21/6/2020
του Άριστου Μιχαηλίδη
Μας φώτισαν πάλι οι δικοί μας. Την ώρα που η Άγκυρα αναβάθμισε σε επίπεδο κόκκινου συναγερμού την επιθετικότητά της, εδώ και στην Αθήνα, όσοι επένδυσαν τα πάντα στην πολιτική εξημέρωσης του θηρίου κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πού μας οδήγησαν. Και συνεχίζουν να μοιράζουν ευσεβοποθισμούς απ’ εδώ και απ’ εκεί. Βλέπουν το εξαγριωμένο θηρίο να δείχνει τα δόντια του, όχι μόνο στην Κύπρο και στο Αιγαίο, μα σε όλη τη γύρω περιοχή όπου προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή της παραφροσύνης της νεοθωμανικής αυτοκρατορίας, και συνεχίζουν στο μοτίβο που ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά. Λες και υπάρχει κάπου ένας μαέστρος και τους καθοδηγεί σε μια αέναη επανάληψη
Πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, οι οποίες θα επιτρέψουν επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, λένε, είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η τουρκική αδιαλλαξία. Λες και η Τουρκία αποθρασύνθηκε επειδή δεν κάνουμε συνομιλίες. Παριστάνουν πως ξέχασαν κιόλας ότι τα τουρκικά πλοία αλώνιζαν στην κυπριακή ΑΟΖ ακόμα κι όταν οι συνομιλίες έφταναν μέχρι την Ελβετία και οι πολιτικοί μας έταζαν στο λαό λύση από ώρα σε ώρα, από μέρα σε μέρα… Αλλά, οι συνομιλίες βρίσκονται σε τέλμα, όχι από δική μας θέληση, μα επειδή έτσι αποφάσισε η Άγκυρα, με δικαιολογίες πότε το Brexit, πότε τις ψευδοεκλογές και πότε τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Τα έλεγαν, εξάλλου, και στον Γκουτέρες επισήμως, δεν χρειαζόταν να τα σκεφτούμε μόνοι μας.
Οι συνομιλίες θα ξαναρχίσουν όταν θα το αποφασίσει η Άγκυρα και είναι απελπιστικό να ακούμε τους ηγέτες μας να επαναλαμβάνουν ότι η απάντησή τους στις τουρκικές επιδρομές είναι η επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων… Διότι, αυτό σημαίνει πως παρακολουθούν τις τουρκικές επιδρομές με τα χέρια στην ανάταση και περιμένουν να ολοκληρώσουν οι Τούρκοι τον σκοπό τους για να επιστρέψουν οι Κύπριοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έχοντας επιτρέψει ακόμα ένα τετελεσμένο γεγονός σε βάρος μας. Την αρπαγή της κυπριακής ΑΟΖ.
Θα μπορούσε η επανέναρξη των συνομιλιών να τερματίσει τις τουρκικές επιδρομές; Μα, ακριβώς το αντίθετο δείχνει η μέχρι τώρα πορεία. Οι συνθήκες που δημιουργεί η Τουρκία δεν έχουν σχέση με την όποια εξέλιξη στον ενδοκοινοτικό διάλογο. Τα πιο επικίνδυνα τετελεσμένα τα δημιουργούσε χρόνια τώρα σε χρόνους που βρισκόταν σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση. Το θεωρεί έτερον εκάτερον. Ή, ακόμα χειρότερα, θεωρεί τη διαπραγμάτευση βοηθητική στο να συνεχίζει ανενόχλητη να επιβάλλει τετελεσμένα.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα επιδιώκουμε πάντα τη διαπραγμάτευση. Αλλά, μόνο αφέλεια είναι να πιστεύει κανείς πως το μόνο που έχουμε να κάνουμε για να τερματιστεί η τουρκική επιθετικότητα είναι να ζητούμε επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι οποίες ούτως ή άλλως εξαρτώνται από την Τουρκία και όχι από εμάς. Έστω, όμως, ότι πιστεύουν κάποιοι πως όντως το τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα διαφοροποιήσει κάπως τη στάση της Άγκυρας. Τι κάνουμε μέχρι τότε; Αυτό είναι που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Διότι μέχρι τότε η Τουρκία θα συνεχίζει τις επιδρομές από την Κύπρο μέχρι την Ελλάδα.
Η απάντηση που έδωσε προχτές ο Άντρος Κυπριανού, κατηγορώντας την κυβέρνηση και ειδικά τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ότι «υψώνουν υπέρμετρα τον πήχη των προσδοκιών σε σχέση με το τι μπορεί να περιμένει η Κύπρος από τον διεθνή παράγοντα, είτε στις τριμερείς συνεργασίες, είτε από τις ΗΠΑ, είτε από την ΕΕ», είναι το άκρον άωτον της γενικολογίας και της ανεπάρκειας: «Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας πρέπει να βασίζεται σε αντικειμενική ανάγνωση των διεθνών δεδομένων -μακριά από ευσεβοποθισμούς και ψευδαισθήσεις. Να προωθεί την ανάπτυξη των σχέσεών μας με όλα τα κράτη της περιοχής και του κόσμου στη βάση διεθνούς δικαίου.
Να επικεντρώνεται στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος, αλλά και όλων των άλλων ανοικτών ζητημάτων που υπάρχουν στην περιοχή. Μόνο έτσι μπορούμε να αναχαιτίσουμε την τουρκική επιθετικότητα». Δηλαδή, να εγκαταλείψουμε τις τριμερείς συνεργασίες, την ΕΕ και τις ΗΠΑ και να ξεκινήσουμε την ανάπτυξη των σχέσεών μας με όλα τα κράτη της περιοχής και του κόσμου. Για τις τριμερείς συνεργασίες χρειάστηκαν προσπάθειες πέντε-έξι χρόνων· για να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε απαιτήσεις από την ΕΕ χρειάστηκαν δεκαπέντε χρόνια· για να δούμε έστω και θεωρητική στροφή των ΗΠΑ όχι υπέρ μας αλλά απέναντι στην Τουρκία χρειάστηκαν πενήντα χρόνια· για την ανάπτυξη των σχέσεών μας με όλα τα κράτη της περιοχής και του κόσμου πόσα χρόνια θα χρειαστούν άραγε μέχρι να δούμε αποτέλεσμα, που θα βοηθά στην αναχαίτιση της τουρκικής επιθετικότητας; Αλήθεια, τα πιστεύουν αυτά ή τα λένε επειδή δεν ξέρουν τι άλλο να πουν;
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/961921/to-thirio-exagiothike-alla-emeis-tha-perimenoyme-akoma-tin-eximerosi
