09 Ιανουαρίου 2018, 11:30 πμ
του Γιώργου Καλλινίκου
Είναι θλιβερό. Είναι και απογοητευτικό. Κυρίως, όμως, είναι άκρως απαισιόδοξο. Για το μέλλον αυτού του τόπου. Διότι επιβεβαιώνει ότι πολλοί αδυνατούν να απεγκλωβιστούν από τον ψευδαισθησιακό κόσμο στον οποίο βρίσκονται. Και καλά, πριν από μερικές δεκαετίες, ο καθένας μας μπορούσε να τρέφει κάποιες αυταπάτες. Μετά, όμως, από την περίοδο Ταλάτ στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, δικαιολογείται κάποιος να τρέφει ακόμη ψευδαισθήσεις; Ακόμη και αν κάποιοι χαρακτηρίζονταν υπεραισιόδοξοι και ευελπιστούσαν σε μια δεύτερη ευκαιρία, είναι δυνατόν μετά από τον «ηγέτη της λύσης», τον Μουσταφά Ακιντζί, να υπάρχουν ακόμη κάποιοι στην ε/κ πλευρά που παραμένουν αμετανόητοι θεατές του ίδιου έργου επιστημονικής φαντασίας;
Και όμως, δυστυχώς, είναι. Η χθεσινή ημέρα πιστοποίησε του λόγου το αληθές. Με τις δακρύβρεκτες αντιδράσεις πολλών για τη νίκη του Οζγκιουργκούν, του κόμματος του Έρογλου και της λοιπής Δεξιάς στις εκλογές στα κατεχόμενα. Για την υποχώρηση του ΡΤΚ και των άλλων «καλών» κομμάτων, που υποτίθεται ότι επιθυμούν λύση του Κυπριακού. Το τραγικό στην επανάληψη του ίδιου θεάτρου του παραλόγου το οποίο παρακολουθούμε κατά καιρούς όταν διεξάγονται εκλογές στο ψευδοκράτος (και στην Τουρκία διότι κάποιοι πανηγύριζαν και για τον Σουλτάνο) είναι ότι πρωταγωνιστές δεν είναι μόνο μερικοί πολιτικοί, που αδυνατούν να διανοηθούν να ξεκολλήσουν από την παράσταση των ψευδαισθήσεων. Συμμετέχουν μαζί τους και πολλοί απλοί πολίτες. Οι οποίοι δεν έχουν, απλώς, μπολιασθεί από τους πολιτικούς, αλλά επιδιώκουν κιόλας να υποδυθούν τον ρόλο τους καλύτερα και από αυτούς που τους μπόλιασαν.
Αν ούτε μετά από την τρανταχτή φάρσα ενός Νορβηγού αστρολόγου, που φαντασιώθηκε ευθυγράμμιση των άστρων, δεν συνειδητοποιήσαμε ότι κουμάντο στο Κυπριακό κάνει μόνο η Άγκυρα, απλώς, θα συνεχίσουμε την ίδια αδιέξοδη πορεία. Μάλιστα, ούτε καν ποιος ηγείται στην Άγκυρα δεν έχει καθοριστική σημασία. Διότι, δυστυχώς, για εμάς που ποτέ δεν βρήκαν οι ταγοί μας την δύναμη να χαράξουν μια κοινή στρατηγική, οι Τούρκοι έχουν και την ακολουθεί όποιος και αν βρεθεί στη θέση του Σουλτάνου. Μπορεί να αλλάζει η ένταση στην έκφραση της πολιτικής αυτής, αλλά η πορεία της παραμένει σταθερή επί του ίδιου αδιάλλακτου πυρήνα.
Αν μετά από την κωμωδία, που παρακολουθήσαμε με πρωταγωνιστή τον Ακιντζί στους περιπάτους στη Λήδρας και τα θέατρα στη Σαλαμίνα, η οποία κατέληξε σε τραγωδία στα επαναλαμβανόμενα ταξίδια στα ελβετικά θέρετρα, ακόμη δεν αντιληφθήκαμε ότι αυτή που κόβει και ράβει είναι η Άγκυρα, απλώς, θα συνεχίσουμε την ίδια αδιέξοδη πορεία.
Αν μετά από την τελευταία ιλαροτραγωδία, που παίχτηκε στο Κραν Μοντανά, με τον «ηγέτη της λύσης» να εμφανίζεται σε ρόλο απλής μαριονέτας την οποία κινούσε πέρα-δώθε ο Τσαβούσογλου, δεν χωνέψαμε ότι όποιος και αν ηγείται των Τ/κ, ελάχιστα διαφέρει από μια γλάστρα και πως στα ζωτικής σημασίας για την Τουρκία θέματα, τον πρώτο και τελευταίο λόγο τον έχει ο Σουλτάνος, απλώς, δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από την αδιέξοδη πορεία την οποία ακολουθούμε για 43 χρόνια.
Όποιοι θέλουν να βλέπουν κατάματα την πραγματικότητα, αφαιρώντας τους φακούς της αυταπάτης, θα διακρίνουν ευδιάκριτα μόνο ένα αρνητικό και ένα θετικό για την ε/κ πλευρά από τα αποτελέσματα των προχθεσινών εκλογών. Το αρνητικό είναι ότι η επικράτηση του Οζγκιουργκούν και των πιο ακραίων φωνών στα κατεχόμενα, απλώς, διευκολύνει την Άγκυρα στην επισφράγιση του διαχρονικού επιχειρήματος της με το οποίο επιχειρεί να διασφαλίσει την εσαεί παρουσία της στο νησί. Η περιβόητη βούληση των Τ/κ την οποία μονίμως επικαλείται, θα εκφράζεται πιο δυνατά, πιο ξεκάθαρα και πιο συνειδητά από τις δυνάμεις αυτές. Όχι πως ο Ακιντζί έκανε κάτι διαφορετικό επί της ουσίας. Αλλά το έπραξε υπό πίεση. Υπάρχει, όμως, και ένα θετικό. Παρά να παρακολουθούμε όλοι τα παιγνίδια ψευδαισθήσεων με πρωταγωνιστή τον Ακιντζί, καλύτερα να αντικρίζουμε την ωμή (έστω και οικτρή) αλήθεια ενός Οζγκιουργκούν.
Για την τ/κ πλευρά, φυσικά, τα αποτελέσματα είναι άκρως καταστροφικότερα. Διότι επισφραγίζουν την δική τους αδυναμία να δουν το αληθινό όραμα μιας ενωμένης Κύπρου εντός της ΕΕ. Δηλαδή, την αδυναμία απαγκίστρωσής τους από την ασφυκτική «αγκαλιά» της Τουρκίας, ώστε να λειτουργήσει αυτό που ο ΓΓ του ΟΗΕ αποκάλεσε «κανονικό κράτος». Το οποίο θα μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ευμάρειας και προόδου για το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη. Και προς όφελος όλων των νόμιμων και μόνιμων κατοίκων του. Επιλέγουν να συνεχίσουν κι αυτοί στη δική τους ψευδαίσθηση, ενός «κράτους» μαριονέτα. Και αυτό είναι το πλέον τραγικό…
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/474933/i-tragki-emmoni-ston-kosmo-ton-psevdaisthiseon
