14/2/2021
γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης
-Στήνουν παιχνίδια με τον Γκουτέρες για την ημερομηνία της Πενταμερούς, που σχετίζεται με κυρώσεις και ΕΕ
-Η διάλυση της Κ. Δημοκρατίας φέρνει κι αυτήν της ΑΟΖ, την οποία η Τουρκία θέλει να μοιραστεί με τις γειτονικές χώρες, διατηρώντας η ίδια το 39% κι αφήνοντας σε μας τα χωρικά ύδατα
-Ποια νομικά εργαλεία έχει ο Πρόεδρος για τον Γκουτέρες και τον Μπορέλ
-Πώς τροχοδρομείται συγχωροχάρτι στην Άγκυρα
-Οι Τούρκοι συνδέουν την επιβολή κυρώσεων με νέα κρίση
Μετά τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες και ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, σφυρίζει ουδέτερα, αφήνοντας παράθυρα ανοικτά στην Τουρκία κατά τρόπον ώστε να θέτει θέσεις που υποσκάπτουν την Κυπριακή Δημοκρατία και προοωθούν τη διάλυση της ίδιας και της ΑΟΖ της. Απώτερος τουρκικός στόχος είναι να περιέλθει το φυσικό μας αέριο στα χέρια της Άγκυρας και γειτονικών κρατών στο πλαίσιο μιας Μεσογειακής Διάσκεψης, η οποία εμφανίζεται ως διπλωματική προσπάθεια παράλληλη με την Πενταμερή, που θα οδηγεί σε ένα νέο Κραν Μοντανά για μια διχοτομική λύση ομοσπονδίας – συνομοσπονδιακού χαρακτήρα. Ήδη υπάρχει σε εξέλιξη ένα παιχνίδι αναβολής της ημερομηνίας που θα πραγματοποιηθεί η Πενταμερής. Ενώ οι Τούρκοι έδωσαν δυο ημερομηνίες αρχές Μαρτίου, τώρα ζητούν όπως μετακινηθεί μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και, ως εκ τούτου, ο ΓΓ του ΟΗΕ… ακολουθεί.
Δυο τουρκικοί πυλώνες συν ένα
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία έχει καταστρώσει μία πολιτική δυο πυλώνων. Ο ένας έχει ως στόχο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο δεύτερος τη δική της αναβάθμιση εντός της ΕΕ με διάφορους τρόπους. Αφενός με την εμβάθυνση της Τελωνειακής Ένωσης και, αφετέρου, με την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες. Στο βάθος, βεβαίως, όλου αυτού του σκηνικού βρίσκεται ο έλεγχος του φυσικού αερίου και της Ανατολικής Μεσογείου από την Άγκυρα, στη βάση της Γαλάζιας Πατρίδας. Με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλάζει και το νομικό καθεστώς που διέπει σήμερα τις σχέσεις της με την Τουρκία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Η Πενταμερής και ένα νέο Κραν Μοντανά εξελίσσονται σε οχήματα για την επίτευξη των τουρκικών στόχων. Εκτός και αν τεθεί φρένο από την κυπριακή Κυβέρνηση με μια σειρά διπλωματικών και νομικών ενεργειών, που θα στηρίζονται πάνω στο κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο.
Παιχνίδι για ημερομηνίες και άλλοθι
Ήδη, φαίνεται ότι, τόσο ο ΓΓ των Ην. Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες όσο και ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, Ζοζέπ Μπορέλ, ο οποίος φθάνει στην Κύπρο στις 19 του μήνα, επιτρέπουν στις τουρκικές θέσεις να τίθενται επί τάπητος παρότι είναι αντίθετες με το διεθνές δίκαιο και το κεκτημένο. Σε ό,τι αφορά τον κ. Γκουτέρες, όχι μόνο παράθυρα αφήνει ανοιχτά, για να καταθέσει η τουρκική πλευρά τις νέες ιδέες της στη βάση της ισότιμης κυριαρχίας, που οδηγεί στη συνομοσπονδία και στη λογική των δύο κρατών, αλλά ταυτοχρόνως φαίνεται ότι ψάχνει για ημερομηνία σύγκλησης της Πενταμερούς μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μαρτίου, όταν θα συζητηθεί κατά πόσον θα ήταν δυνατή η εφαρμογή κυρώσεων σε βάρος της Άγκυρας. Όπως συναφώς πληροφορούμαστε, η τουρκική πλευρά έχει δώσει αρχικά δύο ημερομηνίες πριν από τη σύγκληση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δηλαδή περί τις αρχές Μαρτίου. Εν συνεχεία ζήτησε όπως η Πενταμερής μεταφερθεί μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Και η Γραμματεία των Ην. Εθνών, προφασιζόμενη θέματα κορωνοϊού, ακολουθεί τις τουρκικές υποδείξεις. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Τουρκία θα έχει ακόμη ένα άλλοθι προκειμένου να ζητηθεί η αναβολή της λήψης των όποιων σε βάρος της κυρώσεων για τις έκνομες ενέργειές της είτε στο Αιγαίο είτε στην Κύπρο, επιδιώκοντας ταυτοχρόνως να γίνουν βήματα για την αναβάθμιση των σχέσεών της με την ΕΕ.
