Από τη… ζαλάδα στα κατεπείγοντα

Print Friendly, PDF & Email

07.04.2018 07:00
του Λάζαρου Μαύρου

Ε Ι Ν Α Ι ΜΑΛΛΟΝ βέβαιο ότι, στις σκέψεις της πολιτικής ηγεσίας επικρατεί μεγάλη… ζαλάδα τελευταίως. Ως εντελώς φυσιολογική συνέπεια των όσων «απίστευτων» και «απρόβλεπτων» συμβαίνουν εσχάτως με πρωταγωνίστρια την Τουρκία. Που συγκροτούν τον παράγοντα «αντικειμενικές συνθήκες», αφ’ ενός. Σε συνάρτηση, με τις επί δεκαετίες γνωστές στην πράξη επιδόσεις «στάσιμων στην ίδια τάξη» των δικών τους σκέψεων, αποφάσεων και υλοποιούμενων πολιτικών «γραμμών». Που συγκροτούν τις «υποκειμενικές συνθήκες», αφ’ ετέρου.

Τ Ρ Ι Α ΕΙΝΑΙ, σε… προτελευταία ανάλυση, τα «αφηγήματα» πολιτικής που επινόησαν, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, με τις εκατέρωθεν για το κάθε ένα, αντιπαραθέσεις τους, οι ψήφω λαού πολιτικοί – κομματικοί ηγέτες, για την αντιμετώπιση του Τουρκικού Προβλήματος που υφίσταται, ιδίως από το 1974, εκ του οποίου υποφέρει και κινδυνεύει η Κύπρος: Από την Τουρκία – Κατακτητή, η οποία από το 1956 στρατήγησε, μεθοδεύει αταλάντευτα, υπομονετικά κι επίμονα, την «Ανάκτηση [ολόκληρης] της Κύπρου» .

Π Ρ Ω Τ Ο: Ήλπιζαν, και το διακήρυτταν δημοσίως, να δελεάσουν -έλεγαν- την ανορθολογικά υπό των ιδίων υπολογιζόμενη ως «ορθολογικά σκεπτόμενη» Τουρκία, ότι θα συγκατανεύσει σε «λύση του Κυπριακού» ώστε να… επωφεληθεί και η ίδια: Πρώτα για να μπει το ταχύτερον στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και, συνάμα, για να… κερδίσει και του λόγου της από τον πλούτο των υποθαλασσίων Κοιτασμάτων της κυπριακής Α.Ο.Ζ.

Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο: Επιμένοντας στη συνέχιση, «φρόνιμα» και με «διαχρονική συνέπεια στις διαχρονικές αρχές τους», των σαραντάχρονων (1997-2017), επί τέσσερις δεκαετίες αδιέξοδων, διαδικασιών των «διακοινοτικών συνομιλιών». Τώρα, μάλιστα, εντός του «πλαισίου Γκουτέρες»: «Απ’ εκεί που έμειναν» στην 5μερή του Grans-Montana την 7η Ιουλίου 2017. Ώστε να… εκθέσουν, λένε, την Τουρκία «αν επιμείνει στην αδιαλλαξία της».

Τ Ρ Ι Τ Ο: Ως ένα κάποιο «Σχέδιο Βήτα» απρόθυμα ψιθυριζόμενο ότι, με την ιδιότητα του κράτους-μέλους της ΕΕ και του ΟΗΕ, να… προκαλέσουν κόστος στην Τουρκία για τη στάση της. Ώστε το εν λόγω… κόστος να την αναγκάσει να μεταβάλει την από το 1956 στρατηγική της έναντι του Ελληνισμού στην Κύπρο…
Τ Ω Ρ Α, συνεπώς, προέκυψε η… ζαλάδα! Μεγάλη ζαλάδα. Ενώπιον τής έναντι πάντων αχαλίνωτης Τουρκίας. Και μπροστά στην «απίστευτη» και «απρόβλεπτη» εκτράχυνση των συμπεριφορών της, διαδοχικά κι εναλλασσόμενα, εναντίον οιουδήποτε διανοηθεί να τη θίξει: Είτε πρόκειται για την ΕΕ, είτε για τον ΟΗΕ, είτε για τις ΗΠΑ, είτε για οποιοδήποτε άλλο κράτος, σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ ή αλλού, ή και κάθε άλλο διεθνή οργανισμό. Άρα: Και τα τρία «αφηγήματα» πολιτικής της κυπριακής ηγεσίας, αποδεικνύονται χρεοκοπημένα. Μωρουδίστικα. Αναποτελεσματικά. Και αδιέξοδα.

