29 Απρίλιος 2017
Με τον Λάζαρο Μαύρο
Π Ι Ο ΑΝΥΠΟΦΟΡΟ από την απεχθώς ανυπόφορη «μη λύση», την οποία υφίσταται και εκ της οποίας υποφέρει επί 43ο έτος ο λαός, είναι ότι ατύχησε αυτός ο λαός να μην έχει βρει έως τώρα ηγεσία ικανή, είτε για να ανατρέψει την ανυπόφορη «μη λύση», ώστε να την αντικαταστήσει με κάτι καλύτερο, είτε, ικανή, έστω, ν’ αξιοποιήσει επιδέξια και να εκμεταλλευτεί επαρκέστερα την αγνώστου τέλους χρονική διάρκεια τής «μη λύσης», έτσι ώστε ν’ αποκτήσει τις αναγκαίες δυνατότητες και τους απαραίτητους Συντελεστές Ισχύος, για να προσφέρει στον λαό ένα πειστικό σχέδιο – πολιτική γραμμή – αποτελεσματικότερης μελλοντικής προσπάθειας ανατροπής τής «μη λύσης». Σχέδιο, άξιο να ενδυναμώνει την εγκαρτέρηση και το φρόνημα του λαού. Βεβαίως δεν απαλλάσσεται της ευθύνης και ο ίδιος, ως εκλογικό σώμα, γι’ αυτήν του την ατυχία. Οι εκάστοτε πλειοψηφούσες εκλογικές συμπεριφορές του λαού, οι κομματικές επιλογές του στην ανάδειξη των εκλελεγμένων εντολοδόχων του, έχουν το δικό τους καθοριστικό μερτικό φταιξίματος…
Α Ν Ε Κ Α Θ Ε Ν, από την κατάπαυση του πυρός της 16ης Αυγούστου 1974 και την επαύριον τής τουρκικής εισβολής και της πολεμικής κατάκτησης των βορείων ελληνικών εδαφών της Κύπρου από τον Αττίλα, μέχρι σήμερα, επί 43 συναπτά έτη κι επί επτά διαδοχικών Προέδρων της Δημοκρατίας, εκλεγέντων από τον εκάστοτε ισχύοντα συσχετισμό κομματικών δυνάμεων, με ισχυρότερα πάντοτε τα δύο κόμματα ΔηΣυ & ΑΚΕΛ, ο λαός υποφέρει (μ’ ευθύνη και της δικής του ψήφου) την ανυπόφορη κατάσταση της «μη λύσης».
– ΥΠΟΦΕΡΕΙ συνάμα όχι μόνο απ’ την αποδεδειγμένη ανικανότητα των ηγεσιών του να τον απαλλάξουν απ’ την ανυπόφορη «μη λύση», αλλά και από το απελπιστικά χειρότερο ότι τον οδηγούν και τον σπρώχνουν και επιχειρούν να τον σύρουν σε «λύση» πολύ χειρότερη από τη «μη λύση».
– ΥΠΟΦΕΡΕΙ ο λαός από το κατ’ επανάληψιν καταθλιπτικό βίωμα και αθεράπευτο βραχνά ότι: Η κάθε φορά διζωνική «λύση» που «κατορθώνει» να πλησιάσει η ανίκανη ηγεσία του, αποδεικνύεται και πολύ χειρότερη και απείρως επικινδυνότερη από τη «μη λύση».
Α Π Ο ΤΗΝ Εθνική Καταστροφή της κυπριακής τραγωδίας του 1974 έχει απομείνει στον λαό, μοναδικό «κέλυφος προστασίας» του, μόνο μετερίζι φυσικής και εθνικής επιβίωσης, κρατικής κυριαρχίας και διεθνούς προσωπικότητας, το κράτος του. Η κρατική του υπόσταση. Με ακρωτηριασμένη από τους Τούρκους Κατακτητές την εδαφική της επικράτεια. Και διαρκώς απειλούμενη, όση του απέμεινε, από τα στρατεύματα του Αττίλα, απ’ τον τουρκικό εποικισμό και τα επεκτατικά στρατηγικά σχέδια της Άγκυρας.
