03.06.2017
Κωστάκης Αντωνίου
Δεν πέρασαν παρά ελάχιστες ώρες, από την απόλυτη δήλωση του Προέδρου Αναστασιάδη ότι δεν θα υποχωρήσει από τις προϋποθέσεις που έθεσε για την πραγματοποίηση νέας Γενεύης, και ξεκίνησε να κολοκυνθίζει και να καλλιεργεί το έδαφος νέων υποχωρήσεων. Σε δηλώσεις του στην κυβερνητική τηλεόραση, μίλησε για “ελαστικότητα”, την οποία υπαγορεύει, κατά την αντίληψη του, “η πρακτική του διαλόγου”. “Ξεκινάς από μία θέση για να επιτύχεις αυτό που επιδιώκεις και αυτό είναι να φτάσει η συζήτηση στο κεφάλαιο της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Δεν είναι θέμα υποχωρήσεων, αλλά να δοκιμαστούν εκείνοι που φέρουν ευθύνη”, υποστήριξε.
Εκφράζοντας την ετοιμότητά του να επιδείξει ελαστικότητα, στέλλει σαφέστατο μήνυμα προς την τουρκική πλευρά ότι είναι έτοιμος να παζαρέψει και να υποχωρήσει. Και πότε; Όταν την ίδια στιγμή ο Τσαβούσογλου και ο Ακιντζί έστελλαν το δικό τους μήνυμα ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν ποτέ να συζητήσουν τις προϋποθέσεις που θέτει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ούτε αποδέχονται εγκατάλειψη των εγγυήσεων και την αποχώρηση των στρατευμάτων τους. Η Τουρκία έχει καταθέσει την άρνησή της να αποδεχθεί αυτά τα δύο μείζονα, για τον κυπριακό Ελληνισμό, θέματα, από την πενταμερή της προηγούμενης Γενεύης, αλλά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κάνει πως δεν άκουσε και πως δεν κατάλαβε. Μάλιστα, σε εκείνη την ομιλία του ενώπιον του Προέδρου Αναστασιάδη, ο Τσαβούσογλου, πέραν της “ασφάλειας” των Τουρκοκυπρίων, είχε θέσει ως επιχείρημα και τις “νέες απειλές που υπάρχουν γύρω από την Κύπρο”.
Το μόνο που αποδέχονται Τουρκία-Ακιντζί, είναι “ο εκσυγχρονισμός της ασφάλειας, με βάση τις σημερινές πραγματικότητες”. Θέλουν να αποσπάσουν την υπογραφή της ελληνοκυπριακής πλευράς σε μία μορφή νέων εγγυήσεων, ακόμη πιο επικίνδυνων από τις προηγούμενες, και σε παραμονή τουρκικών στρατευμάτων. Αλλά, ούτε ο “εκσυγχρονισμός” των εγγυήσεων, ούτε η παραμονή έστω και ενός Τούρκου στρατιώτη δημιουργεί λιγότερη ανησυχία και περισσότερη ασφάλεια στον κυπριακό Ελληνισμό. Και διερωτόμαστε, ποιο βαθμό “ελαστικότητας” μπορεί να επιδείξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε αυτές τις αξιώσεις των Τούρκων…
Ο Πρόεδρος αυτοπαγιδεύτηκε. Όχι επειδή οι προϋποθέσεις που έθεσε δεν αποτελούν σωστή ενέργεια, αλλά επειδή ενθυμήθηκε να τις θέσει, πολύ καθυστερημένα. Αυτές οι προϋποθέσεις για σύγκληση διεθνούς διάσκεψης, με αποκλειστικό θέμα συζήτησης εγγυήσεις-στρατεύματα-εδαφικό-εποίκους, έπρεπε να τεθούν πριν καν ξεκινήσει διάλογος με τους Έρογλου-Ακιντζί. Ο Νίκος Αναστασιάδης, όμως, ενώ αναγνώρισε προεκλογικά ότι η παρούσα μορφή συνομιλιών απέτυχε και δεν μπορεί να αποδώσει, επέλεξε να ακολουθήσει για τέσσερα χρόνια την ίδια μορφή συνομιλιών, την οποία απέρριπτε. Συνήψε το εκτρωματικό “κοινό ανακοινωθέν” με τον Έρογλου, εισήλθε σε διάλογο για την εσωτερική πτυχή και, αφού τα έδωσε σχεδόν όλα, ενθυμήθηκε τώρα, βλέποντας το καράβι της πολιτικής του να ναυαγεί, να μεταπηδήσει στο καράβι της πρόταξης. Αλλά με το εθνικό θέμα, δεν παίζει κανείς, ούτε αυτοσχεδιάζει. Και πολύ περισσότερο δεν το χρησιμοποιεί σαν εφαλτήριο των προεκλογικών του σκοπιμοτήτων.
