23/10/2024
γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης
Με ρωτούσαν χτες αν όντως συμφωνώ με την παραμονή αγημάτων (950 Έλληνες και 750 Τούρκοι στρατιώτες) μετά τη λύση. Διότι έγραφα στη στήλη: διερωτώμαι ποιος διαφωνεί με την περιγραφή του Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο οποίος όταν ρωτήθηκε για την παραμονή στρατευμάτων σε συνέντευξη στο podcast LegalMatters, είπε (το επαναλαμβάνω, έχει ενδιαφέρον) επί λέξει:
«Εάν είναι να βρω μια βιώσιμη, λειτουργική λύση, θα πάρω εδάφη, θα έχω μια λειτουργικότητα στη διακυβέρνηση, θα είμαι μια κυριαρχία, μια διεθνής προσωπικότητα, μια ιθαγένεια, με τη χώρα μου ενωμένη στην Ευρώπη, δεν θα έλεγα όχι στη λύση του Κυπριακού γιατί θα παραμείνουν 950 Έλληνες και 750 Τούρκοι στρατιώτες».
Κουβέντα να γίνεται. Διότι, όπως λέει ο Αβέρωφ ο οποίος θεωρείται «ενδοτικός» ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις θα δεχόταν τα αγήματα, μπορεί να το λέει κι ο υποφαινόμενος, που θεωρείται «απορριπτικός». Είναι πολύ εύκολο και χωρίς κόστος. Η ουσία είναι αλλού όμως. Στο ότι όταν προσωπικά γράφω για μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και όλα τα άλλα στοιχεία, που τίθενται ως προϋπόθεση τα εννοώ πραγματικά, με την κυριολεξία αυτών των εννοιών.
Πρέπει, όμως, να τονίσουμε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, καταλυτικό θα έλεγα. Πως οποιαδήποτε συμφωνία προνοεί τον όποιο ρόλο για την Τουρκία στην Κύπρο καθιστά τη λύση μη βιώσιμη και μη λειτουργική. Και θέτει τους Ελληνοκύπριους υπό συνεχή κίνδυνο νέων περιπετειών. Αν συμφωνηθεί παραμονή έστω και ενός Τούρκου στρατιώτη και μάλιστα χωρίς χρονοδιάγραμμα πλήρους αποχώρησης αλλά με μια ασαφή «κουβέντα» για επαναδιαπραγμάτευση σε 15 ή 20 χρόνια, αυτομάτως αποκτά ρόλο στην Κύπρο η Τουρκία.
Δεν είναι ο αριθμός των στρατιωτών το πρόβλημα, είναι ο ρόλος της Άγκυραςκαι των νεοσουλτάνων. Άλλωστε, γιατί υποστηρίζουν όλοι ότι η κατάργηση των εγγυήσεων είναι κόκκινη γραμμή και δεν πρόκειται ποτέ να δεχτούν συνέχισή τους; Αφού, παραμονή αγημάτων σημαίνει και συνέχιση των εγγυήσεων. Θα παραμένουν εδώ για να κάμνουν διακοπές οι φαντάροι, χωρίς να έχουν κάποιο ρόλο;
Για κάποιους αυτό δεν είναι σημαντικό. Και προβάλλουν το έωλο επιχείρημα: Αντί να έχουμε 40.000 Τούρκους στρατιώτες, ας έχουμε 750. Πολύ εντυπωσιακό. Και με την αριθμητική διάσταση. Αλλά, αν το κόστος γι΄ αυτή την συναλλαγή θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η παράδοση όλης της Κύπρου στον έλεγχο της Τουρκίας πού είναι το όφελος; Δεν χρειάζεται 40.000 στρατιώτες να ελέγχει την Κύπρο αν στην όποια διευθέτηση διασφαλίζεται ο ρόλος και το βάρος των παρεμβάσεών της μέσω των Τουρκοκυπρίων. Και των παράνομων εποίκων που αποδέχτηκαν οι ταγοί μας να τους βαφτίσουν Κύπριους.
Το άλλο σημαντικό είναι ότι η βιωσιμότητα, η λειτουργικότητα, η μία κυριαρχία, η μία ιθαγένεια, ακόμα και το «μία χώρα ενωμένη», δεν έχουν για όλους την ίδια σημασία. Όπως δεν είχαν και το 2004, που όταν θίγαμε ένα αρνητικό στοιχείο υποστήριζαν ότι αυτό θα διορθωθεί στην πράξη… με την πάροδο του χρόνου.
Όπως δεν είχαν την ίδια σημασία όταν, για παράδειγμα, ο Νίκος Αναστασιάδης συμφωνούσε με τον Ντερβίς Έρογλου, το 2014 στη «μια και μόνη κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό τον χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους», ήθελαν να χτυπούμε τις καμπάνες διότι πέτυχαν τη μία κυριαρχία. Αλλά, στην πραγματικότητα αυτή η περιγραφή δεν ανταποκρινόταν στη μία κυριαρχία, την ενιαία κυριαρχία που θέτει η πλευρά μας ως προϋπόθεση για να διασφαλιστεί η ενότητα και η κυριαρχία του κυπριακού κράτους. Μιλά για την «εξωτερική κυριαρχία» που απολαμβάνουν τα κράτη ως ανεξάρτητα κράτη – μέλη των Ηνωμένων Εθνών.
Λεπτομέρειες, θα μου πείτε, που δεν έχει κανένας όρεξη να μελετά. Έτσι είναι, κουραστήκαμε όλοι με αυτά. Αλλά, είναι σημαντικά για να στηρίξω τον ισχυρισμό μου ότι άλλα εννοεί η λεγόμενη «ενδοτική σχολή» όταν μιλά για μία κυριαρχία ή για λειτουργικότητα και άλλα εννοούν οι ίδιες οι λέξεις.
Κουβέντα να γίνεται, επαναλαμβάνω. Διότι είμαστε πάρα πολύ μακριά από την όποια συζήτηση για αποχώρηση του κατοχικού στρατού. Παρόλο που αυτό θα έπρεπε να θέτει ως πρώτη προϋπόθεση η ηγεσία μας και να ακολουθούν όλα τα άλλα.
Φωτογραφία: Την ΤΟΥΡΔΥΚ των 750 την θυμάστε; Νάτην εδώ. Στις μάχες του 1963.
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1520867/o-averof-o-katochikos-stratos-ke-i-ennies-ton-lexeon/