05.07.2017 12:23
του Σάββα Ιακωβίδη
«Το πρόβλημα των σχέσεών μας προς την Τουρκίαν είναι πρόβλημα ανδρισμού. Αν τους δείξωμεν τον ανδρισμόν μας, μάς δείχνουν τα οπίσθιά των. Αν τους δείξωμεν τα οπίσθιά μας, μάς δείχνουν τον ανδρισμόν των»
Γιατί πολλοί εκπλήττονται, ως θλιβεροί χάνοι, με τις δηλώσεις και το θράσος του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου; Όσοι παρακολουθούμε και μελετούμε την τουρκική πολιτική, αναμέναμε ότι ο Τούρκος ΥπΕξ θα επαναλάμβανε όσα η επίσημη Άγκυρα, εδώ και 43 χρόνια, αταλάντευτα απαιτεί και διακηρύσσει: Παραμονή του Αττίλα και διατήρηση των λεγόμενων εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων, εσαεί. Γιατί; Διότι, συν τοις άλλοις, γνωρίζει ότι δικοί μας ηγέτες είναι εν παντί έτοιμοι να ικανοποιήσουν τις αδίστακτες τουρκικές αξιώσεις με τη βλακώδη αντίληψη ότι έτσι θα εξημερώσουν το τουρκικό θηρίο και αυτό θα συναινέσει σε λειτουργική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή και βιώσιμη λύση.
Οι ανιστόρητοι και τουρκοφρενείς αυτοί ηγέτες επιμένουν να υποτιμούν τις τουρκικές φιλοδοξίες, οι οποίες στοχεύουν μόνο στην εξυπηρέτηση των τουρκικών εθνικών συμφερόντων. Αυτά, όπως εξεικονίζονται και από τον υπερφίαλο και απρόβλεπτο Ερντογάν, συνίστανται στην ανάδειξη της Τουρκίας ως περιφερειακής και εντεύθεν παγκόσμιας υπερδύναμης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Κύπρος αντιμετωπίζεται και σταθμίζεται ως υψίστης γεωπολιτικής και στρατηγικής σημασίας για την κατοχική χώρα. Άλλωστε, αυτά τα νεο-οθωμανικά, ιμπεριαλιστικά και κατακτητικά σχέδια ανέδειξε και ανέλυσε στο γνωστό βιβλίο του: «Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας», ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην ΥπΕξ και πρωθυπουργός της χώρας.
Εκ περιτροπής… αντιδημοκρατική
Οι θρασείς δηλώσεις Τσαβούσογλου εντάσσονται ακριβώς σε αυτά τα ιμπεριαλιστικά, μεγαλοϊδεατικά σχέδια της Τουρκίας και των ασυγκάλυπτων φιλοδοξιών της να διαδραματίσει ρόλο μεγάλης δύναμης στην περιοχή. Οι σοβαροί και υπεύθυνοι ηγέτες οφείλουν να διδάσκονται από την Ιστορία. Οι δικοί μας ηγέτες ούτε μελετούν, ούτε γνωρίζουν, αλλ’ ούτε διδάσκονται από την Ιστορία. Ο εκλεκτός συνάδελφος, Κ. Βενιζέλος, σε πρόσφατη ανάλυσή του, αναφέρει πως τα δύο μεγάλα κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, εισηγήθηκαν, σε συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου στο Crans-Montana, της Ελβετίας, όπως η ελληνική πλευρά αποδεχθεί την αντιδημοκρατική εκ περιτροπής προεδρία με πιθανό αλλά καθόλου σίγουρο αντάλλαγμα τη δήθεν επιστροφή της Μόρφου.
