27/11/2021
γράφει η
Φαίνεται πως η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν έχει συνειδητοποιήσει ή δεν θέλει να ασχοληθεί με τους λόγους που οι οπαδοί, τα μέλη και οι ψηφοφόροι του τού γυρίζουν την πλάτη
Με ποιο, αλήθεια, σκεπτικό η ηγεσία του ΑΚΕΛ είναι τόσο πεπεισμένη ότι η πρόταση που εισηγείται για να βγούμε από το πολυετές διαπραγματευτικό αδιέξοδο για τη λύση του Κυπριακού είναι η ενδεδειγμένη; Ποιο ποσοστό του λαού εγκρίνει ή και επικροτεί τις προτάσεις του τις οποίες μεταφέρει και διαφημίζει με τόση ένταση εντός και εκτός Κύπρου; Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές η εκλογική δύναμη του ΑΚΕΛ υποχώρησε δραματικά με πολλές παράπλευρες «απώλειες». Η «άτακτη» αποχώρηση του Άντρου Κυπριανού από το αξίωμα του Γ.Γ. της Κ.Ε. και μάλιστα απ’ όλα τα ανώτερα συλλογικά όργανα του κόμματος, όπως και οι παραιτήσεις άλλων μελών του Π.Γ., δεν κατάφεραν να κοπάσουν τους τριγμούς και τις φυγόκεντρες δυνάμεις από το κόμμα, το οποίο, δυστυχώς, έχει πλέον ταυτιστεί με θέσεις που δεν υιοθετούνται από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Το ιστορικό χαμηλό 22,34% που πήρε στις Βουλευτικές του 2021 ήταν μία πανωλεθρία για ένα κόμμα που για χρόνια διατηρούσε τα σκήπτρα της πρώτης θέσης. Φαίνεται πως η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν έχει συνειδητοποιήσει ή δεν θέλει να ασχοληθεί με τους λόγους που οι οπαδοί, τα μέλη και οι ψηφοφόροι του τού γυρίζουν την πλάτη. Δεν τολμά να σταθεί με αυτοκριτική διάθεση, προκειμένου να εντοπίσει τα αίτια και αιτιατά, γιατί τα τελευταία χρόνια απώλεσε πάνω από 70.000 ψηφοφόρους. Και αυτή η μακροχρόνια πτωτική τάση συνεχίζεται. Ωστόσο, η ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ εμφανίζεται ως να μη συμβαίνει τίποτα, λες και η πλειοψηφία του λαού επικροτεί τις θέσεις της στο Κυπριακό.
Μέχρι και τις Βρυξέλλες έφτασε η «χάρη» του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, ο οποίος, μαζί με το μέλος του Π.Γ. του κόμματος, Τουμάζο Τσελεπή, σε συναντήσειςκαι εκδηλώσεις στην έδρα της Ε.Ε. αναλώθηκαν σε κατηγορίες εναντίον του Προέδρου, επιρρίπτοντας τις ευθύνες ουσιαστικά και κυριολεκτικά στην ε/κ πλευρά. Τα ίδια έπραξε ο Στεφάνου και στο Λονδίνο – στην πρωτεύουσα της χώρας που δημιούργησε το Κυπριακό με το δόγμα τού διαίρει και βασίλευε και η οποία πολεμά, δολίως και υπογείως, για χρόνια τους Ε/κ προς όφελος της Τουρκίας.
Οι αποκαλύψεις της εφ. «Φιλελεύθερος» για τα πρακτικά της διάσκεψης του Κραν Μοντανά ήταν αναμενόμενο να αναβιώσουν τις αντιπαραθέσεις και να πυροδοτήσουν τα ίδια αφηγήματα που ακούγαμε και το 2017 για το τις πταίει που το Κυπριακό παραμένει άλυτο εδώ και 48 χρόνια.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λαός δεν πταίει… Και δεν είναι δυνατόν να του βάζουν το δίλημμα της υποταγής του στις παράλογες αξιώσεις του κατακτητή, επειδή θα επιβάλει τη διχοτόμηση.
Στην ιστοριογραφία αλλά και στην ιστορική μνήμη δεν υπάρχουν πουθενά δείγματα γραφής όπου οι κατακτημένοι υποκύπτουν σε ντροπιαστικές συναλλαγές με τον κατακτητή, επειδή τους απειλεί ότι θα πάθουν χειρότερα. Ο λαός δεν μπορεί να «καταδικάζεται», επειδή δεν αποδέχεται τις νουθεσίες ενός κόμματος που κυβέρνησε, αλλά ούτε και το ίδιο κατόρθωσε, παρά τις όποιες υποχωρήσεις και διολισθήσεις, να επιλύσει το Κυπριακό.
Σίγουρα ο Πρόεδρος προέβη σε άστοχους χειρισμούς στο Κραν Μοντανά. Την κύρια όμως και πρωταρχική ευθύνη την φέρει η Τουρκία, η οποία, για 48 χρόνια, με τις παράνομες ενέργειές της, διαιωνίζει την παράνομη κατοχή.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ κατηγορεί τον Πρόεδρο ότι «ευθύνεται για την
απώλεια της ιστορικής ευκαιρίας για συμφωνημένη λύση στο Κραν Μοντανά, με την Τουρκία να φεύγει από τη διάσκεψη πλήρως αποενοχοποιημένη, αλλά και εγκωμιασμένη για τη στάση που τήρησε, τόσο από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, όσο και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».