– ΕΚΤΟΤΕ, οι «λύσεις» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, τις οποίες «κατόρθωσαν» να διαπραγματεύονται μέχρι τώρα οι ηγεμονεύουσες στη διάρκεια τής «μη λύσης» ηγεσίες, έναν είχαν και έχουν κοινό παρονομαστή:
– ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ αυτήν την κρατική υπόσταση στην Ισότιμη Τουρκική Συγκυριαρχία. Να παραδώσει ο λαός το κράτος του στους Τούρκους. Αναγορευόμενους σε Ισότιμους Συνεταίρους. Εξ Ίσου Συναφέντες. Ίσου Καθεστώτος Συνιδιοκτήτες. Ονόματι τουρκικό κατοχικό ψευδοκράτος, που θα μετεξελιχθεί και θα μετονομασθεί Ισότιμο Τουρκοκυπριακό Συνιστών Κράτος (πολιτεία)…
Τ Ο Ν ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΑ Ιανουάριο, σε τελετή εις μνήμην του εκλιπόντος προ 40 ετών 1ου ΠτΔ Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, στη Λευκωσία, 19.1.2017, ο νυν Αρχιεπίσκοπος είχε υποδείξει δημοσίως στον νυν 7ο ΠτΔ να μην φοβάται τη «μη λύση» έναντι της «κακής λύσης».
– Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Αναστασιάδης έσπευσε τότε να απαντήσει ότι η «μη λύση» θα είναι εξίσου καταστροφική «αν από δειλία» δεν δοθεί «μια βιώσιμη, λειτουργική, καθ’ όλα συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο λύση».
Ε Ι Ν Α Ι , ΟΜΩΣ τέτοια, άραγε, η «λύση» την οποία ο ίδιος διαπραγματεύεται με τον κ. Ακιντζί από τον Μάιο 2015 και της οποίας τον «σκελετό» είχε ο ίδιος συνομολογήσει την 11η Φεβρ. 2014 με τον κ. Έρογλου;
– ΕΙΝΑΙ, άραγε, «καθ’ όλα συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο» η παράδοση της Κυριαρχίας του κράτους, της κρατικής υπόστασης, ΕΞ ΙΣΟΥ και ισοτίμως στο τουρκικό 18% και στο ελληνικό 82%, με «ίσου καθεστώτος συνιστώσες πολιτείες»;
– Ο ΙΔΙΟΣ ο κ. Αναστασιάδης, αίφνης αναβλέψας επί στιγμή, σε συνέντευξή του στις 26.2.2017 στον «Φ», είχε πει ότι «δεν μπορεί να αξιώνουν την εξίσωση της πλειοψηφούσας κοινότητας με τη μειοψηφούσα κοινότητα και να εμμένουν να έχει τον κύριο λόγο η μειοψηφία και η πλειοψηφία απλώς να υπακούει»…
Ι Δ Ο Υ, ΟΜΩΣ, που όχι μόνο «μπορούν να αξιώνουν» και να απαιτούν οι Τούρκοι, αλλά βρήκαν έκτοτε και τον τρόπο να επιβάλλουν τις απαιτήσεις τους. Το δοκίμασαν επιτυχώς ως «πρόβα τζενεράλε» στην Ολομέλεια της Βουλής, Παρασκευή, 7η Απριλίου 2017. Με τις ψήφους των Τριάκοντα ΔηΣυ & ΑΚΕΛ, επέβαλαν τον «Νόμο Ακιντζί»: Με νόμο των Τριάκοντα η μειοψηφούσα τουρκική κοινότητα του 18% απέκτησε τον κύριο λόγο και η πλειοψηφούσα ελληνική κοινότητα του 82% απλώς υπακούει… Άρα, μπορούν και καλομπορούν! Μέσω των κ.κ. Αβέρωφ και Άντρου, επικεφαλής των δύο ισχυροτέρων κομμάτων, που η ψήφος τού ατυχήσαντος μεν, μη αθώου δε, λαού, τους έδωσε αυτή τη δυνατότητα…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/426128/laos-atyxisas-men-eks-idias-ameleias-de