Σύμφωνα με πληροφορίες του συναδέλφου, ο ένας εκ των δύο ηγετών φέρεται να είπε: «Εάν μας δώσουν τη Μόρφου, θα κολλήσουμε στην εκ περιτροπής προεδρία;». Τόση απύθμενη αφέλεια… Τόση απίστευτη υποτίμηση του Τούρκου κατακτητή… Τόση εκκωφαντική πολιτική και διπλωματική ημιμάθεια… Τι σημαίνει αποδοχή της εκ περιτροπής προεδρίας; Σημαίνει, πρώτον, κραυγαλέα, εγκληματική παραβίαση της παγκόσμια αμάχητης, δημοκρατικής αρχής, ένας άνθρωπος μία ψήφος. Δεύτερον, σημαίνει αφόρητη και αντιδημοκρατική εξίσωση της τ/κ μειοψηφίας με την ε/κ πλειοψηφία. Αλλά, τι; Ήδη, ο πρόεδρος Αναστασιάδης αποδέχτηκε άλλες εξισώσεις, οι οποίες, ουσιαστικά, υποβαθμίζουν την ελληνική πλειοψηφία σε υποτακτικό της τουρκικής μειοψηφίας.
«Ανυπόφοροι Τούρκοι»
Ας ανοίξουμε την Ιστορία της Συνθήκης της Λωζάννης, όπου θα βρούμε ομοιότητες με το σημερινό θέατρο του τουρκικού παραλογισμού. Όσα τις τελευταίες ημέρες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, κατ’ εντολήν του σουλτάνου, διατυπώνει και αξιώνει, είναι πιστή επανάληψη της συμπεριφοράς του Ισμέτ Ινονού, πρωτοπαλλήκαρου του ελληνοκτόνου και εθνοκτόνου Ατατούρκ. Πώς οι Τούρκοι διεξήγαγαν το διπλωματικό παιγνίδι τους; Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, λόρδος Κρώζον, περιγράφει γλαφυρά:
«10.11.1922: Εξαιρετικώς δύσκολοι αι διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους. Φαίνεται να θεωρούν ότι αρκεί να προβάλουν έν αίτημα, ανυποστήρικτον από οιονδήποτε επιχείρημα, αριθμούς ή γεγονότα, διά να γίνη τούτο δεκτόν. Κατόπιν εξέφραζον την μεγαλειτέραν έκπληξιν, αν το αίτημά των απερρίπτετο και έσπευδον να ζητήσουν αναβολήν αλλ’ όταν ήρχετο η ώρα να απαντήσουν, πάλιν δεν ήσαν έτοιμοι.
»1.12.1922: Διήλθομεν ημέραν ταραχώδη. ΟΙ Τούρκοι καθίστανται ανυπόφοροι. Ευρίσκομαι εδώ πέραν των τριών εβδομάδων και ούτε έν σημείον έχει τελικώς ρυθμισθή. Η ημέρα περνά με συνεχείς έριδας. Εκάμαμεν κάθε δυνατήν παραχώρησιν, αλλ’ οι Τούρκοι μάχονται επί παντός σημείου ως να ήσαν οι κατακτηταί του κόσμου.
»13.12.1922: Εις συνομιλίαν μου μιάς ώρας και σαράντα λεπτών με τον Ισμέτ, εκείνος επανελάμβανε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Ήτο ως να ωμιλούσε κανείς με την πυραμίδα του Χέοπος. Οι Τούρκοι γίνονται ημέραν με την ημέραν πλέον αναιδείς και ατίθασοι.
»4.2.1923: Όλα είχον ετοιμασθή και δεν υπελείπετο παρά η υπογραφή. Αντί τούτου, επί μίαν και ημίσειαν ώραν εγίνετο σκηνή, η οποία σπανίως, αν μη ουδέποτε είχε το προηγούμενόν της εις αίθουσαν διασκέψεως και η οποία θα ήτο ακατανόητος εις κάθε άλλον εκτός των Τούρκων. Εχαρακτήρισα την άρνησίν των να υπογράψουν ως απίστευτον, ενώ ο Γάλλος αντιπρόσωπος εν θυμώ την εχαρακτήρισεν έγκλημα.
