12 Φεβρουάριος 2017
Με τον Λάζαρο Μαύρο
Μ Ε ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣ ισχυρότερη την Τουρκία, διαχρονικώς επιβουλευόμενη την Κύπρο, πώς κατορθώνει ακόμη ο Ελληνισμός να διασώζει εις χείρας του την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας;
– Διαθέτουσα η Τουρκία έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς του ΝΑΤΟ, έχουσα διακηρυγμένη ανέκαθεν επεκτατική κατά της Κύπρου πολιτική, αμετακίνητη επί μισόν αιώνα (54 απ’ το 1963) να θεωρεί και να μεταχειρίζεται ως «Εκλιπούσα» την Κ.Δ., απαρασάλευτα μεθοδεύουσα και κλιμακωτά υλοποιούσα, επί 61 χρόνια, τη Στρατηγική Νιχάτ Ερίμ 1956 και το επιτελικό της «Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου» 1957,
– ΔΕΝ έχει κατορθώσει ακόμη τον τελικό της στόχο, να αφαιρέσει από τα χέρια των Ελλήνων Κυπρίων τη μόνη νομίμως αναγνωρισμένη διεθνώς κρατική υπόσταση της Κύπρου.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ των 75 εκατομμυρίων, έχουσα επί 43 χρόνια ένα ολόκληρο Σώμα Στρατού 45 χιλιάδων ανδρών, αδιαμφισβήτητης υπεροπλίας στην ξηρά, στη θάλασσα και τον αέρα, ως κατοχικό στρατό στα κατακτηθέντα από το 1974 βόρεια εδάφη της Κύπρου, δεν τα κατάφερε αλλ’ απέτυχε να… εκλείψει την Κ.Δ. και να της παραδοθεί, με ελληνική υπογραφή, η κρατική υπόσταση τής Κύπρου.
Ε Κ ΠΡΩΤΗΣ όψεως, με δεδομένο σε βάρος των Ελλήνων Κυπρίων το ανισοζύγιο δυνάμεων, μπορεί να καταγραφεί στην… ιστορία ως ένα θαύμα το ότι υπάρχει ακόμη κυβερνώμενο απ’ τους Έλληνες Κυπρίους το κράτος της Κ.Δ. Αυτή η πραγματικότητα, μετρημένη χρονικά από το 1963-64 της ένοπλης τουρκικής επίθεσης τής Τουρκανταρσίας και απ’ το 1974 της τουρκικής πολεμικής εισβολής, μοιάζει να καταργεί εμπράκτως τον αδυσώπητο «κανόνα» των αρχαίων Αθηναίων ιμπεριαλιστών, οι οποίοι τον εκφώνησαν στους αδύναμους, μόνους κι ανυπεράσπιστους Μηλίους, στον περίφημο Μηλίων Διάλογο τού 416 προ Χριστού, που κατέγραψε ο «πατέρας του πολιτικού ρεαλισμού» Θουκυδίδης, στο Ε-89 της Ξυγγραφής του: «Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του κι ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του» («δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν»)…
Π Ω Σ ΜΠΟΡΕΣΕ, λοιπόν, η… ελαχιστότατη κι αδύναμη Κύπρος των 600 χιλιάδων κατοίκων (μισή γειτονιά της… Άγκυρας), να μην υποχωρεί επί μισό αιώνα στην επιβουλή τής πανίσχυρης Τουρκίας; Ποιοι ήσαν άραγε έως σήμερα οι ενδογενείς κι εξωγενείς ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ τού Ελληνισμού στην Κύπρο, οι οποίοι εξισορροπούν το ανισοζύγιο ισχύος, καταργούν το Ε-89 του Μηλίων Διαλόγου, αποτρέπουν και αποκρούουν την τουρκική υπεροπλία κι επιβουλή;
Π Ρ Ω Τ Ο Σ και πρωτίστως γενεσιουργός όλων των άλλων υπήρξε ο Συντελεστής που ορίζεται ως η Αντιστασιακή Βούληση του κυπριακού Ελληνισμού. Η θέληση τού κυπριακού λαού να μην παραδώσει το κράτος του στην Τουρκία και στο εδώ κατοχικό τ/κ της καθεστώς. Χωρίς αυτόν τον πρώτιστο ενδογενή Συντελεστή, όλοι οι άλλοι θα είχαν ήδη εκμηδενιστεί. Ή αλλιώς: Επειδή υπάρχει αυτός, υπάρχουν κι όλοι οι άλλοι:
– ΜΕΣΑ στο άναρχο, πολυσύνθετο κι ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα, της πολυγωνικής ισορροπίας δυνάμεων και της αντιπαράθεσης, ή συνεργασίας των επιμέρους δρώντων κρατών, έκαστο των οποίων προάγει το δικό του εθνικό συμφέρον, σε διαρκώς διακυμαινόμενο συσχετισμό με όλων των άλλων κρατών, συμμαχιών, διεθνών οργανισμών, υπερεθνικών σχηματισμών και κανόνων διεθνούς δικαίου, η νήσος Κύπρος του 1963 – 2017, με την Ελλάδα παρούσα, δεν είναι, βεβαίως, η νήσος Μήλος του 416 π.Χρ.