Η αναβάθμιση της Άγκυρας στην ΕΕ
Την ίδια στιγμή, ο κ. Μπορέλ κινείται σε δύο επίπεδα: Το πρώτο επίπεδο είναι η αποφυγή επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία με την ανοχή κατ’ ελάχιστον των Αθηνών και της Λευκωσίας. Ο κ. Μπορέλ όσο και κράτη-μέλη της ΕΕ ευνοούν την πολιτική που θέλει αφενός να μην επιβληθούν κυρώσεις και, αφετέρου, να προχωρήσει μια ειδική σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ. Και αυτό διότι γνωρίζουν, όπως και η Τουρκία, ότι δεν θα πραγματοποιηθεί η πλήρης ένταξη, οπότε ψάχνουν τη φόρμουλα του αμοιβαίου οφέλους.
Το δεύτερο επίπεδο, που είναι συναφές με το πρώτο, αφορά στην εμβάθυνση της Τελωνειακής Ένωσης και την ενίσχυση των σχέσεων Τουρκίας – ΕΕ υπό το πρόσχημα ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος έχουν μπει σε διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων τους με την Άγκυρα (Πενταμερής και ελληνοτουρκικός διάλογος), οπότε υπό αυτές τις συνθήκες θα προφασιστούν άπαντες, ακόμη και ημέτεροι, ότι η Άγκυρα έχει δείξει καλή πρόθεση. Έτσι, λοιπόν, μέσω και του ΓΓ του ΟΗΕ και των ενεργειών του κ. Μπορέλ, η Τουρκία εισπράττει συγχωροχάρτι, παρότι έχει γκριζάρει το Αιγαίο, περιοχές της Κρήτης και της Ρόδου, καθώς και την κυπριακή ΑΟΖ, κατέχοντας ταυτοχρόνως 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους της ΕΕ. Πρόβλημα ως προς τις κυρώσεις, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι θα έχει η Τουρκία εάν κατέρρεε η Πενταμερής και αν της καταλογίζονταν ευθύνες. Όμως, αυτό θεωρείται δύσκολο σενάριο, δηλαδή ο καταλογισμός ευθυνών, διότι σημαίνει αλλαγή πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών και δη της Γερμανίας, καθότι η Άγκυρα έχει προειδοποιήσει τον κ. Μπορέλ διά του Τούρκου ΥΠΕΞ, Αχμέτ Τσαβούσογλου, ότι εάν της επιβληθούν κυρώσεις, θα βγάλει εκ νέου τον στόλο έξω. Που θα πει κρίση.