«Μνημειώδης παραφροσύνη»
»Την αυτήν ημέραν: Αυτή η οδυνηρά και απίστευτος κατάστασις εξηκολούθησεν μέχρι της αναχωρήσεώς μου. Οι Τούρκοι απεσύρθησαν εις το ξενοδοχείον των ακολουθούμενοι από τους αντιπροσώπους της Γαλλίας, Ιταλίας και ΗΠΑ, οι οποίοι δεν μπορούν να πιστεύσουν ότι ήτο δυνατόν να υπάρξει εις τον κόσμον τόσον μνημειώδης παραφροσύνη ή ότι η ειρήνη ήτο δυνατόν να θυσιασθή διά τόσον ασήμαντον αιτίαν. Έως ότου αναχωρήση η αμαξοστοιχία μου, ο Ισμέτ ετηλεφώνησε δις να βεβαιωθή ότι πράγματι φεύγω. Ως γνήσιος Τούρκος εσκέπτετο ότι θα ηδύνατο να με προλάβη προτού στρίψω την γωνίαν του δρόμου διά μίαν τελικήν διαπραγμάτευσιν ως προς την τιμήν του τάπητος».
Αυτήν την «απίστευτον» και «εγκληματικήν» διπλωματία οι σημερινοί Τούρκοι, διά του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, εφαρμόζουν και στην περίπτωση της δύστηνης Κύπρου. Ας θυμηθούν οι τραγικοί επιλήσμονες του άθλιου ΔΗΣΑΚΕΛ: Είναι ο Τσαβούσογλου, με τον Νταβούτογλου, οι οποίοι, στις 23/6/2014, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δι’ ενός 105σέλιδου επονείδιστου επίσημου εγγράφου αποδόμησαν την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία χαρακτήρισαν ως defunct (ως εκλιπούσα). Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος προχθές έκυψε δουλοπρεπώς τον αυχένα ενώπιον του Μεβλούτ, ακόμα να απαιτήσει την απόσυρση του τουρκικού εγγράφου-ύβρεως.
«Πρόβλημα ανδρισμού»
Αλλά τι λέγομεν… Εδώ ο πρόεδρος Αναστασιάδης αποδέχτηκε την πενταμερή, την Κυπριακή Δημοκρατία θα υπερασπιστεί; Άκουσε κανείς, όλες αυτές τις μέρες, να γίνεται λόγος ή αναφορά, έστω, στην Κυπριακή Δημοκρατία; Είναι εκλιπούσα, Αναστασιάδειαις χερσίν και λόγοις, από τον Ιούνιο του 2014. Τώρα γίνεται λόγος για την Ενωμένη Ομόσπονδη Διζωνική τερατογενή Κύπρο, στην οποία πρόεδρος ΘΑ είναι ο Αναστασιάδης και συμπρόεδρος (!) ο εγκάθετος της κατοχής. Η Ιστορία πρέπει να διδάσκει. Οι ηγέτες οφείλουν να διδάσκονται. Ανιστόρητοι άλλοτε, ανιστόρητοι και αμαθείς και σήμερα, ούτε διδάσκονται ούτε ακούνε τους στόχους που οι Τούρκοι βροντοφωνάζουν κατ’ εναντίον μας.
Ας επανέλθουμε στη Λωζάννη: Στην κορύφωση των συνομιλιών, ο Ελ. Βενιζέλος, ρώτησε τους επιτελείς του για την ενδεδειγμένη πολιτική έναντι των Τούρκων. Πήρε την εξής τολμηρή αλλά θυμόσοφη απάντηση από τον τότε ειδικό σύμβουλό του, Άγγελο Ιωαννίδη, παλαιό Κωνσταντινουπολίτη: «Το πρόβλημα των σχέσεών μας προς την Τουρκίαν είναι πρόβλημα ανδρισμού. Αν τους δείξωμεν τον ανδρισμόν μας, μας δείχνουν τα οπίσθιά των. Αν τους δείξωμεν τα οπίσθιά μας, μας δείχνουν τον ανδρισμόν των» (αντί της λέξης «ανδρισμός» χρησιμοποιήθηκε άλλη, κυριολεκτικότερη…). Τρεις μόνον Έλληνες πολιτικούς οι Τούρκοι σεβάστηκαν μέχρι σήμερα: Τον Βενιζέλο, τον Μεταξά και τον Παπάγο. Ποιος Έλληνας Κύπριος αρρενωπός πολιτικός τολμά να δείξει τον ανδρισμό του στους Τούρκους;
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/opinions/savvas-iakovidis/2121/apo-ti-lozanni-tou-ismet-sto-cransmontana-tou-mevlout