Λέει επίσης ότι «έκτοτε έχει εμπεδωθεί διεθνώς η εικόνα ότι η ε/κ πλευρά είναι συνυπεύθυνη για την απώλεια αυτής της ιστορικής ευκαιρίας…».
Φαίνεται, τα αφτιά τους δεν ακούνε τα δηλωθέντα τους. Αν εμπεδώθηκε μια τέτοια εικόνα, όπως υποστηρίζει η ηγεσία του ΑΚΕΛ, φέρει και η ίδια ασήκωτες ευθύνες, γιατί καθημερινά κατηγορεί τον Πρόεδρο και κατ’ επέκτασιν την ε/κ πλευρά για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων και για τα αδιέξοδα στο Κυπριακό. Η Τουρκία με ελάχιστες αιχμές βγαίνει αλώβητη από την κριτική του ΑΚΕΛ.
Βγήκε από τη ναφθαλίνη κι ο τέως Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και τα έβαλε με τον «Φιλελεύθερο», επειδή δήθεν δημοσιοποιεί επιλεκτικά και αποσπασματικά τα πρακτικά. Το ίδιο σλόγκαν υποστήριξαν και άλλα νυν ηγετικά στελέχη του κόμματος, ενώ οι καθημερινές αποκαλύψεις της εφημερίδας τούς διαψεύδουν.
Η Τουρκία δεν δέχθηκε αποχώρηση των στρατευμάτων της, ούτε και την κατάργηση των εγγυήσεων. Το ομολογεί ο Γκουτέρες στον Κοτζιά, σύμφωνα με τα πρακτικά.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, όμως, επιμένει φορτικά και ζητά από τον Πρόεδρο «να προχωρήσει με διαπραγμάτευση επί του πλαισίου Γκουτέρες και να εκφράσει την ετοιμότητά του για υποβολή γεφυρωτικών προτάσεων, με στόχο τη σύντομη κατάληξη σε στρατηγική συναντίληψη…».
Και συνεχίζουν το παραμύθι: «Η Ενωμένη Δημοκρατία της Κύπρου και η Τουρκία να ξεκινήσουν συνομιλίες για σύναψη αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας αναφορικά με την όδευση αγωγού φυσικού αερίου προς την Τουρκία, εφόσον κριθεί θετικό από οικονομικής και τεχνικής σκοπιάς… και εφόσον η Τουρκία σεβαστεί το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου…».
Ακόμα και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά τη διάσκεψη του Κραν Μοντανά, επιβεβαιώνεται αυτό που υποστήριζε η ε/κ πλευρά, ότι δηλαδή η Τουρκία δεν αποδέχτηκε ποτέ στο Κραν Μοντανά λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και χωρίς εσαεί μόνιμη παρουσία τουρκικού στρατού στο νησί. Ποιο είναι, όμως, αυτό το περιβόητο διαπραγματευτικό κεκτημένο, το οποίο επικαλείται η ηγεσία του ΑΚΕΛ; Μόνο οι δικές μας υποχωρήσεις. Το ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ εμφανίζεται ως Πόντιος Πιλάτος και δεν επικρίνει την Τουρκία, δεν τους ενοχλεί.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ηγεσία του ΑΚΕΛ είναι να κατηγορηθεί ότι υποστηρίζει περαιτέρω υποχωρήσεις προς την Τουρκία και ότι δεν ενοχλείται από τις παράλογες αξιώσεις της.
Ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά λάθη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ είναι η εγκατάλειψη της πάγιας θέσης για διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό με τη συμμετοχή των πέντε μονίμων μελών του Σ. Ασφαλείας και η υιοθέτηση πενταμερών διασκέψεων όπου οι δημιουργοί του προβλήματος -Τουρκία και Βρετανία-εκπροσωπούνται ως ισότιμοι εταίροι και διαπραγματευτές.
Για χρόνια η αξίωση για διεθνή διάσκεψη ήταν συνεδριακή απόφαση για το ΑΚΕΛ. Εγκαταλείφθηκε όταν η ε/κ πλευρά αποδέχθηκε στη Νέα Υόρκη την πρόταση Κ. Ανάν, με την Πενταμερή τον Μάρτη του 2004 στο Μπούργκενστοκ να οδηγείται σε αποτυχία.
Δυστυχώς, όλες οι πενταμερείς διασκέψεις που έγιναν για το Κυπριακό με ιστορικό 62 χρόνων απέτυχαν παταγωδώς και η Κύπρος βρίσκεται έρμαιο των απειλών της Τουρκίας.
Δυστυχώς, η ηγεσία του ΑΚΕΛ περιφρονεί την πλειοψηφία του λαού και επιμένει να αυτοπυροβολείται.
(δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή της Κυριακής», 21/11/2021)
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2021/11/23/otan-to-akel-autopuroboleitai/
