9/7/2023
Γράφει η Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή (ναι, του χρόνου συμπληρώνεται μισός αιώνας) οι εκδηλώσεις στα οδοφράγματα δεν στρέφονται κατά των κατακτητών αλλά κατά των κατακτημένων. Οι πρατηριούχοι βενζίνης διαμαρτύρονται για την απώλεια εσόδων που έχουν λόγω του ότι πολλοί προτιμούν να αγοράζουν βενζίνη από τα πρατήρια των κατεχομένων. Όχι για εθνικούς, ας τους ονομάσουμε, λόγους αλλά για οικονομικούς.
Και μετά τους πρατηριούχους, φωνές διαμαρτυρίες ακούγονται και από ξενοδόχους και άλλους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα, κυρίως στις περιοχές της ελεύθερης Αμμοχώστου. «Έρχονται τουρίστες στα αεροδρόμιά μας και πάνε απευθείας στα κατεχόμενα για διακοπές», λένε. (Μεταξύ μας, έτσι που έχουμε κάνει το τουριστικό μας προϊόν, και πολλοί από εμάς θα προτιμούσαμε τις παραλίες της Καρπασίας, του Κορμακίτη, του Δαυλού, του Καραβά… Κι οι ξένοι που δεν έχουν τις δικές μας αναστολές ή ακόμα και γνώση της κατάστασης, αυτό κάνουν. Πιο φθηνές διακοπές, σε πιο παρθένα (μάλλον όχι για πολύ) μέρη. Το αν είναι παράνομα κτισμένα τα καταλύματα στα οποία διαμένουν, δεν τους απασχολεί. Όπως εξάλλου δεν απασχολεί και αρκετούς από εμάς).
Σε λίγους μήνες ενδέχεται στον χορό των διαμαρτυριών να εισέλθει και το νεοσύστατο καζίνο, αν δεν καταφέρει να προσελκύσει τους Ε/κ και ξένους που προτιμούν τα καζίνο του ψευδοκράτους, ενώ η εταιρεία που διαχειρίζεται τα αεροδρόμια είχε προβλέψει έγκαιρα την απώλεια εσόδων από τον ανταγωνισμό του αεροδρομίου της Τύμπου και εξασφάλισε αποζημίωση από το κράτος.
Ανήμερα, λοιπόν, της συμπλήρωσης 49 χρόνων από την τουρκική εισβολή, οι μόνες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας γίνονται για τα λεφτά που χάνουμε από την ύπαρξη ενός ανταγωνιστικού άλλου κράτους, έστω και ψευδοκράτους, Ακόμα και ο πόνος μας για την Αμμόχωστο που ενσωματώνεται κι αυτή στο ψευδοκράτος, είναι -για ορισμένους- ο ανταγωνισμός που θα προκύψει στον τουρισμό.
Κι αφού πλέον οι όποιες αναστολές κι οι συναισθηματικοί δεσμοί έχουν χαλαρώσει, οι ιδιοκτήτες περιουσιών ένθεν και ένθεν διεκδικούν αποζημιώσεις. Τουρκοκύπριος, με αμερικανική υπηκοότητα, κέρδισε τις προηγούμενες μέρες υπόθεση διεκδίκησης περιουσίας του στη Λεμεσό. Κι όχι μόνο θα πάρει την περιουσία του, αλλά θα πάρει και 345,000 ευρώ για παράνομη χρήση. Και δεν είναι η πρώτη υπόθεση κι ούτε η τελευταία. Δεκάδες άλλες αναμένουν εκδίκαση, αλλά το προηγούμενο που υπάρχει καθορίζει εν πολλοίς και την εξέλιξη.
Μισό αιώνα μετά, το κυπριακό μετριέται με χρήμα. Κι ίσως είναι καλύτερα, αντί διαπραγματευτή ο οποίος να μιλά με πολιτικούς όρους, να πρέπει να διορίσουμε λογιστή. Ίσως οι λογιστικές πράξεις είναι πιο κατανοητές.
ΠΗΓΗ:ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 9/7/2023
