13 Μαρτίου 2025
γράφει ο Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου
Καρδιολόγος
Καταδικάζεστε στον δι’ απαγχονισμού θάνατον.
Υπάκουος υπηρέτης σας (Obitient servant)
Δικαστής Τζάστις Σο (Προσωποποίηση της Δικαιοσύνης!)
Ο 19χρονος αγωνιστής ατενίζοντας αγέρωχα τον εκπρόσωπο της αποικιοκρατίας και τον Τούρκο εισαγγελέα που εξελίχθηκε σε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων μετά, αντί απολογίας είπε:
«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ότι έκαμα, το έκαμα ως Ελληνοκύπριος όστις ζητεί την Ελευθερία του. Τίποτε άλλο».
Ο λόγος της καταδίκης του, ήταν ότι μετέφερε ένα πολυβόλο που ήταν μέσα στο γράσο, άρα δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Οι Άγγλοι δυνάστες, δεν μπόρεσαν να κάμψουν τους αποφασισμένους να θυσιαστούν για την ΕΝΩΣΗ, με τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ και επινόησαν άλλες μεθόδους.
Η πρώτη και επαναλαμβανόμενη έκτοτε ποικιλοτρόπως ήταν η πενταμερής (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι).
Από τις ζυμώσεις εκείνες προέκυψαν οι συμφωνίες Ζυρίχης, Λονδίνου το 1960 με την κολοβή Ανεξαρτησία, τα υπερδικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και τις γνωστές εγγυήσεις.
Οι «καλές υπηρεσίες» της πονηράς Αλβιώνος συνεχίστηκαν με την χάραξη της πράσινης γραμμής το 1964, μετά την Τουρκοκυπριακή ανταρσία. Ήδη έγινε το πρώτο βήμα της εδαφικής διχοτομήσεως με επιβλέποντες τους Βρεττανούς.
Στο μεταξύ διεξήχθησαν αμέτρητες συναντήσεις στο πλαίσιο των δικοινοτικών συνομιλιών που δεν οδήγησαν πουθενά.
Το 2010 επανελήφθη το «πείραμα» της πενταμερούς διασκέψεως το οποίο στην ουσία επιβεβαίωσε την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του υποβιβασμού της σε Ελληνοκυπριακή κοινότητα, ισοδύναμη με την Τουρκοκυπριακή.
Τώρα, ενώπιον μιας νέας παρόμοιας συσκέψεως που συμπίπτει με την επέτειο εκτέλεσης του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, δημιουργούνται κάποιοι συνειρμοί.
Ο Βαγορής ευρέθη ένοχος από την Δικαιοσύνη της Αυτής Μεγαλειότητος και σπαρτάρησε στην αγχόνη απτόητος.
Οι διαδοχικοί ηγέτες μας, εν ονόματι της καλής θελήσεως έχουν πέσει σε τέλμα συνομιλιών και διαπραγματεύσεων που μετά από κάθε γύρο, αποδίδουν κάτι περισσότερο στην Τουρκία η οποία είναι ο ουσιαστικός συνομιλητής.
Μέχρι πρότινος, οι Πρόεδροι και οι διαπραγματευτές, μπορούσαν να επικαλεστούν άγνοια ή κάποια ελπίδα να είναι πραγματικές οι «καλές υπηρεσίες» των Άγγλων ενορχηστρωτών.
Μετά τα όσα έχουν μεσολαβήσει όμως, δεν έχουν ηθικόν έρεισμα και δικαιολογία να προσέρχονται σε διαπραγματεύσεις όπου σίγουρα κάτι ακόμα θα απωλεσθεί.
Το σενάριο και το σκηνικό είναι γνωστό.
Οι καλές υπηρεσίες της Βρετανίας άρχισαν από τις εκτελέσεις, προχώρησαν στη διευκόλυνση της διχοτόμησης και ενέπλεξαν την Τουρκία σαν διεκδικητή επανακτήσεως ολόκληρης της Κύπρου.
Η αγωνιζόμενη Κύπρος ευρέθη «ένοχη» και ένας από τους αποδέκτες της τιμωρίας ήταν και ο έφηβος ποιητής, στις 17 Μαρτίου του 1957.
Οι εκπρόσωποί μας στον πολιτικό στίβο, απέτυχαν στην αποστολή τους με άλλοτε άλλο καταμερισμό, ανικανότητος, άγνοιας, ευκολοπιστίας ή παγιδεύσεως και υπέπεσαν τόσες φορές στην ίδια παγίδα που κάθε ελαφρυντικό πλέον καθίσταται κάλπικο.
Ο σημερινός Πρόεδρος ετάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα εκλεγόμενος κατ’ ευθείαν από τον Λαό ως Ανεξάρτητος, με σαφή εντολή να κάνει την Αλλαγή.
Είναι έμπειρος, είναι γνώστης των σχεδίων-παγίδων (έγραψε και βιβλίο) και αποκλείεται να μην μπορεί να διαβλέψει αυτό που βλέπει ένας απλός πολίτης.
Στη μνήμη του συντοπίτη του Ευαγόρα, ήλθε η ώρα να πει:
«Όχι δεν συμμετέχω σε άλλες συμπαιγνίες εκτουρκισμού της Κύπρου. Δηλώνω ένοχος φιλοπατρίας και ζητώ Απελευθέρωση της Κύπρου».
