18/1/2021
γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται ένα ακόμα προμελετημένο έγκλημα με επίλογο το τετέλεσται της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλαδή με την τελειωτική εκτέλεση όλου του κακού που ξεκίνησε πριν από 46 χρόνια και κάποιοι ανέλαβαν με απόλυτο και τελειωτικό τρόπο να ξεπληρώσουν το χρέος τους και την αποστολή τους. Το τετέλεσται δεν αφήνει εκκρεμότητες και παρερμηνείες, σημαίνει τέρμα. Ούτε εποικοδομητικές ασάφειες για να γίνει πιο εύπεπτο το ανοσιούργημα
Ύστερα διερωτώνται, γιατί οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς και αποστρέφονται τα κόμματα.
Όταν η ανειλικρίνεια, το άγος, ο εμπαιγμός και η αήθεια καλπάζουν στο άτι της αλαζονείας, οι πολίτες δεν διαθέτουν όπλα να αμυνθούν και να προστατευθούν. Προσπαθούν να τραβήξουν μοναχικά τον δρόμο τους, ο οποίος, ωστόσο, δεν έχει διέξοδο. Όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί.
Βρισκόμαστε όλοι σε έναν μόνιμο εγκλεισμό, παγιδευμένοι μέσα σε μια στενόμακρη λωρίδα, η οποία χωρίζεται με την ευρηματική ορολογία «Πράσινη Γραμμή», την οποίαν εφηύραν οι δολοπλόκοι Βρετανοί προετοιμάζοντας το έδαφος για τη μελλοντική διχοτόμηση. Σε άλλα δύο σημεία της λωρίδας απλώνονται οι βρετανικές βάσεις ίσα με την έκταση της νήσου Μάλτας. Πάρα πέρα η αιγιαλίτιδα ζώνη που και αυτήν κατάφεραν να αρπάξουν οι σύγχρονοι πειρατές, απόγονοι των Σελτζούκων και των μογγολικών φυλών .
Ανάμεσα σε σιδερόφρακτα οδοφράγματα, ναρκοθετημένες εξόδους, φυλακισμένες θάλασσες, ξένους στρατούς και βάσεις, μια δρασκελιά γης απομένει για τους αυτόχθονες ιθαγενείς. Ο ελάχιστος ζωτικός χώρος μικραίνει και σμικρύνεται ακόμα περισσότερο δημιουργώντας μιαν αυτοκαταστροφική παντικοπαγίδα.
Λέγεται πως όταν τα ζώα και κυρίως τα τρωκτικά -όπως τα ποντίκια-βρεθούν παγιδευμένα σε έναν μικρό χώρο, αναπτύσσουν τάσεις κανιβαλισμού. Προσπαθούν, δηλαδή, να φάνε το ένα το άλλο. Είναι μια πρωτόγονη τελετουργία, που εκτελείται με σύγχρονα υλικά και ανακυκλωμένα μπάζα προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες, όπου η δικτατορία του διαδικτύου βασιλεύει και η πραγματικότητα τείνει να γίνεται εικονική. Ως να μη μας αφορά η πραγματική εικόνα και η επιβίωση αυτού του λαού σε αυτόν τον καθημαγμένο τόπο.
Οι πολίτες δεν έχουν μνήμη ψαριού για να μη θυμούνται πρόσωπα και γεγονότα, ανήθικες και απαράδεκτες συμπεριφορές, ετσιθελισμούς και άνωθεν επιβουλές, επειδή οι κομματάρχες και κομματοκράτορες διαθέτουν τα όπλα για να σιγήσουν τις μοναχικές αντιδράσεις. Τους λίγους και αγαθούς, που εξαφανίζονται από τα κοάσματα και την μήνιν των επιστρατευμένων.
Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται ένα ακόμα προμελετημένο έγκλημα, με επίλογο το τετέλεσται της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δηλαδή με την τελειωτική εκτέλεση όλου του κακού, που ξεκίνησε πριν από 46 χρόνια και κάποιοι ανέλαβαν με απόλυτο και τελειωτικό τρόπο να ξεπληρώσουν το χρέος τους και την αποστολή τους. Το τετέλεσται δεν αφήνει εκκρεμότητες και παρερμηνείες, σημαίνει τέρμα. Ούτε εποικοδομητικές ασάφειες για να γίνει πιο εύπεπτο το ανοσιούργημα. Και προς τα εκεί οδεύει το Κυπριακό, με την Τουρκία να βαπτίζεται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ με νονούς και παραστεκάμενους τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και τα Ην. Έθνη. Φρόντισαν να την ξεπλένουν από τα εγκλήματα πολέμου, τις θηριωδίες, τους στρατούς κατοχής, τους μαφιόζους σφετεριστές και τους πραιτωριανούς εγκάθετους.
Και εμείς που μοίρα δεν μας μοίρανε, τρέχουμε να βάλουμε τρικλοποδιές στον διπλανό μας, να ορεγόμαστε καρέκλες και μεγαλεία και να ροκανίζουμε την καρέκλα του άλλου.
Η διχοτόμηση ως… πραγματισμός
Ήλθε η Τζέιν Χολ Λουτ να διερευνήσει τάχατες το έδαφος για τη σύγκληση της νέας πενταμερούς και κάνουν όλοι πως δεν ακούν τις νέες, αλλά και τόσο παλιές και παγιωμένες θέσεις της Τουρκίας για δύο κράτη. Δηλαδή επισημοποίηση των τετελεσμένων μιας διεθνούς προδοσίας σε βάρος της Κύπρου, με την Τουρκία να αμείβεται με το παράσημο της τελεσίδικης κατοχής της μισής Κύπρου. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Εμείς μέσα στην ασφυκτική ποντικοπαγίδα μας ακούμε τον ένα να εξωραΐζει με εύηχες λέξεις τη διχοτόμηση ως πραγματισμό και ρεαλιστική πολιτική. Τους άλλους να επιμένουν σε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που δεν διαφέρει από μια συνομοσπονδία, με κερδισμένη πάλι την κατοχική Τουρκία.
Στην κατόπτευση εδάφους που επιδίδεται η κ. Λουτ, ακούει τις φωνασκίες των ιθαγενών της ποντικοπαγίδας, ακούει και τους κατακτητές που τρίβουν τα χέρια τους, επειδή ο κανιβαλισμός ξεκίνησε και ο αφανισμός δεν απειλείται μόνο από την ίδια, αλλά περισσότερο εκ των έσω. Οι εμφυλιακές διαμάχες μέσα στην ποντικοπαγίδα μαίνονται την ώρα που «φίλοι» «σύμμαχοι» και εγγυητές ακονίζουν τα μαχαίρια για να λύσουν το Κυπριακό πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν, εξοπλίζοντας το αμαρτωλό ΝΑΤΟ, και την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα CIA να επιστρατεύει τους αργυραμοιβούς της για να διευκολύνει το έγκλημα και τη θυσία της Κύπρου. Οι εξωφρενικές αναφορές ότι οι πρόσφυγες έφυγαν και δεν έμειναν στα σπίτια τους να σφαγιαστούν, ενισχύουν τα προσχήματα των Τούρκων σφετεριστών να νομιμοποιήσουν τις περιουσίες των Ε/κ στα κατεχόμενα. Το θράσος και η αήθεια στο μεγαλείο τους. Να επιρρίπτουν ευθύνες στους νόμιμους ιδιοκτήτες και κατοίκους των κατεχομένων περιοχών, γιατί κατάφεραν να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς και το τσεκούρι του τουρκικού στρατού που προέλαυνε.
Οι σκοπιμότητες αγιάζουν τα μέσα
Οι ηγεσίες των κομμάτων βρίσκονται σε μια ξέφρενη πορεία προκειμένου να αποψιλώσουν και εξοντώσουν τους αντιπάλους τους.