Ε Π Ε Ι Δ Η ΥΠΑΡΧΕΙ η Αντιστασιακή Βούληση του κυπριακού λαού και του σύνολου Ελληνισμού, ως πρώτιστος Συντελεστής Ισχύος, μπόρεσαν να υπάρξουν και οι Εξωγενείς Συντελεστές. Κατά παρασάγγας ισχυρότεροι κι αποτελεσματικότεροι απ’ την υλική ισχύ της Κύπρου. Τους οποίους δυνήθηκε ν’ αξιοποιήσει προς ενίσχυσή του ο πρώτιστος Συντελεστής. Είν’ εκείνο που είχε πει πριν από πολλά χρόνια ως «αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων» (και τον χλεύαζαν, έστω κι επαληθευόμενο εν τέλει) ο μόνος ίσως θουκυδιδιστής πολιτικός, ο 97χρονος σήμερα Βάσος Λυσσαρίδης, που συνεχίζει να παραπέμπει στον Θουκυδίδη…
Α Υ Τ Η ΟΜΩΣ η υπενθύμιση τής ρήσης Θουκυδίδη & Λυσσαρίδη για την «αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων», εισάγει στο δεύτερο μέγα ερώτημα:
– ΑΦΟΥ πέτυχε η Κύπρος επί μισόν αιώνα να στερήσει από την Τουρκία την επίτευξη τού πάγιου στρατηγικού της στόχου, γιατί δεν πέτυχε ακόμα ν’ απελευθερώσει τα σκλαβωμένα από τους Τούρκους βόρεια εδάφη της; Γιατί δεν αξιοποίησε καταλλήλως τους ενδογενείς κι εξωγενείς Συντελεστές Ισχύος ώστε, εξουδετερώνοντας την τουρκική υπεροπλία, να εξαναγκάσει την Τουρκία ν’ αποχωρήσει απ’ τα καταληφθέντα βόρεια εδάφη της νήσου; Και πώς θα μπορούσε να μεθοδευτεί κάτι τέτοιο; Ή, αλλιώτικα:
Π Ο Ι Ο Σ ΚΑΙ πώς θα μπορούσε να ενορχηστρώσει όλους τους διαθέσιμους Συντελεστές Ισχύος, όλα τα διαθέσιμα μέσα, όλους τους εσωτερικούς, εξωτερικούς και διεθνείς παράγοντες, για την επίτευξη του στόχου τής απελευθέρωσης;
– ΚΑΙ, για να επιστρέψουμε στη θουκυδίδεια παράδοση: Ποιος θα μπορούσε στην Κύπρο να καταστεί ό,τι και όπως ο Έρμωνος Ερμοκράτης για τους Έλληνες της Σικελίας τού 415 – 412 π.Χρ., οι οποίοι, αφού υπέστησαν την εισβολή των Αθηναίων ιμπεριαλιστών, κατάφεραν με τη «Στρατηγική Ερμοκράτη» να τους κατανικήσουν;
– ΕΙΧΑΝ, όμως, ποτέ, από το 1974 έως σήμερα 2017, σχεδιάσει μια τέτοια Στρατηγική οι ηγεσίες των Ελλήνων Κύπρου, Ελλάδας και Διασποράς; Νάτην, λοιπόν, η πρώτη εξήγηση…
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/404654/i-kypros-anatrepei-ton-milion-dialogo
