28/7/2019
του Γ. Σπανού
Ενώ αντιλαλούσαν τα κανόνια του ’74 και η πατρίδα συγκλονιζόταν από τις μνήμες της κόλασης της εισβολής, τις δε πόλεις ανατρίχιαζαν οι συριγμοί των σειρήνων των μαύρων επετείων του χουντικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, ο λαός επληροφορείτο την εξαγγελία κατασκευής νέων δρόμων, με τη συνδρομή και ευρωπαϊκών χορηγιών, που συνεπάγονται, βέβαια, και συμμετοχή του δημοσίου ταμείου. Στην εξαγγελία και ο περιφερειακός «υπερδρόμος», που θα ενώσει χωριά και συμφέροντα γαιοκτημόνων και θα ενισχύσει τις καταθέσεις εργολαβίας, μεσιτείας και καμαρίλας με δάνεια που θα πληρώνει ο λαός μέχρι δεκάτης τετάρτης γενεάς. Θα απαλλάξει την άγονη ύπαιθρο από τα ονήλατα κάρα και θα ωθήσει τη νέα πλουτοκρατία να εποχείται λιμουζινών. Νέοι δρόμοι, λοιπόν, σε πλάτος λεωφόρων, για ανεμπόδιστη κυκλοφορία των νεοπλούτων, που θα θαυμάζει η οικουμένη στη σκλαβωμένη χώρα του εικοστού πρώτου αιώνα. Χώρα που απειλείται να τουρκέψει από μέρα σε μέρα. Και οπωσδήποτε μπορεί να προβλεφθεί η συσσώρευση νέων θησαυρών στις μαύρες κάσες της κερδοσκοπίας, αναλώμασι Κυπρίων… Κατάντησε πια θέμα παραδόσεως. Από τη δημιουργία «του κράτους του Θεού» η πολιτεία φορτώνει κι ο λαός πληρώνει, ενώ οι καμαρίλες των αθέατων συμβούλων αποθηκεύουν αλλά έχουν έτοιμες τις βαλίτσες για άλλες χώρες κι άλλους κόσμους. Θησαυρίζουν για την άνετη ζωή, απερίσκεπτοι και ακόρεστοι, διαγράφοντας την εντολή του πανέξυπνου κοσμοκράτη, μαθητή του Αριστοτέλη, πως όταν πεθάνει θέλει να τον θάψουν με τα χέρια έξω από τον τάφο, για να βλέπουν όλοι πως ο Αλέξανδρος ο Μέγας δεν πήρε μαζί του τίποτα! Άλλωστε όταν έδωσε τα πάντα για τον στρατό του και τον ρώτησαν γιατί δεν κράτησε κάτι για τον εαυτό του, είχε αφοπλιστική την απάντηση: Για τον εαυτό μου κράτησα τις ελπίδες!…
Με απόφαση, λοιπόν, του κράτους, οι μπουλτόζες θα βάλουν μπροστά για νέους δρόμους. Οι οδοστρωτήρες θ’ ασφαλτοστρώνουν την πατρίδα στα βουνά και στους κάμπους και τα χειροκροτήματα θα μετατρέπουν την ατμόσφαιρα πανηγυρική. Ποιοι θα χειροκροτούν; Οι φίλοι μας οι Τούρκοι, κατ’ αρχήν! Που νέμονται τους δρόμους, τα ξενοδοχεία, τα παλάτια, τις περιουσίες, των πρώτων 60 χρόνων της Δημοκρατίας, που το κράτος δεν φρόντισε να προστατεύσει. Έκτιζε κατά τις επιθυμίες των εργολάβων, των μεσιτών, των κάθε λογής αρπακτικών, αλλά δεν μερίμνησε να εξασφαλίσει τα έργα. Οι σοφοί κυβερνήτες δεν έστηναν αφτί στις πολεμοχαρείς τουρκικές απειλές. Μπροστά στα μάτια των προέδρων και των κυβερνήσεών τους, κουβαλούσαν πολεμικό οπλισμό οι «συνέταιροι», από τον Οκτώβριο του 1959, πριν στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή της απόλεμης και ασυγχώρητης εκχωρήσεως της Κύπρου στην Τουρκία, τα καΐκια πηγαινοέρχονταν και ξεφόρτωναν πολεμικό υλικό και «γιουρούκηδες» στην Πλατανησό, τη Γαληνόπορνη, τα Κόκκινα, το δάσος Αγίου Θεοδώρου, μα οι μεθυσμένοι της εξουσίας ούτε που το ψυλλιάστηκαν. Κι όταν το άγριο θηρίο του πολέμου μουγκάρισε, έτριβαν τα μάτια τους πρόεδροι και λακέδες.
