Ουτοπία να πιστεύεται πως οι Τουρκοκύπριοι θα απεξαρτηθούν από την Τουρκία

Print Friendly, PDF & Email

19.07 2017 

του Κωστάκη Αντωνίου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους Τουρκοκυπρίους να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο με την Τουρκία και να συνεργαστούν με τους Ελληνοκυπρίους για τη δημιουργία ενός ευνομούμενου κράτους,  στο οποίο όλες οι κοινότητες θα χαίρονται τα αγαθά της συνεργασίας και της αλληλοκατανόησης. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε, όμως, ότι, σε παλαιότερη ομιλία του, είχε καλέσει και τους Ελληνοκυπρίους να αποκόψουν τον  ομφάλιο λώρο με την Ελλάδα, αλλά να προσκολληθούν πού;

Την ίδια στιγμή, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ επιμένει “να κατανοήσουμε τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων, διαφορετικά θα προκαλέσουμε τεράστια ζημιά στην Κύπρο”.

Δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό, ύστερα από μισό και πλέον αιώνα, ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν πρόκειται ποτέ να απεξαρτηθούν από την Τουρκία. Ακόμη και να το θέλουν, έχουν καταστεί εξαρτώμενοι οικονομικά, στρατιωτικά, διοικητικά, ενός κράτους επιδρομικού, μισαλλόδοξου, αποφασισμένου να επεκτείνει τα εδάφη του και να νεκραναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Πέραν τούτου, λάθη και της  δικής μας ηγεσίας, έσπρωξαν τους Τουρκοκύπριους πιο βαθιά στις αγκάλες της Τουρκίας. Οι Τουρκοκύπριοι δεν εμπιστεύονται τους Ελληνοκύπριους, αισθάνονται ασφαλείς ακόμη και υπό την πλήρη επιρροή μίας δικτατορικής, νεο-οθωμανικής Τουρκίας. Αισθάνονται πιο ασφαλείς να είναι υπήκοοι της Τουρκίας, παρά συνεργαζόμενοι με τους Έλληνες. Είναι τόσο βαθιές οι ρίζες που τους ενώνουν με την Τουρκία, ώστε ουδέποτε θα επιλέξουν να συγκρουστούν μαζί της και να συνεργαστούν μαζί μας.

Είναι χαρακτηριστική μία περιγραφή που μας έδωσε ένας Ελληνοκύπριος, του πόσο τυφλά ακολουθούν την Τουρκία οι Τουρκοκύπριοι και πόσο προσδεδεμένοι είναι με τη “Μητέρα Πατρίδα”.

1962. Ελληνοκύπριος επισκέπτεται ένα αμιγώς τουρκικό χωριό για να αγοράσει ένα γαϊδούρι από έναν Τουρκοκύπριο. Είχε πεθάνει το μοναδικό ζώο του και κάποιος τον ενημέρωσε ότι στο συγκεκριμένο χωριό, ένας Τουρκοκύπριος πουλούσε γαϊδούρια. Πήγε, έκλεισε τη συμφωνία και, φεύγοντας, ρώτησε τον Τουρκοκύπριο: “Κουμπάρε, γιατί αφήσατε το χωριό σας σε αυτό το χάλι; Γιατί δεν το συντηρείτε, γιατί δεν επισκευάζετε λιγάκι τα σπίτια σας και τα αφήνετε να σας πλακώσουν;”. Και η απάντηση του Τουρκοκύπριου: “Εφέντημ, εμείς δεν θα μείνουμε εδώ. Θα πάμε ποτζιεί…”, και έδειξε κατά τον βορρά.

Μιλούμε για αυθεντική διήγηση. Και μιλούμε για το 1962. Από τότε οι Τουρκοκύπριοι ήταν ενήμεροι τι θα ακολουθούσε. Πως ο “νότος” ήταν η προσωρινή διαμονή τους. Και πως ο προορισμός ήταν ο βορράς.

Είτε είχαν αποδεχθεί τη μοίρα τους, είτε κρυφοκοίταζαν προς  τον βορρά σαν τη Γη της Επαγγελίας τους. Αυτά στα οποία προσέβλεπαν,  βρήκαν την ολοκληρωτική πραγματοποίηση τους το 1974… Απέκτησαν κράτος έστω και μη αναγνωρίσιμο, απέκτησαν έδαφος, κατέλαβαν ελληνοκυπριακές περιουσίες και εδάφη, απέκτησαν κυβέρνηση, βουλή, νόμους, ζουν κάτω από ένα τυραννικό καθεστώς, κάτω από την μπότα του Τούρκου Ασιάτη, αλλά το τελευταίο πράγμα το οποίο μπορούν να δεχθούν είναι να στερηθούν την “προστασία” της Τουρκίας και να συνεργασθούν με τους Ελληνοκυπρίους. 

Είναι ουτοπία να πιστεύουν οι ηγέτες μας πως οι Τουρκοκύπριοι θα απεξαρτηθούν από την Τουρκία. Δεν θέλουν την απεξάρτηση. Αλλά ακόμη και να τη θέλουν, δεν μπορούν να απαλλαγούν της τουρκικής κατοχής. 

Τα χρόνια περνούν, και εμείς συνηθίσαμε να ζούμε χωρίς Τουρκοκυπρίους και οι Τουρκοκύπριοι χωρίς εμάς.

Εφιαλτική αλλά ωμή πραγματικότητα, την οποία δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε οι ευχές των ηγετών μας, ούτε οι εκκλήσεις τους προς τους συνοίκους…

ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/blog/antoniouc/2017/07/2187/outopia-na-pistevetai-pos-oi-tourkokyprioi-tha-apeksartithoun-apo-tin-tourkia