Κατηγορούν τον Πρόεδρο ότι επιδιώκει λύση δύο κρατών και ότι θα είναι υπεύθυνος για τη διχοτόμηση, παραβλέποντας το γεγονός πως υψηλόβαθμο στέλεχος του ΑΚΕΛ πριν από μερικά χρόνια ωρυόταν στο ανώτατο συλλογικό όργανο του κόμματος, πως καλύτερα μια κακή λύση στο Κυπριακό, παρά το σημερινό στάτους κβο. Αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως διαπρύσιοι κήρυκες της ελευθεροτυπίας και του σεβασμού της άλλης άποψης είναι οι ίδιοι που πριν από μερικά χρόνια μεθόδευαν την καρατόμηση στελεχών τους, επειδή είχαν διαφορετική άποψη. Χαρακτηρίζονταν επικίνδυνοι, επειδή αντιτάχθηκαν σθεναρά κατά του σχεδίου Ανάν και έπρεπε να διωχθούν, ίνα δικαιωθεί και ο νταής Τσαβούσογλου πως η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ άλλαξε και είναι πιο ευέλικτη. Οι ίδιοι τότε και σήμερα έψαχναν τσιμέντο για να στεριώσουν το εθνοκτόνο σχέδιο με επουσιώδες παραλλαγές.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης εσχάτως τα έβαλαν και με την Υπουργό Δικαιοσύνης, κ. Γιολίτη, επειδή κατήγγειλε σατιρικό λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης στην Αστυνομία, η οποία εισέβαλε στο σπίτι πολίτη και προχώρησε σε κατάσχεση υπολογιστών. Μάλιστα το ΑΚΕΛ έτρεξε ασθμαίνοντας να εγγράψει και θέμα στη Βουλή.
Αχ, βρε μπαγάσες!
«Το θέμα», λέει με ύφος δημόσιου κατηγόρου ο τότε Εκπρόσωπος της κυβέρνησης Χριστόφια, «αντικατοπτρίζει την αλαζονεία και τον ετσιθελισμό γενικότερα της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης με σοβαρή δυσανεξία στην κριτική και την αντίθετη άποψη.
Είναι γι’ αυτό που εγγράψαμε το θέμα στη Βουλή».
Οι άλλοι μπορεί να ξέχασαν, αλλά κι αυτός; Πού ήταν και τι δήλωνε, στην περίπτωση του Ξενή Ξενοφώντος, όταν τον Μάιο του 2010 μπούκαρε η Αστυνομία στο σπίτι του και απέσπασε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλο αρχειακό υλικό, επειδή ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση Χριστόφια; Έγινε ή δεν έγινε προσπάθεια να στηθεί ποινική δίωξη εναντίον του ως να ήταν εγκληματίας;
Τότε δεν κινδύνευε με φίμωτρο η ελευθερία του λόγου και κινδυνεύει τώρα; Η ελευθερία του λόγου δεν είναι σαν το ουράνιο τόξο με φωτεινές αποχρώσεις. Η παραβίασή της έχει μόνο μαύρο χρώμα.
Ήρωες και αντι-ήρωες
Πολύς σάλος ξέσπασε μετά την επιστολή παραίτησης του διευθυντή της εφ. «Καθημερινή» Κύπρου, Ανδρέα Παράσχου. Σεβαστές όλες οι απόψεις. Αλλά, βρε αδελφέ, μετά από τόσα χρόνια ήλθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος για να θυμηθεί το Κυπριακό και τις εύθυμες αναφορές Αναστασιάδη στον Έλληνα τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για τα χρυσά διαβατήρια; Από την εποχή του Μον Πελεράν μέχρι σήμερα, πέρασαν τόνοι γεγονότων στην κοίτη της Ιστορίας. Όταν στον ουσιώδη χρόνο υπήρχε σιωπή και συγκάλυψη, γιατί τώρα οι ομολογίες, οι οποίες, όπως αρχικά δήλωνε ο παραιτηθείς διευθυντής, είναι ατεκμηρίωτες;
Η όποια έξοδος έχει το αντάλλαγμα, αλλά και το τίμημά της.
Άλλοι ηρωοποιούνται και άλλοι διώκονται, με στόχο να αφανισθούν για να μην υπενθυμίζουν τα κενά μνήμης, τα έργα και ημέρες ενός εκάστου.
Είμαστε 900.000 ψυχές μέσα στην ποντικοπαγίδα μας και γνωρίζουμε λίγο πολύ ο ένας τον άλλο, όπως και τα πεπραγμένα ενός εκάστου.
Οι πραγματικοί ήρωες είναι αυτοί που θα επιχειρήσουν να σπάσουν την ποντικοπαγίδα και θα εμποδίσουν τους δήθεν να υπογράψουν το τετέλεσται.
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2021/1/18/to-sundromo-tes-pontikopagidas/