«Σκόπελος» και εκβιασμός
Είναι, δε, πρόδηλον ότι ο κ. Μπορέλ μέσα σε αυτό το σκηνικό, δηλαδή του εξευμενισμού, προβάλλει, όπως και άλλοι αξιωματούχοι της ΕΕ, τη διπλωματική προσπάθεια της επίλυσης των συνοριακών διαφορών που έχουν σχέση με την ΑΟΖ και με την υφαλοκρηπίδα στο πλαίσιο μιας Μεσογειακής Διάσκεψης, που στην ουσία θα τελεί υπό την αιγίδα της ΕΕ. Εκείνο που δεν ξεκαθαρίζουν οι θεσμοί της ΕΕ και ο ίδιος ο κ. Μπορέλ, είναι το καθεστώς με το οποίο μπορεί να συμμετάσχει κάποιος, και ποιοι, σε αυτήν τη Μεσογειακή Διάσκεψη. Τουλάχιστον δεν το έχει πράξει δημόσια. Ως αποτέλεσμα τούτου, είναι να ανέχεται ο κ. Μπορέλ, όπως και ο ΓΓ των Ην. Εθνών σε επίπεδο Πενταμερούς, να χρησιμοποιείται η Μεσογειακή ως εργαλείο υπόσκαψης της Κυπριακής Δημοκρατίας, εφόσον η Τουρκία θέτει την εξής αξίωση: είτε η Μεσογειακή θα πραγματοποιηθεί όπως και η Πενταμερής με τους Τουρκοκύπριους ή δεν θα συμμετάσχει ούτε η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία δεν αναγνωρίζει. Η Άγκυρα, για να αποφύγει τον «σκόπελο» που εγείρει η κυπριακή Κυβέρνηση, ότι δηλαδή σε μια τέτοια διάσκεψη συμμετέχουν αναγνωρισμένα κράτη – μέλη, εισηγείται όπως συμμετάσχουν στη Μεσογειακή ακόμη και οι πετρελαϊκές εταιρείες ή και άλλοι, όπως οι Τουρκοκύπριοι που έχουν σχετικά συμφέροντα επί του θέματος. Δηλαδή, η Τουρκία αμφισβητεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί πλήρη κυριαρχία και ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν χωριστό δικαίωμα διαπραγμάτευσης στα θέματα του φυσικού αερίου. Αυτή η αξίωση δεν είναι καθόλου τυχαία. Σχετίζεται με συμφωνίες που έχει συνάψει ήδη το ψευδοκράτος μαζί με την τουρκική εταιρεία πετρελαίου. Ως εκ τούτου τη θεωρεί η Άγκυρα ως μία κλασική ευκαιρία για να εισαγάγει στο παιχνίδι και την τουρκική εταιρεία πετρελαίων και τους Τουρκοκύπριους, για να νομιμοποιήσει τις παράνομες συμφωνίες που έχουν συνάψει το ψευδοκράτος και η ίδια εντός της ΑΟΖ.
Κατακερματισμός της ΑΟΖ
Παράλληλα και ταυτόχρονα, η Τουρκία επιμένει ότι, σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού, η ΑΟΖ της Κύπρου δεν θα είναι η υφιστάμενη, δηλαδή δεν θα είναι η ΑΟΖ που προκύπτει από τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά θα είναι μία νέα ΑΟΖ, η οποία θα ρυθμιστεί μεταξύ της ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας που θα προκύψει από τη λύση του Κυπριακού. Η ρύθμιση αυτή θα αφορά τον τεμαχισμό της κυπριακής ΑΟΖ με τις γειτονικές χώρες και την Τουρκία. Σε ανύποπτο χρόνο από το 2017 είχαμε αναλύσει και υποβάλει αυτήν την τουρκική στρατηγική, την οποία εμφανίζει σήμερα η Άγκυρα. Είχαμε μάλιστα δημοσιεύσει αναλύσεις και χάρτες. Δυστυχώς, οι κυπριακές Κυβερνήσεις και το κομματικό σκηνικό δεν αντελήφθησαν ορθώς πού οδηγούνται τα πράγματα. Ότι δηλαδή με βάση τους τουρκικούς σχεδιασμούς, σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού στη βάση μιας ομοσπονδίας, θα απομείνει σε μας ποσοστό λιγότερο από το 6% της υφιστάμενης Κυπριακής ΑΟΖ. Το 69% θα περιέλθει στην Τουρκία και από το 31% που υποτίθεται θα περάσει στην ομόσπονδη Κύπρο, το 25% θα διανεμηθεί μεταξύ της Αιγύπτου 17%, του Ισραήλ 2%, της Συρίας 2% και του Λιβάνου 4% (δες χάρτες). Αυτές ήταν οι δικές μας εκτιμήσεις επί τη βάσει επίσημων τουρκικών στοιχείων που επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια και από το Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Πρωτογενές δίκαιο
Το θέμα είναι άλλο: Ενώ γνωρίζουμε πού μας οδηγούν οι Τούρκοι, εμείς επιμένουμε να πέφτουμε στην παγίδα. Γιατί; Το θέμα είναι συναφές και με το πολιτειακό σύστημα που θα προκύψει, ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, ή εάν θα ήταν δυνατό να πάμε σε ένα ενιαίο κράτος αποκεντρωτικού χαρακτήρα, δηλαδή με ζώνες που θα έχουν τοπική αλλά όχι κρατική εξουσία και όχι σε μια ομοσπονδία, όπου οι ζώνες εξελίσσονται σε δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη. Με την επιμονή της Τουρκίας στο κατάλοιπο της εξουσίας, δηλαδή τη δυνατότητα άσκησης πρωτογενούς δικαίου από τα συνιστώντα κράτη, σε συνδυασμό με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη, εκ των οποίων το ένα θα είναι το ψευδοκράτος, δημιουργείται: 1) Ένα “new State of affairs” (νέα τάξη πραγμάτων), που αφήνει πίσω του άπαξ και διά παντός το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το οποίο πηγάζουν όλα τα δικαιώματά μας εντός της υφιστάμενης ΑΟΖ. 2) Ένα νέο πρωτογενές δίκαιο, επί του οποίου η Τουρκία πατά για να διαλύσει μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία και την ΑΟΖ της.