– ΣΕ ΠΟΙΟΝ να… εκθέσουν την Τουρκία που όλους τους έχει γραμμένους στα παλαιότερα ματοβαμμένα άρβυλά της, υποβάλλοντάς τους σε αλλεπάλληλα καψόνια κι εξευτελισμούς;
– ΣΕ ΠΟΙΟΝ να… εκθέσουν την Τουρκία που οι μεν πασκίζουν μην την χάσουν και πάει με τους δε, οι δε σπεύδουν να την εγκολπωθούν σε βάρος των πρώτων;
– ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ κόστος να της προκαλέσουν που δεν παύει ν’ αρμέγει και τους μεν και τους δε, εξαναγκάζοντας κι εκβιάζοντάς τους να την έχουν ανάγκη, να την καλοκρατούν, να την εκλιπαρούν; Και αν κάποια στιγμή ξεφύγει απ’ το στόμα τους κάποια λέξη οργής για τις συμπεριφορές της, σπεύδουν ευθύς με τα δισεκατομμύριά τους να την κατευνάσουν;

Χ Ε Ι Ρ Ο Τ Ε Ρ Ε Υ Ο Υ Ν τα πράγματα. Επιδεινώνονται πέριξ και διεθνώς οι «αντικειμενικές συνθήκες». Και παραμένουν εισέτι για κλάματα, επιτοπίως, οι «υποκειμενικές συνθήκες». Εξ αιτίας των διαχρονικών περί Τουρκίας ψευδαισθήσεων των ημετέρων ενθάδε Ηττημένων Μυαλών. Διακατεχομένων ανέκαθεν από φοβικά σύνδρομα. Από διαχρονική δειλία. Και… ανυποχώρητη απροθυμία (κι ανικανότητα) για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση Αξιόπιστης Ισχύος Αποτροπής, απέναντι στη βουλιμία των Τούρκων Κατακτητών.
Γ Ι Α ΟΣΑ και ποια (άραγε;) τέξεται η επιούσα στην επικίνδυνα στυγνή σκακιέρα της περιοχής και ευρύτερα, όπου με αλαζονική υπεροψίαν και μέθην «παίζει» ως «μέγας παικταράς» ο κ. Ερντογάν, εμφανιζόμενος εσχάτως φορώντας επιδεικτικά και στρατιωτικές στολές παραλλαγής, με χειρονομίες τεσσάρων ανοικτών δακτύλων και καμπτόμενου αντίχειρα, εμφανές σήμα παγκόσμιου ηγέτη αιμοδιψούντων Ισλαμιστών – Τζιχαντιστών, και πώς θα τον «διαχειριστούν» στην μεταξύ τους αντιπαράθεση οι υπερδυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι λοιποί του ΝΑΤΟ, οι έτεροι της ΕΕ κι οι… υπόλοιποι πέριξ εγγύς γείτονες, ελαχιστότατος δύναται να είναι ο ρόλος της Κύπρου κι όχι πολύ μεγαλύτερος της Ελλάδος.

Α Μ Φ Ο Τ Ε Ρ Ε Σ, όμως, Ελλάς και Κύπρος, δύνανται -κι έχουν πρώτιστο κατεπείγον καθήκον- να αυτοπροστατευθούν. Πυργώνοντας πρώτ’ απ’ όλα την Πειστική Αποτρεπτική Ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων. Για να έχουν το περιθώριο και την άνεση χρόνου να επινοήσουν ποια δική τους άλλη στρατηγική και τακτική θα μπορέσει ν’ αξιοποιήσει εθνοφελέστερα τα όσα τέξεται η επιούσα….

ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/opinions/lazaros-mavros/2383/apo-ti-zalada-sta-katepeigonta