18.4.2018
του Άριστου Μιχαηλίδη
Σε πρακτικό επίπεδο αυτό που προέκυψε από το δείπνο της Δευτέρας είναι η συνέχιση της πολιτικής των οδοφραγμάτων. Διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει καμιά μετακίνηση από τις θέσεις των δύο πλευρών, από τις προϋποθέσεις και τις κόκκινες γραμμές, άρα δεν υπάρχει και καμιά ένδειξη προσέγγισης προς τη λύση. Παρ’ όλ΄ αυτά, συμφωνήθηκε, όπως ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ότι το οδόφραγμα Δερύνειας θα ανοίξει μέχρι την 1η Ιουλίου, να προλάβουν και την τουριστική περίοδο οι αδελφοί μας που περιμένουν τους τουρίστες της Αγίας Νάπας για να κάνουν σεφτέ, και το οδόφραγμα της Λεύκας μέσα Σεπτεμβρίου. Ήταν φως φανάρι ότι αυτό θα γινόταν. Γιατί αυτό προσφερόταν για να φανεί ότι υπάρχει κάποιας μορφής συνεννόηση, δεν είναι όλα στα άκρα.
Εξάλλου, δεν ήταν τυχαίο που ο Ακιντζί τις τελευταίες εβδομάδες έκανε εκστρατεία στα κατεχόμενα (και με επισκέψεις στη Λεύκα και στη Δερύνεια) και κατηγορούσε την ελληνοκυπριακή πλευρά ότι καθυστερεί το άνοιγμα. Ούτε ήταν τυχαίο που οι Τουρκοκύπριοι καταστηματάρχες της Αμμοχώστου οργάνωσαν στις 31 Μαρτίου διαδήλωση υπέρ του ανοίγματος της Δερύνειας, και Ελληνοκύπριοι της ομάδας «Αμμόχωστος, η πόλη μας» τούς συμπαραστάθηκαν. Το ερώτημα, όμως, είναι αν αυτή η πολιτική, είναι αυτή τη στιγμή η αρμόζουσα για να σπάσει το αδιέξοδο και να οδηγήσει σε ολοκληρωμένη λύση. Διότι αυτό είναι που μας ενδιαφέρει. Η δίκαιη και δημοκρατική λύση του Κυπριακού. Όταν η άλλη πλευρά επιδιώκει μόνο τη διευθέτηση που θα διασφαλίζει στην Κύπρο δύο κράτη και θα νομιμοποιεί ρόλο για την Άγκυρα (αν υπάρχει ακόμα αμφιβολία γι΄ αυτό, είμαστε αλλού ξημερωμένοι), θα έπρεπε να μελετηθεί υπεύθυνα από την ηγεσία προς ποια κατεύθυνση καθοδηγούν την κυπριακή κοινωνία τα οδοφράγματα. Στα δεκαπέντε τόσα χρόνια που λειτουργούν βοήθησαν στη λύση για τη δημιουργία ενός φυσιολογικού κράτους ή βοήθησαν περισσότερο στην αποδοχή της τουρκικής λογικής των δύο κρατών, δύο λαών, δύο θρησκειών; Βοήθησαν στη συμφιλίωση του ενός κυπριακού λαού ή βοήθησαν στη δημιουργία συνθηκών ομαλής γειτονίας δύο ξεχωριστών λαών; Το σίγουρο είναι ότι για τους Ελληνοκύπριους τα οδοφράγματα πρόσφεραν εκπαίδευση συμφιλίωσής τους με την κατοχή και με το κατοχικό καθεστώς. Εξοικειώθηκαν πια με την ιδέα ότι στα κατεχόμενα λειτουργεί ένα κράτος με θεσμούς, αστυνομίες, δικαστήρια, που είναι αδύνατο πια να καταργηθεί, οπότε το αποδέχονται και αναζητούν λύση με βάση τα τετελεσμένα της παρανομίας και της παράνοιας.
Όχι με βάση το δίκαιο, όχι με βάση τού τι αξίζει στην πατρίδα τους και τι οφείλουν να διεκδικήσουν για τα παιδιά τους.
Μπορεί να είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα, μπορεί να διαφωνούν οι περισσότεροι, αλλά η ηγεσία, που έχει την ευθύνη, έκανε καμιά σοβαρή μελέτη προτού πάρει την απόφαση να ανοίξει μέσα σε αυτές τις συνθήκες κι άλλα οδοφράγματα; Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει; Ότι συγκατατίθεται στον διαχωρισμό, ότι θέλει να ενισχύσει τη συμφιλίωση με το κατοχικό καθεστώς, να προωθήσει την κοινωνικοποίηση της κατοχής.
«Τίποτε δεν μπορεί να είναι όπως ήταν στο παρελθόν (…), δεν έχει διαφοροποιηθεί η συμπεριφορά της ε/κ πλευράς» είπε ο Ακιντζί μετά από το δείπνο. Και ξέρουμε καλά τι εννοεί και ποια διαφοροποίηση περιμένει. Ασφαλώς, την αποδοχή όλων των αξιώσεών του, που μετατρέπουν την Κύπρο σε τουρκικό προτεκτοράτο, όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος είχε πει. Κανένα οδόφραγμα δεν έπρεπε να ανοίξει προτού πείσει ο Ακιντζί ότι θα εργαστεί για ένα φυσιολογικό κράτος. Δεν είναι ο Αναστασιάδης που πρέπει να πείσει ότι αποδέχεται να μας κάνει προτεκτοράτο.
Υ.Γ.: Κατά τα άλλα, να μην ανησυχούν οι ζηλωτές, εκτός από τα οδοφράγματα συμφωνήθηκε να στείλει απεσταλμένο ο Γκουτέρες, οπότε σύντομα θα ξεκινήσει μια διαδικασία. Κι όταν φτάσει ξανά σε αδιέξοδο (διότι για να μην φτάσει πρέπει να αλλάξει θέσεις και επιδιώξεις η τουρκική πλευρά) εμείς θα κάνουμε πικετοφορίες για να λέμε «λύση τώρα». Στερνή μου γνώση…
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/514158/entaxei-sothikame-tha-anoixoyn-ki-alla-odofragata