Με όσα λέγει τον τελευταίο καιρό ο Πρόεδρος, εμμέσως αλλά σαφέστατα, φωνάζει ότι η πολιτική του απέτυχε και κατέρρευσε. Λανθασμένη η διαδικασία, λάθος τα τρία Μον Πελεράν, Βατερλώ η Γενεύη. Το παραδέχεται εμμέσως. Αλλά επιτέλους τι επέτυχε; Πού δικαιώθηκε; Τον δικαίωσε ο Ερντογάν ότι είναι σύγχρονος και προοδευτικός ηγέτης που θέλει λύση; Τον δικαίωσε ο Ακιντζί σαν μετριοπαθής ηγέτης, ο οποίος απογαλακτίστηκε από την Τουρκία; Τον δικαίωσε η παρούσα μορφή των συνομιλιών; Βγήκε οτιδήποτε το ουσιαστικό και το χειροπιαστό από τα τρία Μον Πελεράν και τη Γενεύη; Επαληθεύτηκε οποιαδήποτε εκτίμηση του Προέδρου και των συνεργατών του; Υπήρξε οποιαδήποτε σθεναρή υποστήριξη των ελληνοκυπριακών θέσεων από τη διεθνή κοινότητα; Προκλήθηκε οποιοδήποτε κόστος για την Τουρκία; Επέβαλαν τα Ηνωμένα Έθνη, η Ε.Ε. ή οποιοδήποτε ξένο κράτος, κυρώσεις επί της Τουρκίας λόγω της αδιάλλακτης πολιτικής της στο Κυπριακό; Κτίστηκαν στρατηγικές συμμαχίες με ισχυρά κράτη;
Τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν επετεύχθη στα τελευταία χρόνια διαχείρισης του εθνικού θέματος από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ. Εκτός τούτου, αντί ένωσης δυνάμεων, επήλθε ο διχασμός πολιτικών δυνάμεων και λαού, η συλλογική χάραξη πολιτικής αντικαταστάθηκε από την προσωπική και κομματική πολιτική Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, η δημοκρατία έδωσε τη θέση της στην κομματοκρατία, και το κτίσιμο ενός ισχυρού κράτους αντικαταστάθηκε από ένα ομοίωμα κράτους, με χρεοκοπημένη οικονομία, ανύπαρκτη αμυντική θωράκιση, ρουσφέτι, βόλεμα ημετέρων, διαφθορά, ανικανότητα αξιωματούχων να λύσουν προβλήματα, προσπάθεια εκθεμελίωσης ανεξάρτητων θεσμών, αφελληνισμό και δημιουργία λαού νεοκυπριακής συνείδησης.
Κατέρρευσαν όλα. Και πολιτικές στο εθνικό θέμα και ευνομούμενο κράτος. Και αντί να δουν ο Πρόεδρος και οι συνεργάτες του την τραγική πραγματικότητα, προσδοκούν σε νέα Γενεύη απλώς για να λαθροβιώσουν τον διάλογο με νέες “ελαστικότητες” μέχρι τις προεδρικές εκλογές. Για να επιδεικνύουν τη λαθροβίωση, ως εφαλτήριο απόσπασης ψήφου των πολιτών, ώστε να συνεχίσουν την ίδια πορεία και στην επόμενη πενταετία…
ΠΗΓΗ: http://www.sigmalive.com/opinions/kostakis-antoniou/2055/elastikotitafpoxoritikotita-o-proedros-proetoimazei-to-edafos-neon-ypoxoriseon#.dpuf
