρόνως, να καθορίζει τη βάση των συνομιλιών, όπως ρητώς την αναφέρει το ξεχασμένο ψήφισμα 360 του Σ. Ασφαλείας. Ότι, δηλαδή, θα πρέπει να γίνει σεβαστή η κυριαρχία και ν’ αποκατασταθεί η παραβιασθείσα έννομη τάξη και η εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας με την πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατών. Συν του γεγονότος ότι, με βάση το κεκτημένο της ΕΕ, δεν είναι εμείς που πρέπει να αναγνωρίσουμε το ψευδοκράτος, αλλά η Τουρκία οφείλει να αναγνωρίσει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο Σύνταγμα του οποίου ο Πρόεδρος και οι πολιτικοί αρχηγοί, που τον συνοδεύουν, έχουν δηλώσει πίστη και σεβασμό. Λογικά, κανείς εξ αυτών δεν θα θέλει να μείνει στην Ιστορία ως επίορκος…
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2025/3/16/e-apodrase-tou-proedrou/
