06 Φεβρουάριος 2017
Με τον Κωστάκη Αντωνίου
Η δεκαετής διακυβέρνηση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ διέλυσε το κράτος και αφαίρεσε από τον πολίτη την αξιοπρέπεια και την αισιοδοξία
Ο Νίκος Αναστασιάδης βιάζεται να λύσει το Κυπριακό, αλλά βιάζεται και για να προετοιμασθεί εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2018. Εάν το λύσει, αυτόματα καθίσταται Πρόεδρος του διζωνικού συνομοσπονδιακού κράτους, όπως το έχει χαρακτηρίσει ο Έσπεν Μπαρθ Έιντε, κατά τη μεταβατική περίοδο εφαρμογής της λύσης.
Αν, σε κάποια στιγμή, αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα λύσης, θα παρατραβά την ιστορία, ώστε να μη δώσει χρόνο στα άλλα κόμματα να προετοιμασθούν. Και, όταν επέλθει αδιέξοδο και η λύση αποκλεισθεί, θα υποβάλει εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θα πει στον λαό: «Ως ο ηγέτης ο οποίος οδήγησε το Κυπριακό στα πρόθυρα λύσης, νομιμοποιούμαι να ζητήσω την ψήφο σας, προκειμένου να επιχειρήσω να παρακάμψω τις εναπομείνασες διαφορές και να το λύσω».
Αυτήν τη στιγμή και ανεξαρτήτως του τι λέγει, πως δεν ενδιαφέρεται για τις προεδρικές εκλογές, η πραγματικότητα είναι ότι προετοιμάζεται και αφήνει τους άλλους καθηλωμένους στην απραξία.
Από την άλλη πλευρά, το ΑΚΕΛ ευελπιστεί και εύχεται να υπάρξει λύση, έχοντας ως στόχο, σε συνεργασία με τις αριστερές και φιλοαριστερές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων, να αναλάβει τη διακυβέρνηση του νέου κράτους. Αλλά και το ΑΚΕΛ προετοιμάζεται από τώρα για τις προεδρικές εκλογές.
Έξι μήνες πριν από τις εκλογές θα ανακαλύψει διαφορές και κακούς χειρισμούς από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, προκειμένου να διαφοροποιηθεί από τη στήριξη που του προσέφερε στο Κυπριακό. Όπως έπραξε και στην περίπτωση του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Το δυστύχημα για τον Νίκο Αναστασιάδη και το ΑΚΕΛ είναι ότι, αυτήν τη φορά, δύσκολα θα βρουν πολιτικές δυνάμεις να στηρίξουν τις υποψηφιότητές τους. Το ΔΗΚΟ του Νικόλα Παπαδόπουλου, το οποίο δύο φορές προσέφερε στον ΔΗΣΥ δεκανίκια για να τον ανεβάσει στην προεδρία, δεν προσφέρεται στον ρόλο του υποζυγίου του ενός ή του άλλου πόλου. Ούτε, βεβαίως, άλλη πολιτική δύναμη του ενδιάμεσου χώρου είναι διατεθειμένη να στηρίξει επανεκλογή ενός πολιτικού, ο οποίος οδήγησε τη χώρα και το εθνικό της πρόβλημα στη χειρότερη περίοδο της ιστορίας της.
Ακριβώς η ίδια είναι η μοίρα του ΑΚΕΛ. Έχει ανατινάξει κάθε γέφυρα συνεργασίας με τις δυνάμεις του ενδιάμεσου χώρου. Έχει απολέσει σημαντικό αριθμό αριστερών ψηφοφόρων, λόγω της καταστροφικής πενταετίας του και της σημερινής συμπόρευσής του με την πολιτική και τη φιλοσοφία Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ. Οιοσδήποτε ηγέτης του ενδιάμεσου χώρου αποδεχθεί να καταστεί υποζύγιο του ΑΚΕΛ δεν θα έχει καν ελπίδες πολιτικής επιβίωσης. Υποχρεωτικά, Νίκος Αναστασιάδης και ΑΚΕΛ θα βιώσουν την απόλυτη πολιτική μοναξιά.
Βεβαίως, είναι νωρίς για απόλυτα συμπεράσματα. Στην πολιτική όλα είναι πιθανά και όλα ανατρέπονται. Αλλά σήμερα και στη βάση των εμπειριών της τελευταίας δεκαετίας της οικονομικής, εθνικής και κοινωνικής καταστροφής, την οποία προκάλεσαν οι διακυβερνήσεις ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, την απώλεια σημαντικών ποσοστών δύναμης των δύο κομμάτων και της απαξίωσης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, στυλοβάτες του οποίου υπήρξαν και είναι οι δύο πόλοι, έχουν διαμορφωθεί συνθήκες οι οποίες δημιουργούν νέα δεδομένα, τόσο στον πολιτικό χώρο όσο και μέσα στην κοινωνία.
Ο ενδιάμεσος χώρος, παρά τις σημαντικές αδυναμίες που παρουσιάζει, εάν επιτύχει να τις υπερπηδήσει, να συνεργασθεί και να στηρίξει την υποψηφιότητα ενός δικού του ηγέτη, έχει για πρώτη φορά τις προοπτικές να ανατρέψει προϊστορία και κατεστημένα και να κυβερνήσει. Μέχρι σήμερα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ αντλούσαν ψηφοφόρους από τη δεξαμενή των κεντρώων. Πιθανόν τα δεδομένα ν’ ανατραπούν, στις επόμενες εκλογές. Και ο ενδιάμεσος χώρος να αντλήσει από τις δεξαμενές του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ.
Εύκολη προσπάθεια δεν είναι. Χρειάζεται σκληρή δουλειά, ειλικρινής προσέγγιση των πολιτών, πειστική πολιτική στο εθνικό θέμα, σταδιακή επιστροφή στην ανθρωποκεντρική οικονομία και στο κοινωνικό κράτος.
Εθνικό θέμα δεν είναι μόνο το Κυπριακό. Εθνικό θέμα είναι και η εσωτερική διακυβέρνηση. Ίσως η ανόρθωση του κράτους από τα ερείπια στα οποία το συνέτριψαν οι διακυβερνήσεις ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, το νοικοκύρεμα του κράτους, η απόδοση στον πολίτη της αξιοπρέπειας που κατακρεουργήθηκε τη δεκαετία, η επαναλειτουργία του κοινωνικού κράτους και η ενίσχυση της οικονομικής δυνατότητας στα νοικοκυριά που συνεθλίβησαν κάτω από τις φορολογίες και τα κουρέματα, η προσφορά οράματος στους νέους και η αξιοποίησή τους, η πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και του ρουσφετιού, να αποκτούν για τον πολίτη μεγαλύτερη σημασία από τις πολιτικές στο εθνικό θέμα.
Δέκα χρόνια διακυβέρνησης ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ έχουν διαλύσει ολοκληρωτικά το κράτος, την κοινωνία και τους θεσμούς. Εάν η Τουρκία επιτρέψει την εξεύρεση δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης, καλώς να ορίσει. Εάν όχι, όλες οι δυνάμεις, όλες οι προτεραιότητες, όλοι οι σχεδιασμοί πρέπει να έχουν ως στόχο το στήσιμο ενός σωστού, δημοκρατικού, νοικοκυρεμένου, δίκαιου κράτους, που θα σέβεται τους πολίτες του, θα τους αντιμετωπίζει ισότιμα και δίκαια και θα στηρίζεται σε αρχές και αξίες.
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/stigma/402527/ethniki-proteraiotita-na-ksanastisoume-kratos#sthash.LTWqEmEz.dpuf