Και τώρα, εν έτει 2019, σαν να επαναλαμβάνεται η ίδια τακτική. Οι Τούρκοι προπαρασκευάζονται, και το διατυμπανίζουν, για νέα προέλαση και οι απειλούμενοι ανοίγουν νέους δρόμους στα τανκς του εισβολέα! Χειροκροτούν οι κατακτητές, οι εργολάβοι, οι μεσίτες, ανοίγουν νέους λογαριασμούς ληστειών, οι θεομπαίκτες της καμαρίλας αγοράζουν θυρίδες σε ξένες τράπεζες, κι εδώ οι υπήκοοι τον χαβά τους. Ούτε ένα ντουφέκι. Ούτε μια συστοιχία πυραύλων αναχαίτισης των επιδρομέων. Ενώ και οι βλάκες αντιλαμβάνονται ότι αν είχαμε δυνατότητες πολεμικής αντίστασης, ο εχθρός δεν θ’ αποτολμούσε προκλήσεις. Αν οι Τούρκοι ήξεραν πως τους περίμεναν αμυντικοί πύραυλοι, δεν θα μας έστελναν τα «μπαρμπαρός» να μας γελοιοποιούν. Αν δεν παραδίδαμε τους S-300 στον Σημίτη, η αεροπορία τους θα πετούσε σ’ άλλους ουρανούς. Αν είχαμε στρατό ετοιμοπόλεμο, οι εισβολείς δεν θ’ ακόνιζαν τις σιαγόνες τους. Αν αντί να ανοίγουμε δρόμους ανοίγαμε τα μάτια μας και κάναμε την Κύπρο ένα άλλο Ισραήλ στη γειτονιά μας, φίλοι κι εχθροί θα μας παραδέχονταν και θα μας υπολόγιζαν.
Και η λογική της αδιαφιλονίκητης ανάγκης επιτάσσει: Δρόμους έχουμε. Δεν χρειαζόμαστε κι άλλους δρόμους. Στο κάτω-κάτω τους αναβάλλουμε. Άμυνα χρειαζόμαστε. Όπλα χρειαζόμαστε και αξιόμαχο στρατό ν’ αντιπαραταχθεί στον επιδρομέα. Στην άμυνα να καταθέτουμε το δημόσιο χρήμα, όχι να το προσφέρουμε στους κερδοσκόπους. Ο ε.α. αντιστράτηγος Πενταράς πληροφόρησε πως η Αμερική διαθέτει δωρεάν αποθέματα πολεμικού υλικού που μπορούμε να ζητήσουμε. Έχουν υποχρέωση οι Αμερικανοί να μας παραχωρήσουν, αφού εκείνοι μας κατέστρεψαν με το πραξικόπημα και την εισβολή του επικαταράτου Κίσινγκερ. Κατά τον Δελφικό χρησμό «ο τρώσας και ιάσεται»= εκείνος που προκάλεσε το τραύμα οφείλει να το θεραπεύσει. Ας τους θυμίσουμε την Πυθία μας. Κι αν το τουρκικό «λόμπυ» συνεχίζει να ασκεί καταλυτικούς επηρεασμούς στην αμερικανική προεδρεία, με τα λεφτά που είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε στους πέντε δρόμους, μπορούμε να εξασφαλίσουμε οπλισμό από άλλες χώρες, που μάλιστα είναι διακηρυγμένης φιλίας στον απελευθερωτικό αγώνα μας, όπως η Γαλλία και το Ισραήλ… Κατά συνέπεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ευχής έργο θα ήταν αν διέκοπτε την… απρονοησία της βιομηχανίας των δρόμων και ακολουθούσε την ανάγκη της άμυνας.
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/749259/stoys-antilaloys-ton-kanonion
