Ανεπίτρεπτη Υποτίμηση Κινδύνων
του Φοίβου Κλόκκαρη
14 Δεκ 2015
Το Κυπριακό είναι κατεξοχήν πρόβλημα ασφάλειας, που συνίσταται στην επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας να θέσει υπό τον έλεγχό της ολόκληρη την Κύπρο και στην αποτυχία του ελληνισμού να την αναχαιτίσει, λόγω έλλειψης στρατηγικής εθνικής ασφάλειας, υποβάθμισης των συντελεστών εθνικής ισχύος και υποτίμησης της τουρκικής απειλής.
Η υποτίμηση της τουρκικής απειλής συνεχίζεται, παρά την καταστροφή του 1974, τη συνεχιζόμενη κατοχή, τον εποικισμό, τις ενέργειες προσάρτησης των κατεχομένων και την αδίστακτη επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), την οποία δεν αναγνωρίζει ως κράτος. Πέραν της υποτίμησης της τουρκικής απειλής δεν υπάρχει ούτε η απαιτούμενη στρατηγική αντίληψη για την ασφάλεια, από μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου.
Το 1974 η Εθνική Φρουρά (ΕΦ), κατά την τουρκική εισβολή, είχε ελλείψεις μέσων και πεπαλαιωμένα οπλικά συστήματα Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Σήμερα η ΕΦ αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα και δεν έχει το απαιτούμενο επίπεδο μαχητικής ισχύος στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα, παρά το γεγονός ότι συνεχίζεται η τουρκική στρατιωτική κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου και η απειλή δεν έχει μεταβληθεί, αλλά έχει επεκταθεί και στον θαλάσσιο χώρο.
Το 2014, με την τουρκική εισβολή στην ΑΟΖ της ΚΔ, αναδείχθηκε το μεγάλο επιχειρησιακό κενό της ΕΦ στον θαλάσσιο χώρο, λόγω έλλειψης ναυτικών μέσων. Η ΚΔ διαθέτει μόνο μικρό μέρος του ταμείου αμυντικής θωράκισης για τον εξοπλισμό της ΕΦ.
Η στοχοθεσία της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου (διχοτόμηση ή δύο ανεξάρτητα κράτη στο νησί δεν είναι ο τελικός στόχος της) επιβεβαιώνεται από τα ιστορικά γεγονότα, τις θέσεις που καταθέτει η Τουρκία στις συνομιλίες για το Κυπριακό, τις αποφάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της και τη βιβλιογραφία αξιωματούχων της.
Ένδειξη της υποτίμησης της τουρκικής απειλής είναι και το γεγονός ότι η πολιτεία και τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα δεν έχουν μεταφράσει τα από καιρού εκδοθέντα βιβλία των Τούρκων αξιωματούχων, που συνέταξαν και είχαν ενεργό ρόλο στην υλοποίηση της τουρκικής στρατηγικής για την Κύπρο (Νιχάτ Ερίμ, Ισμαήλ Τάνσου, Κεμάλ Γιαμάκ). Στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, οι νέοι μας μένουν στο σκοτάδι για την τουρκική στρατηγική στο Κυπριακό και οι κυβερνήσεις μας προβάλλουν το πρόβλημα ως δικοινοτική διαφορά και ως έλλειψη κουλτούρας συμβίωσης.
Η υιοθέτηση των διακοινοτικών συνομιλιών για λύση του Κυπριακού (μεταξύ της ΚΔ και της υποτελούς διοίκησης που εγκατέστησε η Τουρκία στην Κύπρο), που μετέτρεψε το διεθνές τουρκικό έγκλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και εθνοκάθαρσης σε δικοινοτική διαφορά, αποτελεί τη μεγαλύτερη υποτίμηση της τουρκικής απειλής.
Στις σε εξέλιξη συνομιλίες για το Κυπριακό, που πραγματοποιούνται με βάση το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, συνεχίζεται η ίδια συμπεριφορά υποτίμησης. Ενώ φαινομενικά υπάρχει συμφωνημένη βάση λύσης, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Οι Τούρκοι δίδουν τη δική τους ερμηνεία στους αγγλικούς όρους του ανακοινωθέντος (federation, constituent states, equal status) και καταθέτουν θέσεις συνομοσπονδιακής φύσεως για δύο ιδρυτικά κράτη, που εκθεμελιώνουν την έννοια της συμφωνημένης βάσης λύσης.
Παρά το γεγονός αυτό, η ΚΔ συνεχίζει τις συνομιλίες, λειτουργεί σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, υποτιμά τις δηλώσεις και πράξεις της Τουρκίας και θεωρεί ότι αυτό που συζητείται είναι η μετεξέλιξη της ΚΔ, για την οποία ουδεμία μνεία γίνεται στο κοινόν ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Αυτή η στάση θα φέρει νέα δεινά στον ελληνισμό της Κύπρου, με μια λύση χειρότερη από την παρούσα κατάσταση ημικατοχής, που θα εξυπηρετεί την τουρκική στοχοθεσία για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.
*Αντιστράτηγος ε.α.