Οι επιλογές του Προέδρου
Ο Πρόεδρος έχει αποφασίσει όπως και η συντριπτική πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας να μπουν μέσα στο ναρκοπέδιο της Πενταμερούς. Εμείς, ουδέποτε ανήκαμε στο απορριπτικό στρατόπεδο. Το αντίθετο. Έχουμε προχωρήσει σε σειρά προτάσεων, διότι δεν επιχαίρουμε με τις ήττες, ούτε θέλουμε την καταστροφή αυτού του τόπου. Γι’ αυτό και μιλούμε υπεύθυνα. Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο παραγωγής πολιτικής, υποβάλλουμε τα εξής: Πρώτον, ο ΓΓ του ΟΗΕ δεν έχει κανένα δικαίωμα να αφήσει παράθυρα για νέες ιδέες όπως τις θέλει η Τουρκία, στη βάση δηλαδή της ισότιμης κυριαρχίας, που οδηγεί σε συνομοσπονδία και σε δυο κράτη, δηλαδή στη διάλυση κράτους-μέλους των Ην. Εθνών. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να θέσει από την πρώτη στιγμή στην Πενταμερή ότι οποιαδήποτε νέα ιδέα μπορεί να τεθεί στο τραπέζι, εφόσον όμως δεν παραβιάζει τα θεμελιώδη ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως είναι το 367 του ’75, το οποίο καθορίζει ρητώς τον σεβασμό της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του Ενιαίου Κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναφέρεται στην έναρξη της αποχώρησης τουρκικών στρατευμάτων και επιστροφής των προσφύγων. Τονίζουμε, δε, ότι το ψήφισμα 367 περιλαμβάνει το σύνολο του ψηφίσματος 3212 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Έτσι, εξ υπαρχής καθαρίζει το τραπέζι και ο ΓΓ τίθεται ενώπιον των δικών του ευθυνών. Ότι, δηλαδή, δεν μπορεί από θεματοφύλακας του Διεθνούς Δικαίου να εξελιχθεί σε συνένοχο της καταστρατήγησής του και δη της παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων κράτους-μέλους του Οργανισμού Ην. Εθνών και δη του άρθρου 2 παράγραφος 4, που ρητώς αναφέρει ότι δεν επιτρέπεται η χρήση βίας, ούτε μπορεί να αναγνωριστεί οποιαδήποτε Αρχή, κράτος ή οντότητα που προέκυψε από τη χρήση των όπλων. Αυτή η παράνομη «Αρχή» είναι το ψευδοκράτος, το οποίο η Τουρκία αρχικά επιδίωκε να αναγνωριστεί μέσω ομοσπονδίας, μετά μέσω χαλαρής ομοσπονδίας και σήμερα μέσω συνομοσπονδίας.
Δεύτερον, στις 19 του μήνα, όταν θα έρθει ο κ. Μπορέλ στην Κύπρο, θα πρέπει να του υποδειχθεί ότι είναι υποχρεωμένος να υπηρετεί το κοινοτικό κεκτημένο, το οποίο στη δική μας περίπτωση στηρίζεται πάνω σε δύο βασικούς πυλώνες. Ο πρώτος βασικός πυλώνας είναι το πρωτόκολλο 10, βάσει του οποίου εντάχθηκε ολόκληρη η Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ, με απόκλιση της εφαρμογής του κεκτημένου στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα, ακριβώς λόγω της παράνομης παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων. Εάν οι Τουρκοκύπριοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στα οφέλη του φυσικού αερίου, τότε μπορούν να επανενσωματωθούν στο ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο μέσα από τις συνομιλίες λύσης θα πρέπει να βελτιωθεί προς το καλύτερο και να εναρμονιστεί με τις αρχές και αξίες της ΕΕ και όχι να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία για να εναρμονιστεί μέσω συνομοσπονδίας ή χαλαρής ομοσπονδίας, όπως αυτές πηγάζουν από τους κανόνες των τουρκικών τανκς. Ο δεύτερος βασικός πυλώνας, που είναι συναφής με τα ανωτέρω, αφορά στην αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που αναφέρει ότι η προϋπόθεση της συνέχισης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας είναι η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Δεν μπορεί ο κ. Μπορέλ να μην υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία καθιστώντας σαφές προς την Τουρκία ότι: Α) Αν επιθυμεί να συμμετάσχει σε μία Μεσογειακή Διάσκεψη, υποχρεούται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, που συνιστά κράτος-μέλος της ΕΕ. Β) Συνεχίζει να ισχύει και το Πρωτόκολλο 10 και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου. Αυτές είναι οι επίσημες θέσεις της ΕΕ.
Το νέο χαλιφάτο
Βεβαίως, εάν εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικούμε αυτό το νομικό πλαίσιο που καθορίζουν η ΕΕ και ο ΟΗΕ, κανείς δεν θα εμφανιστεί βασιλικότερος του Βασιλέως. Συνεπώς, ο έχων έννομο συμφέρον, δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία, θα είναι σαφής καθορίζοντας ότι δεν επιτρέπει την αξίωση της Τουρκίας για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που σημαίνει και τη διάλυση της υφιστάμενης Κυπριακής ΑΟΖ. Η δε ΕΕ ας μην έχει την ψευδαίσθηση ότι, εάν πέσει η Κύπρος, θα γλιτώσουν από έναν μπελά. Εάν πέσει η Κύπρος και το Αιγαίο, θα ακολουθήσουν κι άλλα τμήματα της Ευρώπης, διότι η Τουρκία θα θέσει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου κάτω από τον δικό της έλεγχο. Και, ως εκ τούτου, θα έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν το νέο χαλιφάτο του Ταγίπ Ερντογάν, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Τα εργαλεία της Πενταμερούς και της Μεσογειακής
Αυτός είναι ο χάρτης με τις επίσημες διεκδικήσεις της Τουρκίας όπως έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ. Κρατά για τον εαυτό της το 69% και προσφέρει ένα μεγάλο ποσοστό στο ψευδοκράτος. Στην Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία μετατρέπει σε Διοίκηση του Νότου, αφήνει ψίχουλα. Όπως φαίνεται στους λοιπούς χάρτες, αυτά που επιτρέπει να διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία, έρχεται να τα προσφέρει σε περίπτωση λύσης στα γειτονικά κράτη. Ως εργαλεία της πολιτικής της θεωρεί ότι μπορεί να είναι η Μεσογειακή Διάσκεψη, η Πενταμερής και ένα νέο Κραν Μοντανά, στο πλαίσιο του οποίου θα προκύψει μια ομοσπονδία, συνομοσπνδιακού χαρακτήρα, που θα διαλύει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υφιστάμενη ΑΟΖ.
Διάλυση ΑΟΖ και εξευτελισμός…
Αυτοί είναι οι χάρτες επί των οποίων αποτυπώνεται η διάλυση της Κυπριακής ΑΟΖ με την εξεύρεση μιας λύσης ομοσπονδίας, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, όπως την επιδιώκει η Τουρκία. Ακόμη και αυτό το 31% που αφήνουν οι Τούρκοι σε ένα ομόσπονδο πολιτειακό σύστημα, το προσφέρουν σε ποσοστό της τάξης του 25% προς την Αίγυπτο (17%), το Ισραήλ (2%), τη Συρία (2%) και τον Λίβανο (4%). Οι χάρτες αυτοί έχουν δημοσιευτεί σε ανύποπτο χρόνο προειδοποιώντας όπως και τώρα για την τουρκική πολιτική και την ανάγκη αποτρεπτικής στρατηγικής αντί της εξευμενιστικής, όπως είναι η Πενταμερής και ένα νέο Κραν Μοντανά. Συνέχεια δηλαδή μιας αποτυχημένης και ουτοπικής πολιτικής, που επιτρέπει στον κ. Τατάρ να μας κοροϊδεύει ότι, εάν δεχθούμε την ισότιμη κυριαρχία, θα δεχθεί αντί λύσης δύο κρατών, συνομοσπονδία!!
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2021/2/14/skhediazoun-na-klepsoun-to-phusiko-aerio-meso-mesogeiakes-kai-neou-kran-montana/
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.